Dr Duda i Mr Adrian

Prezes tego zacnego portalu, pan Matka Kurka już trafnie, i z właściwym sobie refleksem wypunktował problemy psychiatryczno-psychologiczne Prezydenta. Jednak ponieważ skojarzenia miałem podobne, a tylko dystans do komputera większy, więc nie rezygnuję z mojego adrianowego tytułu.

Zaproponuję jednak odmienne podejście – psychoanaliza bez pacjenta zwierzającego się na kozetce może okazać się zawodna. Proponuję więc podejście behawioralne.

Oceńmy pracę domową pana Prezydenta w postaci dwóch projektów ustaw.

Zacznijmy, od projektu dotyczącego KRS, bo jest dużo śmieszniej. Otóż projekt zakładał niekonstytucyjne rozwiązania, w przypadku, gdyby nastąpił klincz związany z niemożnością wyboru członków KRS większością 3/5. W tym przypadku miałby powoływać Prezydent, co jest niekonstytucyjne.

Ale Prezydent ma plan – trzeba szybciutko zmienić konstytucję, i wtedy będzie konstytucyjnie. Ale nowi koledzy Prezydenta z PO nie chcą. Ale Prezydent ma plan B! teraz sejm wybierać będzie członków KRS przypisując po jednym głosie na jednego kandydata.

Więc o większości 3/5 nie może już być mowy. Nie ma mowy nawet o większości 1/2. Członkowie KRS obierani będą statystycznie rzecz biorąc osiemnastoma i pół głosami (18,4 = 460/25 [liczba członków KRS]) czyli w przybliżeniu przeciętnie wystarczy do wyboru 3,83% głosów.

W praktyce może zdarzyć się tak, że wystarczy jeden głos, aby powołać kogoś do KRS, bo reszta głosów rozłoży się na  pozostałych 24 kandydatów.

Fajny system? Czyli już 50% to nie jest za mało, wystarczy 4% i będzie po demokratycznemu. Nie wiem, kto podpowiada Prezydentowi takie rozwiązania, ale wszystko wskazuje na Adriana. Czytelny staje się główny motyw proponowanych zmian – chodzi o to, żeby PiS nie mogło podejmować decyzji personalnych i tyle, ale to wiadomo już od czasu, gdy nagle notable powołani na urzędy obecnym partyjniackim systemem partyjnym, zaczęli zwalczać partyjniactwo.

Zresztą o czym my mówimy – budowanie przez Prezydenta swojego osobistego zaplecza politycznego, to również partyjniactwo, chociaż może nie do końca sformalizowane – żeby wygrać wybory, trzeba mieć swoją popierającą partię wyborców.

Jednak przy okazji dokonano ciekawego „odkrycia” – otóż Prezydent zaproponował sposób powoływania może niezbyt odpowiedni dla sejmu, ale idealny do wyłaniania radnych i posłów. W gruncie rzeczy, metoda ta jest metodą wyborczą, a nie metodą głosowania sejmowego. Mała nieścisłość, ale Adrian nie musi być ścisły – musi błyszczeć.

Wracając do metody wyborczej mówiącej, że każdy posiada po jednym głosie, a mandat otrzymują kolejno kandydaci z najlepszymi wynikami w okręgu, aż do wyczerpania puli miejsc, jest idealnym, niepartyjniackim systemem wyborczym, wywodzącym się jeszcze z naszych narodowych tradycji z okresu I Rzeczypospolitej.

I to na razie wszystkie plusy, jakie udało mi się wyłuskać z przedstawionych projektów, obrazu rozpaczliwej nędzy, chałtury, niekompetencji i rozgorączkowanej biegunki legislacyjnej zaprezentowanych przez doktora Dudę, albo przez mister Adriana – sam już nie jestem pewien, z kim mamy obecnie do czynienia…

—————

Foto