Kto chleje zbyt wiele i dlaczego znowu Kaczyński?

Kopanie leżącego jest czynnością zarówno łatwą, jak i przyjemną, zwłaszcza gdy leżący całokształtem bytowania po stokroć sobie na kopy zasłużył.
 

Kopanie leżącego jest czynnością zarówno łatwą, jak i przyjemną, zwłaszcza gdy leżący całokształtem bytowania po stokroć sobie na kopy zasłużył.
 

W przypadku służb dywersyjno-sabotażowych pod wezwaniem Jarosława, gnieżdżących się na salonach i oficjalnie zwanych „panem prezydentem”, zaś nieoficjalnie nazywanych tak, że powtarzać nie wypada, bo dzieci mogą przeczytać, jest to tak łatwe i ucieszna, że zatracić się można i godzinami polerować obuwie. Tym razem jednak, na przekór i wbrew, chciałbym podejść do tematu nieco poważniej.

Kaczyński jaki jest, każdy widzi, z Palikotem rzecz się ma podobnie. Wzajemna ich nienawiść wielką jest i gorącą, różnica tylko taka, że jeden bije, drugi dostaje, lecz nic z tego właściwie nie wynika. Dziennikarzyny czają się na onetowe Palikota wpisy, bo z pustego łba i Salomon artykułu nie skleci, ale streszczenie poselskiego bloga napisać już może każdy, kto dosięga do klawiatury.

Spektakl trwa już dość długo i chyba nie tylko ja mam wrażenie, że losy bohaterów śledzą już tylko najwytrwalsi widzowie. Dzisiejszy odcinek zdaje mi się jednak nieco innym, nieco ważniejszym, nieco poważniejszym.

Niechęć moja do prezydenckiego szkodnika jest równie wielka, a może i większa od palikotowej. Każda okazja by bliźniakom dopiec cieszyła, wszystko co im szkodzi cieszy wszak uczciwego człowieka a Polsce pozwala rosnąć w siłę. Za ciemnego luda nigdy się jednak nie miałem, ba, przeciwnie wręcz, za inteligenta uchodzić śmiało mogę, choć w zasadzie nie wyglądam. Dlatego

w obywatelską troskę Palikota nad stanem głowy państwa nie wierzyłem i wierzyć nie zamierzam.

Miłość do wina i trunkowe uciechy nie są obce i mnie, a na domniemany alkoholizm Lecha Kaczyńskiego patrzyłem zawsze przez jedno oko. W światku polityki tylko ryba nie bierze, tylko wielbłąd nie pije. Bez kielicha nie da się tam wytrzymać, o czym świadczyły, świadczą i świadczyć będą liczne występy pod wpływem symbolicznej lampki wina zakąszonej jabłuszkiem.

Czym innym jest jednak okazjonalna wypitka, czy innym stałe spożywanie i stałe bycie pod wpływem. Sygnały dotyczące prezydenckiej osoby dochodziły w tej sprawie od dawna i to nie tylko z jednej palikotowej strony. Założę się o następną wypłatę, że w kuluarach każdy, od portiera i sprzątaczki, po najjaśniejszych na świeczniku, wie doskonale i po kątach szepcze, że pan prezydent lubi sobie pociągnąć, za kołnierz nie wylewa i że łatwiej spotkać uśmiechniętego Jarosława, niż trzeźwego Lecha. Ostatnie doniesienia o „małpkach”, co je pałac masowo zamawia by zaopatrywać tuskowe samoloty, są niusem o tyle wyjątkowym, że w kwestii pijanstwa Lecha, ogromnie prawdopodobnym.

Kto zetknął się nieco bardziej z problemem alkoholowym i w temacie nieco się orientuje, ten przyzna że tym razem nie insynuacje i docinki, a suche fakty które ślepy nawet zrozumie, znalazły się na blogu Palikota. W pałacu prezydenckim ktoś ma problem z alkoholem, a bełkotliwa coraz bardziej mowa, nieobliczalność zachowań i wypowiedzi, oraz nieumiejętność zapanowania nad agresją (pamiętasz Stokrotka?), jasno wskazują kto. I choć Palikot wali w Kaczyńskiego jak w bęben nie w trosce o dobro kraju i narodu, lecz z osobistej niechęci i politycznego zlecenia, to dobrem dla narodu i kraju jest w ten bęben walić. Skoro niedopuszczalnym jest by poseł „pod wpływem” prowadził auto, jak określić prezydenta który „pod wpływem” buja się po świecie,

wojuje w Gruzji, czaruje Litwinów, obślinia ręce niemieckich kanclerzy i jako „najwyższy w państwie” w dupie ma wszystko i wszystkich. „My z bratem po pijaku nie takie rzeczy robili”.

Kto popił i narobił po pijaku wiochy, ten wiej jak łatwo to przychodzi, z jakim luzem i swobodą odrzuca człowiek krępujące więzy kultury, konwencji, rozsądku. Dziada opieprzy, dziennikarkę postraszy, Belga czy nawet Eskimosa na urzędzie posadzi, byle nie rodaka, co to go nie lubi.

Nie trzeba na umór, by ludzie widzieli, wystarczy na stałym, lekkim rauszu funkcjonować, by świat i jego sprawy traktować lekką ręką i po swojemu.

Głupoty pisze Palikot o „małpkach” chowanych po kieszeniach i pociąganiu po kątach? Nie proszę drogiego państwa. Tak właśnie to u „trunkowych” wygląda, a trunkowość Lecha, na którą liczne i częste mieliśmy sygnały, wiadomość o pałacowych zakupach może ostatecznie potwierdzać i przypieczętować.

Czy jestem nieobiektywny? Oczywiście, jeśli chodzi o osobę Kaczyńskiego, w stu procentach i obiema rękiema. Jeśli chodzi o chorobę alkoholową z jej wszelkimi rodzajami, odmianami, objawami, obiektywnie orzekać mogę, bom się o tym we szkołach uczył i w życiu sporo obserwował.

Kaczyński jaki jest każdy widzi. Jaki z niego „prezydent” też naród doświadczył i codzień doświadcza. Zły człowiek na niewłaściwym miejscu, zły, przede wszystkim jako człowiek, jako osoba, jest w tej sytuacji dla kraju utrapieniem. Zły człowiek dotknięty chorobą alkoholową, piastujący urząd prezydenta, z wszelkimi owego urzędu uprawnieniami, jest dla kraju katastrofą. Dlatego zwróciłem uwagę na dzisiejszego „gorącego niusa z palikotowego blogu” i nie przechodzę nad nim z politowaniem, znudzeniem, uśmiechem, wspominając jak to w ogólniaku „szczeniaczki” się robiło. Nie ta bajka, nie ten poziom, nie ten kaliber.

Sprawa jest w toku, a licznik bije. Co z tego wyniknie najstarsi górale nie wiedzą.