W Trybunale wszystko pozamiatane, można otwierać szampany!

Nie rozumiem i nie podzielam pesymizmu analityków, w tym takich, których bardzo szanuję i daleko mi do ich wiedzy. Czarne scenariusze rozpisywane przez pesymistów mówią, że w Trybunale Konstytucyjnym ciągle będzie walka i nic się nie zmieni. Dobrze się to czyta, jak każdą sensację, ale rzeczywistość jest zupełnie inna. Z pełną odpowiedzialnością stwierdzam, że Trybunał Konstytucyjny już jest „opanowany” i w najmniejszym stopniu nie zagraża wyczekiwanej ustawie o sądownictwie. Wczoraj wprawdzie doszło do desperackiej i jednocześnie żałosnej próby powołania kandydatów na prezesa, ale kto się orientuje w niuansach prawnych, ten wie, że to była biała flaga wywieszona przez Rzeplińskiego.

Postaram się wyjaśnić jak amator amatorom, co się wczoraj stało i dlaczego jest to koniec zabawy. Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że w prawie każde słowo i nawet półsłówko ma zasadnicze znaczenie. Właśnie skończyłem pisać apelację, powołując się na względną przesłankę odwoławczą z art. 438 pkt 4. k.p.k., który to przepis mówi o „rażącej niewspółmierności kary”. Proszę sobie wyobrazić, że orzecznictwo Sądu Najwyższego odnośnie tego przepisu mówi między innymi o tym, że jeśli w apelacji podniesiono, iż kara jest niewspółmierna albo wyjątkowo niewspółmierna, czy nawet bardzo niewspółmierna, to apelacja podlega oddaleniu. Dzieje się tak z jednego powodu, w apelacji musi się znaleźć konkretne, zapisane w k.p.k. sformułowanie „rażąca niewspółmierność” i uzasadnienie dlaczego strona tak uważa.

Przywołany przykład jest analogią do tego, co wykonał Rzepliński, który urządził sobie Andrzejki i na tej imprezie goście uznali, że najlepszymi kandydatami na prezesa TK byliby sędziowie: Rymar, Tuleja i Zubik. Swoje gusta spisali na serwetce wyciągniętej spod półmiska ze śledziami w oleju i przesłali do Prezydenta Andrzeja Dudy. Serwetka nie ma żadnej mocy prawnej i…. – UWAGA!!! – sam Rzepliński z Biernatem przyznali to w czasie publicznych wystąpień. Zgodnie z prawem kandydatów na prezesa Trybunału Konstytucyjnego może wybrać Zgromadzenie Ogólne, a to ciało to nie jest „prawie”, „niemal”, „blisko”, ale minimum 10 sędziów z piętnastoosobowego składu, co też umyka komentatorom. Jak wiadomo TK nie ma 15 sędziów i działa wbrew konstytucji, natomiast na wczorajszej imprezie było 9 sędziów i tym samym nie doszło do zwołania Zgromadzenia Ogólnego.

Rzepliński i Biernat przyznają, że tak właśnie się stało i w wydanym komunikacie oświadczają, że „uchwała” nie została przegłosowana przez Zgromadzenie Ogólne, ale przez: „sędziów zebranych na Zgromadzeniu Ogólnym”. Jednocześnie sędziowie dodali, że ten akt nie jest ustawowym dokumentem przedstawiającym kandydatury na prezesa TK, ale prośbą/apelem skierowanym do Pana Prezydenta Andrzeja Dudy, aby Pan Prezydent zwrócił uwagę na dramatyczną sytuację w Trybunale Konstytucyjnym. W języku prawa oznacza to jedno – poddajemy się, wiemy, że nic się więcej zrobić nie da, ale może jakiś „akt łaski”? Naturalnie litości nie będzie, bo wiemy z jakim rodzajem podejrzanych mamy do czynienia. Poza wszystkim, gdyby nawet wczorajsza impreza wypełniała prawne wymogi Zgromadzenia Ogólnego, a przeprowadzone wybory były zgodne z obowiązującą ustawą, to i tak wszystko poszłoby do kosza na mocy nowej ustawy, która zaraz zostanie przegłosowana.

Uprasza się o zaprzestanie siania paniki i pesymizmu. Za chwilę z sejmu wyjdzie i Prezydent podpisze ustawę, w której wszystko jest poukładane jak należy. Po pierwsze prezesa wybieramy w ciągu 30 dni od momentu zakończenia kadencji poprzedniego prezesa. Słowem Rzepliński z wyborami nie będzie miał nic wspólnego. Po drugie 19 grudnia skończy się kadencja bohatera KOD-u i „kasty”, a wolne miejsce po nim, w sensie miejsca sędziowskiego, zajmie 7 sędzia wybrany przez obecny parlament. Po trzecie na czas wyborów i na wypadek braku wyboru nowego prezesa, obowiązki przejmuje najstarszy stażem sędzia, czytaj Pani Julia Przyłębska, wybrana przez sejm obecnej kadencji. Po czwarte, żeby było sprawiedliwie, Zgromadzeniu Ogólnemu ma przewodniczyć najmłodszy stażem sędzia, czytaj ten, który zostanie wybrany przez sejm obecnej kadencji na miejsce Rzeplińskiego.

Z całej tej układanki wychodzą nam następujące wyniki. Sędzia Julia Przyłębska p.o. prezesa włącza do składu 3 sędziów zaprzysiężonych przez Prezydenta i bezprawnie niedopuszczonych do orzekania przez Rzeplińskiego. Do tej operacji nie potrzeba nic, poza decyzją p.o. prezesa. Po 19 grudnia do TK wchodzi 7 sędzia wybrany przez sejm obecnej kadencji, co pozwala p.o. prezesa na przeprowadzenie każdej skutecznej operacji, w zależności od wariantu. Jeśli 8 sędziów z PO/PSL zastosuje manewr „jesteśmy chorzy” i zrywamy kworum Zgromadzenia Ogólnego, to TK będzie funkcjonował z p.o. prezesa i zwoływał posiedzenia jedynie w składach 5 osobowych, czyli w tzw. sprawach obywatelskich. Żadna ustawa ustrojowa, dotycząca sporów kompetencyjnych lub wyjątkowo skomplikowana nie będzie mogła zostać rozpozna przez TK, jeśli zbuntowana ósemka uchyli się od orzekania.

Jeśli zmądrzeją, a raczej wystraszą się konsekwencji, bo po prostu łamią prawo, to wybór prezesa przy 7 sędziach spoza PO/PSL jest oczywisty, będzie nim ktoś z tej siódemki. Trzeba też wiedzieć, że pełny skład orzekający to minimum 11 osób, które wskazuje prezes TK lub p.o. prezesa. W praktyce oznacza to, że w każdej istotnej sprawie da się wskazać 7 sędziów wybranych w tym roku i oni mogą przegłosować lub uziemić każdą ustawę. Ewentualnie z powodu bojkotu składu powołać się nie da i wtedy żadna ustawa nie zostanie rozpoznana, czyli będzie sobie obowiązywać w ramach domniemania konstytucyjności. Dodatkowo w czerwcu kończy się kadencja sędziego Biernata i w związku z tą radosną nowiną w TK zasiądzie 8 sędziów spoza koalicji PO/PSL. Krótko mówiąc – POZAMIATANE! Albo trybunał będzie działał bez bojkotu i zgodnie z prawem albo będzie orzekał tylko w sprawach „o kota”. Dziękuję za uwagę i ślę najszczersze wyrazy optymizmu! Wróć! Realizmu na wesoło.