Nostalgia

To jest blog, czy czat?
Troszku uwagi proszę (wiem, że pora późna).
Napisałem:”mam nadzieję,że to se vrati”.
Celowo pominąłem zaprzeczenie “NIE” jakie występuje w oryginale tego powiedzonka.

Okazuje się jednak, że co poniektórzy tylko zerkną na tekst pobieżnie, (bardziej na zasadzie odbierania bodźców – niż czytania.

Pocóz więc starać się napisać coś ciekawego – no chyba, że pracę o odruchach bezwarunkowych.

I to by było, na tyle.

Hura
Oki, Hurraa, wracają stare dobre czasy i …
czekam na prozę.
Dobra dość tych przepychanek, w końcu nie o to nam chodzi.
Poprzedni post przeczytałem z uśmiechem na ustach – szacuneczek i bez urazy proszę.
Co zaś do mojej – nazwijmy to umownie – “twórczości”,
to nie ma sensu klecić jakiegoś pompatycznego tekstu w celu podbudowania mojego wizerunku.
Umówmy się, że chętnie podzielę się moimi refleksjami na blogu, kiedy one faktycznie będą coś warte.
I to by było, na tyle.

BeHaPe ? 🙂
Na tych pehapah to ja sie “wogle nie wyznaję”, za to zauważyłem, że niektórzy chętnie słuchają moich spostrzeżeń n/t życia (np. Herbata słodzi się od mieszania, a cukier sypiesz po to, by wiedzieć jak długo trzeba mieszać) i inne takie. Może więc kiedyś połączymy siły, by ten blog nie umarł po kilku miesiącach, jak wróżą tu niektórzy.
Tymczasem dziękuje za dialog i idę się zdrzemnąć, bo powoli czuję się jak herbata na słodko.
I to by było, na tle.