Szanowna pani redaktor Paradowska, panowie Janke i Michalski, pocałujcie mnie wszyscy w dupę.

Motto: ?Niestety trzeba przejść przez magiel kilku akapitów, aby dotrzeć do sedna wyrażonego w paru zdaniach?

Motto: ?Niestety trzeba przejść przez magiel kilku akapitów, aby dotrzeć do sedna wyrażonego w paru zdaniach?

W pierwszym odruchu pomyślałem sobie: ?bądź mądrzejszy?, daj spokój, nie ma sensu, ale zaraz potem zrobiło mi się żal okazji. Drugiej takiej okazji aby pokazać mechanizm medialnej spirali, nakręcanej oderwanymi od rzeczywistości i faktów ocenami osadzonymi w małostkowości dyżurnych ?publicystów?, nie będzie. Nie będzie drugiej takiej okazji, ponieważ moje kontakty z mediami ograniczam do niezbędnego przyjmowania nagród fundowanych przez media. Taki rodzaj aberracji, każdy ma jakiegoś fioła, mnie akurat sprawia niebywałą frajdę ośmieszanie propagandystów mieniących się dziennikarzami, a następnie przyjmowanie od nich nagród za mój prześmiewczy trud.

Mam z tym szczerze mówiąc pewien problem, skala mnie przeraża. Liczba wrogów wśród propagandystów mieniących się jak dziennikarze tworzy już niemały zbiór i nie trwoga przed wrogiem lecz łatwość pozyskiwania mnie zastanawia. Coś takiego jest we mnie, że nikt mnie z mediów nie lubi, nie wiem co to jest, w każdym razie nie podejrzewam aby chodziło o jakiś prymitywny rewanż, w rodzaju, jak on taki, to my mu tak. Nie wierzę w to, przecież dziennikarz to zawód misja, etyka, wyższe uczucia i szlachetne cele, gdzieżby Oni wszyscy tacy jak ja pospolici być mogli. Przyczyn konfliktu trzeba szukać w sobie i ja tę przyczynę znalazłem. Za przyczynę podaję alergię, za alergen małostkowość i hipokryzję nosicieli.

Jak widzę takiego napompowanego patosem, etosem i frazesem ?misjonarza? od razu na niego kicham. Raz jeden zanim zdążyłem kichnąć, nosiciel wyprzedził mnie próbując obsikać nogawkę spodni, wyżej nie udało mu się sięgnąć. Tak zaczął się pierwszy konflikt medialny jaki zaliczyłem. Mieniący się Michalski był łaskaw zauważyć, że takich psychopatów jak Matka Kurka, wyładowujących frustracje w internecie należałoby leczyć klinicznie. Wtedy byłem jeszcze synem esbeka i pracownikiem GW, Urbanem i Pilchem na zmianę, gdyby Michalski wiedział, że dziś jestem trzecim bliźniakiem i apologetą Kaczyńskich, to miałby swój wymarzony POPiS w mojej skromnej osobie. Po nogach by mnie całował i wyprał spodnie.

Dziwne to wszystko było o tyle, że ja Michalskim nigdy w życiu się nie zajmowałem, doba ma tylko 24 godziny i gdyby chcieć poświęcać choć minutę tak marginalnym zjawiskom jak Michalski, to kiedy pisać o tych co nam budują kolejne Rzeczypospolite i Obce Kraje, nie zapominając o numerkach. Niemniej musze powiedzieć, że Cezarego z tych wszystkich skonfliktowanych mieniących się propagandystów lubię najbardziej i żalu żadnego do chłopa nie mam. Cezary przynajmniej powiedział co sobie znachorsko zdiagnozował, zachował się jak przyzwoity komentator Onetu, wręcz poleciał klasyką: ?idź się lecz?. Takich lubię, spontaniczność, rycerskość, dosadność, aż się che być słusznie atakowanym.

Tych wszystkich szlachetnych cech nie da się już przypisać drugiemu na liście skonfliktowanych. Drugi na liście jest redaktor Janke, niestety nie tak rycerski jak Michalski, zwykły kosynier, ten sam co niedawno trąbił na Myśliwieckiej w obronie wolności słowa i gdybym tylko był Cezarym Michalskim cały przybytek Janke zwany Salon24 nazwałbym jak szanujący się Michalski Psychiatrykiem24. Ponieważ nie jestem Michalskim, za co swoim rodzicom będę dziękował do końca życia, nie powiem jak Michalski, ale powiem coś innego. Mieniący się Janke był już znacznie zabawniejszy niż Michalski, bardziej chłopski, zamiast diagnozą znachorską, machał kłonicą w obronie swojej zagrody. On wieczny bojownik o niezależność i odpolitycznienie mediów, kiler mainstream pracujący w apolitycznej Rzeczypospolitej spółce z udziałem skarbu państwa i obsługujący niezależną katolicką TV Plus, wynalazł coś co można nazwać ?pozycjonowaniem wolności słowa?.

Odkąd na Salonie24 zawitał niejaki Ketman i rozruszał to skostniałe towarzystwo, rzeźbiące kosą postawioną na sztorc swoje polityczne manifesty, kiler Janke po serii protestów ze strony salonowych kosynierów postanowił, że Ketman może sobie skrobać, ale w przedpokoju, na salon Ketmana się nie wpuści, bo chałupa świeżo zamieciona. Bóg jeden wie kto ten Ketman jest i on, Janke, nie będzie narażał ?dzieła swojego życia?, on ma sponsorów, on ma wiernych w ?niezależności?, on kosynierów ma na utrzymaniu, on sobie nie może pozwolić na nieprzemyślane działania. Tak też Ketman został z salonu wykopany. Na odchodnym Ketman obiecał Jenke, że za kilka miesięcy dorobi się swojej chałupy, gdzie wolne słowo będzie hulać jak przeciąg, co mieniącemu się Janke już się nie przydarzy, bo to trzeba wiedzieć jak, i nie patrzeć na to z kim. Ubawił się mieniący propagandzista Janke jak dziecko tą deklaracją Ketmana i już po paru miesiącach fundował Ketmanowi dwie nagrody w Konkursie Bloger Roku 2008.

Marnie skończył Janke i nie mogę powiedzieć, aby to już był koniec, to dopiero początek; przed mieniącym się Janke, jeszcze ostateczny rozkład Salonu24 i rozwój kontrowersje.net. Ze świecą szukać bardziej sponiewieranego i ośmieszonego propagandystę niż mieniący się dziennikarzem pozycjonujący cenzor Janke i byłby Janke samotnym liderem skompromitowanych propagandystów, gdyby z pomocą nie przyszła Janke, redaktor Paradowska, pseudonim Papieżyca. Do tej pory wszystkie moje kontakty z mediami miały charakter wirtualny, zatem nie do końca mogłem zweryfikować i ocenić mieniących, jednak kontakt z żywym człowiekiem jest niezastąpiony. I tak się przydarzyło, że poznaliśmy się z redaktor Paradowską, którą sponsor Janke oddelegował do wręczania nagród Ketmanowi. Będę musiał powtórzyć, co już raz napisałem, potrzebne mi to powtarzanie do rzetelnego wykazania kłamstw i śmieszności pani redaktor.

Uroczystość zaczęła się od zakulisowego całowania rączek ?niezależnej? pani redaktor, przez ?niezależnego? blogera Azraela, poczym oboje niezależni ?bez krępacji? obrobili dupy między innymi konkurencji z Rzeczpospolitej. W kolejnym akcie niezależności, redaktor Papieżyca Paradowska oświadczyła wszem wobec, że do bani z takimi konkursami, ona to by co roku nagrodziła całującego rączki Azraela i tym rad sposobem zaoszczędzilibyśmy wydatków podróży kontrkandydatom oraz zahartowali wolność słowa. W końcu pani redaktor wyraziła zdziwienie, że laureat konkursu, piszący te słowa skromny prowincjusz, za chu*a nie podobny do nikogo znanego i tak to nie może zostać. W pierwszym odruchu pani redaktor nawet chyba miała ochotę powiedzieć, że to nie Matka Kurka, bo to nie może być Matka Kurka, ale coś panią redaktor powstrzymało i postanowiła poprzestać na wciśnięciu Matce Kurce wywiadu z dziennikiem Dziennik, co Matka Kurka sprostował pospiesznie, żeby sobie nie paskudzić w papierach. Tyle faktów. Teraz śmieszność, małostkowość i mienienie się pani redaktor.

Kiedy taki zwykły, przyzwoity człowiek palnie jakąś bzdurę, albo zachowa się jak prostak, co pani redaktor przydarzyło się w pakiecie, to w nocy się budzi zlany potem i ludziom się wstydzi pokazać. Takie rzeczy kreującym rzeczywistość, mieniącym dziennikarzom, przytrafić się nie mogą, ucierpiałby autorytet nieomylności i słuszności Faktu medialnego. Na szczęście chłop ze mnie prosty i uczynny, dlatego pomogę Pani redaktor w sprostowaniu informacji. Zaczniemy od rzeczy najmniej ważnych, czyli od blogera Azraela. Oczywiście, że pani redaktor, jak się ?zabawnie? wyraziła, ma prawo chwalić blogera Azraela, tylko proszę z łaski swojej obcałowaną rączką nie wystukiwać na klawiaturze eufemizmów, ale nazwać rzecz po imieniu. Nie było żadnej pochwały lecz ostentacyjne, niesmaczne, autorytatywne, dożywotnie przyznanie tytułu blogerowi Azraelowi. Cała laudacja został poprzedzona zakulisowym wazeliniarstwem blogera i stąd może usatysfakcjonowana pani redaktor, z autentycznym przekonaniem wygłaszała z podium peany zapominając o swojej roli na tym podium.

A rola była prosta; grzecznie podziękować i pogratulować laureatom, zdarzają się w życiu gwiazd takie chwile, gdy trzeba zamknąć buzię i robić coś na co się wyraziło zgodę. To się konwencja nazywa, zgodnie z konwencją wręczająca nagrody ma być miłą, grzeczną, odświętnie ubraną, uśmiechniętą wręczającą, a nie skrzeczącą, zmanierowaną matroną, opowiadającą brednie w chwili najmniej stosownej. Sprawa druga, czyli: ?sponiewierałam Matkę Kurkę??. Pani Papieżyco, nie chciałbym być zbyt surowy, ale obawiam się, że będę musiał powiedzieć prawdę i zawrzeć prawdę w formie retorycznego pytania. Skąd pani przyszło do głowy, że pani chamstwo, jakim się pani popisała na scenie, połączone z pani zakulisową satysfakcją i na koniec całość okraszona pani konfabulowanym wywiadem, mogło mnie sponiewierać?

Czy ja mam pani jak w szkole tłumaczyć? Jak dziecku tłumaczyć, że to pani, nie moje świadectwo? Cóż mnie może poniewierać w pani kompromitacji? W końcu rzecz najważniejsza, chociaż wydawałby się głupotą i faktycznie w istocie swojej głupotą jest, dopiero w interpretacji nabiera cech monstrualnie demaskujących medialną mentalność. Chodzi o nieszczęsny konfabulowany wywiad matki Kurki z redaktorem Mazurkiem udzielającym się w Dzienniku. Tu pani redaktor przekroczyła wszelkie szczyty głupoty, małostkowości, braku rzetelności dziennikarskiej i to jednym susem przekroczyła. ?Argument? przytoczony przez panią redaktor powala: ?Nie wiem tylko, dlaczego wypierała się udzielania wywiadów, skoro ja taki wywiad czytałam?. W ten sposób narodziła nam się nowa świecka tradycja, otóż wywiady dzieją się na istniejące, czyli takie co je czytała redaktor Paradowska i nieistniejące, czyli takie, których redaktor Paradowska nie przeczytała.

Jeśli powiem po raz któryś tam z kolei, że nigdy i nikomu nie udzielałem żadnego wywiadu, to oczywiście redaktor Paradowska zabije mnie ponownie niepodważalnym autorytetem medialnym: ?jak nie było wywiadu, przecież ja czytałam!?. Dlatego zrobię inną rzecz, na szczęście redaktor Paradowska podała szczegóły tego co czytała. Czytała wywiad redaktora Mazurka, dotąd się zgadza, ze znaną blogerką, tu już się nie zgadza, a tą znaną blogerką była niejaka Kataryna, dlatego nie mógł to być ?prominentny? bloger Matka Kurka. Ufam, że takie sprostowanie, które nie tylko mówi pani redaktor, że nie mój wywiad czytała, ale wyjaśnia czyj wywiad czytała, pani redaktor Papieżycy ?styknie?, jak mawia młodzież hasająca po internecie. Gdyby nie stykło to ja dla pani redaktor mam propozycję i jednocześnie błyskawiczny kurs rzetelności dziennikarskiej – oto link do wywiadu, który się pani redaktor popieprzył i pani redaktor już trzeci tydzień bredzi zamiast grzecznie przeprosić, za to, ale przede wszystkim za inne brednie i niestosowności:

http://www.dziennik.pl/opinie/article178614/Kataryna_Nie_jestem_Rokita_ani_Kolenda_Zaleska.html

Gdyby i to pani redaktor nie ?stykło?, to niech pani redaktor z łaski swojej poda link, gdzie znajdziemy wywiad Matki Kurki z Mazurkiem, może Azrael pomoże, w końcu jest dożywotnio najlepszy.

Sedno.

Sednem jest przygnębiające spostrzeżenie, tak smutna antymedialna konstatacja. Jeśli pani redaktor po tym co widziałem na własne oczy, czego sam doświadczyłem i zdemaskowałem, nadal ma czelność pisać bzdury, kłamać, konfabulować, postponować, w gruncie rzeczy w błahych sprawach, z których przecież można wyjść z twarzą jednym ludzkim słowem ?przepraszam?, to jakaż musi być determinacja pani redaktor w sprawach, z których się wyjść z twarzą nie da? Ten sam mechanizm dotyczy pajacującego Janke, diagnozującego Michalskiego i całej tej czeredy z patosem niezależnych mediów w gębie, bo to wszystko są trybiki tego samego mechanizmu posuwisto-zwrotnego. Komuś w kuluarach trzeba wejść po kostki, aby ktoś inny dożywotnio mógł wygrywać. Autorytet pani redaktor ucierpiałby, gdyby się okazało, że jakiś anonimowy bloger napisał kilka zdań prawdy i prawda panią redaktor zniewoliła. Nie ma takiej opcji w życiu medialnego autorytetu, żadnego, i mieniącej się pani redaktor również, jeśli nie przede wszystkim, aby napisać trudną, ale prawdę, aby przeprosić za chamskie zachowanie i kłamstwo. Tego medialna kreacja rzeczywistości nie przewiduje, chyba, że sąd nakaże odszczekać drobnym drukiem. A przecież to tylko bloger i jakieś głupoty, same głupoty: był, nie było wywiadu, zrobiła ?phi?, czy nie zrobiła.

Strach pomyśleć co by się stało z wieloletnim autorytetem pani redaktor, gdyby się okazało, że redaktor Michalski jednak ma rację. To, co Azrael za kulisami robił pani redaktor, to pani redaktor od lat robi kolejnym politykom i dzięki temu jest dorocznie tytułowaną publicystyką. W związku z tym, że to dla niej naturalne, pani redaktor za kulisami może ustalić i z ustalonym wyjść na scenę, aby odtrąbić, kto tu jest dożywotnio po stronie prawdy. I nadziwić się nie może pani redaktor, że taką oczywistość, naiwny i zszokowany prowincjonalny bloger definiuję jako patologię. Tak, dla mnie to było dziwne, dla mnie to był szok, ale aż taki naiwny nie jestem i tak się wszystkiemu nie dziwię.

Wcale bym się nie zdziwił, gdyby opanowaną do perfekcji metodą promowania ?prawdy? na podstawie przeczytanych wywiadów, których nigdy nie było i oczerniania tych co do siebie nie pasują i na siebie nie wyglądają, dorobiła się pani redaktor pozycji w nowej budżetowej TVP. Oczywiście ta pozycja nie musi być oficjalna, nawet nie powinna. Wystarczy, że będzie taka jak pani redaktor lubi najbardziej ? zakulisowa. Można by ?puszkę? przenieść do TVP2 w przyzwoitej porze oglądalności, albo jakiś nowy ?niezależny? publicystyczny program spłodzić i potem napisać o spisku, gdyby się ktoś odważył zauważyć, że przed nowym programem było całowanie rączek za kotarą gabinetów. Bardziej wierzę Michalskiemu, może dlatego, że jeszcze nie widziałem go w takiej akcji jak panią redaktor i może dlatego, że Michalski trochę ma w sobie spontaniczności rodem z Onetu.

Taki Michalski przynajmniej z wątroby zrzuca, jeszcze się nie nauczył trzymać jęzora za zębami, jeszcze nie ma tej bezczelności, tej umiejętności nazywania prawdy fałszem i kreowania fałszu na cnotę, co jest konieczne aby zrobić prawdziwą medialną karierę. Kiedy redaktor Papieżyca pisze, że coś miało miejsce to przede wszystkim trzeba sprawdzić to miejsce, kiedy pisze, że nie miało miejsca, jest spore prawdopodobieństwo, że właśnie powróciła z kuluarów. Jeszcze o jednym trzeba pamiętać, że jak to miejsce zdemaskuje Janke i pokaże gdzie Paradowska całowała rączki, po czym zadmie w róg wolności słowa i nowej medialnej ery, trzeba szybko lecieć na łamy Michalskiego i patrzeć kogo i gdzie całował Janke, już niekoniecznie w co. Jak się dowiemy, gdzie i kogo całował Janke, to trzeba sobie wyobrazić kogo całuje Michalski i tak oto w serdecznych pocałunkach rodzą nam się wolne media. I z jednym się tylko mogę zgodzić, co była łaskawa zauważyć pani redaktor. Nie warto się narażać blogerom, ponieważ odsiewając włazidupków jest to póki co ostanie ogniwo łańcucha, które już nie ma kogo i w co całować. A tacy co nie muszą całować nikogo mogą sobie pisać co im się podoba, nawet prawdę.

PS Przepraszam za ten mało kontrowersyjny tytuł.