Sprawny PR w dwa tygodnie zrobi ze Schetyny głupiego Ryśka

Na oczach całej Polski ostatecznie pryska mit sprawnego, stanowczego i profesjonalnego polityka Grzegorza Schetyny. Mit ten podtrzymywała nie tylko PO, ale też niestety PiS, z pokorą przyznaję, że sam również powtarzałem głupoty o mistrzu Schetynie. Życie pokazało, że mamy do czynienia ze zwykłym kadrowym lokalnego szczebla, który do chamskiego wykańczania ludzi i budowania intryg pod czystki nadawał się doskonale, ale awansując do politycznej ekstraklasy okazał się żenującym kopaczem. Nie ma polityków, którym nie zdarzają się wpadki, cyborg Donald Tusk po gruntownym praniu mózgu był wyłącznie zlepkiem zaprogramowanych wypowiedzi i działań, a mimo to potrafił zaliczyć KO po słowach „Paprykarza”, czy siedemnastoletniej Marysi.

Słabsze dni i nieprzewidziane sytuacje zdarzają się zawsze, jednak w przypadku Grzegorza Schetyny nie ma mowy o incydentach, to jest klasyczny przykład polityka, który jest chodzącą kompromitacją tyle, że jeszcze nie został należycie zdemaskowany. Trzy cechy Schetyny sytuują go dokładnie na tym samym miejscu, gdzie stoi Ryszard Petru. Wypowiedzi publiczne Schetyny to całkowite kalectwo komunikacyjne, pod każdym względem. Sposób mówienia, gestykulacja, zachowanie przed kamerą, aż krzyczy „jestem na nie”. Pod tym względem Tusk był wręcz fenomenem, Schetyna stoi tam gdzie Petru. Cecha druga to skłonność do paplania na każdy temat, bez minimalnej wiedzy o tym, jak jest rzeczywiście i co jego własna partia lub on sam, mówili wcześniej.

Oczywiście kłamstwo jest wpisane w całą PO, ale kłamać trzeba umieć. Tusk niezwykle się pilnował, aby w kłamstwach nie przekroczyć granicy śmieszności, jeśli został przyłapany na ewidentnej wpadce natychmiast przedstawiał jakąś zgrabną historyjkę. Gdy Hołdys i Meller zarzucili Tuskowi rozbudowanie biurokracji, ten z rozbrajającą „naiwnością” odpowiedział, że niestety nie udało mu się powstrzymać tego zjawiska. Schetyna przyłapany na kłamstwie brnie w kolejne kłamstwa i to tak rażące, że w pierwszej chwili nawet dziennikarze TVN i TOK FM nie wytrzymują. W końcu trzecia cecha, a raczej dyskwalifikująca dla polityka słabość charakteru. Schetyna przyciśnięty przez dziennikarzy kompletnie nie panuje nad nerwami. Wiele razy został wyprowadzony z równowagi i trudno wręcz mówić o jakiejś szczególnej presji, wystarczy proste, ale niewygodne pytanie. Obecne zamieszanie jest wyłącznie efektem tej słabości.

Wszystkie wymienione cechy i słabości Grzegorza Schetyny nie pozostawiają złudzeń. Tak jak z Jarosława Kaczyńskiego nie udało się zrobić miłego starszego Pana, który z wnuczką spaceruje po parku, tak ze Schetyny za żadne pieniądze nie da się zrobić przynajmniej Jerzego Buzka, bo o Tusku w ogóle nie ma mowy. Grzegorz Schetyna jest materiałem na wielkie polityczne pośmiewisko i wcale nie mniejsze niż Ryszard Petru, czy Bronisław Komorowski. Co więcej, po wczorajszym i dzisiejszym dniu Schetyna już przekroczył „na Rubikoniu”, jego śmieszność i nieporadność nie podlega żadnej dyskusji, skoro widzą to i na alarm biją zaprzyjaźnieni redaktorzy i eksperci. Do ostatecznego przyklejenia Schetynie łatki głupiego Ryśka brakuje wyłącznie jednej rzeczy – Madery albo stołka w japońskim parlamencie.

Uzyskanie lub wymuszenie na Schetynie Madery pozostaje kwestią czasu i konsekwentnego działania. Polityk, który ma naturalną skłonność do pakowania się w komunikacyjne kłopoty i pohukiwania na dziennikarzy, nie ma szans na ukrycie swojego charakteru. Codziennie powinien za Schetyną biegać dziennikarz TVP i zadawać proste i niewygodne pytania. Codziennie w Wiadomościach powinna być jakaś wstawka o śmieszności Schetyny, tak jak TVN codziennie mówi o szaleństwie Macierewicza i terrorze Kaczyńskiego. Zadanie jest o tyle łatwe, że Schetyny nie lubią media głównego nurtu i najmniej połowa partii, z Tuskiem na czele, utopiłaby go w łyżce wody. PR-owym celem numer jeden dla PiS powinien być Schetyna nie Tusk i nie ma się czym martwić, jeśli nawet dojdzie do zmiany lidera PO to będzie to jakiś inny Rysiek Petru, Kopacz albo Trzaskowski.