Najgorzej się sprzedają nowe świeckie tradycje – bankructwo Michnika

Mało będzie o Michniku, właściwie tyle, co w tytule i na wstępie, bo to jednak czytelna i esencjonalna symbolika. Piszesz albo mówisz „bankructwo Michnika” i już wiadomo, że chodzi o antypolską toporną propagandę i ideologię, która właśnie dogorywa. Kiedyś była potęgą, dziś umiera w mękach i zdaje się własnej agonii nie dostrzegać. Prosty obrazek pokazuje, że nie są to pobożne życzenia, ale twarde fakty. Ostatnie protesty w obronie „sądów” zostały podsumowane przez „Bolka” Wałęsę następująco: „No, ale 100 tysięcy to was tu nie ma”.

Nie było 100 tysięcy i 10 tysięcy też nie było. Po dwóch latach od cyrków organizowanych na siłę, gdy naiwnym się wydawało, że początkowe 40 tysięcy są zapowiedzią przyszłych milionów, frekwencja ograniczyła się do kilkuset niesprawnych umysłowo i kilkudziesięciu płatnych prowokatorów. W Polsce „nowe świeckie tradycje” po prostu się nie sprawdzają. Nigdy nie było tak, żeby Polacy kupowali z góry narzucone sposoby na życie. Komuna próbowała ze wszystkich sił wytępić katolicyzm i uzyskała przeciwny efekt. Działa to i w drugą stronę, te zwyczaje z PRL-u, które się ludziom spodobały przetrwały do dziś. Jakie na przykład? Ano ta słynna wojna o żywego wigilijnego karpia, to nic innego jak właśnie tradycja z PRL-u. Kto nie wierzy, niech popyta babcie i dziadków, czy przed wojną albo zaraz po, ludzie biegali z żywym karpiem? Nie, to był wynalazek władzy zgodny z hasłem: „rzucamy pomarańcze na święta”. W sklepach nie było nic, to się spółdzielnie hodowlane sprzęgły i rzuciły żywego karpia na święta. Dziś już nikt się nie zastanawia o co chodziło, weszło w krew i żywy karp na popularności nie stracił, pomimo wysiłków ze strony ideologicznych błaznów.

Polak po pierwsze tradycyjny, po drugie przekorny i to cała tajemnica, dlaczego na żenujących protestach „totalnej opozycji” pojawia się garstka, w dodatku partyjnych aktywistów i znajomych królika, a na wojskowej defiladzie zameldowało się 120 tysięcy. Siła tradycji, siła popularności zjawisk i atrakcji! Gdy Mariusz Błaszczak mówił w TV Trwam o barbarzyńskich sodomitach, dwie rzeczy były pewne. Po pierwsze, że TVN i GW to oglądają i za chwilę zrobią aferę, po drugie, że żadnej afery z tego nie będzie, bo zdecydowana część narodu myśli dokładnie tak samo. Słynna recepta władców: „chleba i igrzysk” sprawdza się wyłącznie wówczas, gdy chleb jest naprawdę chlebem, z kolei na igrzyskach muszą się pojawić ulubione rozrywki ludu. Kto te reguły szanuje ten wygrywa. Dostarczanie chleba i igrzysk to przywilej władzy, ale będąc w opozycji trzeba rozumieć rządzące światem i ludźmi mechanizmy, inaczej ginie się marnie.

Obecna opozycja nie rozumie nic, w kółko siadają do rozmów z ekspertami i nieustannie dochodzą do najgłupszych możliwych wniosków. Nasza „postępowa” ideologia jest fantastyczna, tylko społeczeństwo niedojrzałe. Władza dała 500+ i wyprowadziła wojskową defiladę na ulice, co musiało się spotkać z radością obywateli, opozycja zaczęła cudować i zohydzać. Skutek? Nikt nikogo do niczego nie zmuszał i nagle w Warszawie pojawiło się 120 tysięcy najedzonych i chętnych do obejrzenia igrzysk. Z taką siłą nie da się walczyć, trzeba się jakoś podpiąć i ugrać swoje, ale by tak się stało niezbędny jest rozum. Media i nowoczesna opozycja przyjęły strategię porażki i zaczęły tłumaczyć zadowolonemu narodowi, że naród jest głupi i przaśny, a tak w ogóle to nie naród tylko tłuszcza.

Takie komunikaty ze strony „elity” rodzą identyczne owoce, jak walka komunistów z katolicyzmem. Próby budowania alternatywnego chleba w postaci „wolnego rynku” i atrakcyjnych igrzysk w postaci przemarszu dewiantów, kończą się groteskową porażką, jaką mamy szczęście od co najmniej dwóch lat obserwować. Jest możliwe wprowadzenie nowej świeckiej tradycji, co się udało z żywym karpiem albo ze współczesnym plażowym parawanem, ale musi być spełniony podstawowy warunek – nic na siłę i wbrew woli Polaka, Polak jak czegoś nie trawi, to po wciskaniu na chama się porzyga i to na wciskającego.