Choroba dyplomatyczna Kaczyńskiego, to obraz fatalnej polityki międzynarodowej

Wczoraj na placu Zamkowym przemawiał prezydent USA Joe Biden. Wśród zaproszonych gości znalazło się ponad pół tysiąca polskich polityków, ale tylko jeden z samego szczytu się nie pojawił i był to Jarosław Kaczyński. Dlaczego tak się stało? Poza wyjaśnieniem ze strony Fogla, które brzmi jak kiepski dowcip, żadne inne stanowisko PiS się nie pojawiło. Rzecznik PiS przekazał Onet.pl, że prezes partii czekał do popołudnia na wynik testu, wiadomo jakiego, a gdy przed wieczorem przyszedł negatywny wynik, to i tak prezes wolał nie wychodzić z domu. Koń by się uśmiał i to z dwóch powodów. Po pierwsze skąd nagła potrzeba wykonania testu, skoro Kaczyński normalnie funkcjonował, nie licząc „choroby bezobjawowej”. Skąd wiadomo, że najważniejszy w tej chwili polityk w Polsce nie skarżył się na stan zdrowia? Z drugiego powodu, który rozśmieszył konia, otóż Kaczyński pojawił się dziś na I Zjeździe Stowarzyszenia Odnowa.

Pewnie mało kto kojarzy, co to za super ważne stowarzyszenie, że aż sam prezes PiS zaszczycił swoją obecnością I Zjazd. W tym miejscu koń śmieje się po raz trzeci, bo mówimy o odprysku „Porozumienia Gowina”, bliżej nieokreślonej idei i inicjatywie politycznej Marcina Ociepy. Kaczyński znalazł czas nawet nie dla kanapy partyjnej, tylko dal stowarzyszenia, natomiast wykpił się z obecności na przemówieniu prezydenta USA. W świetle przedstawionych faktów nie ma żadnej wątpliwości, że nie o żadnego wirusa i inne choroby chodziło, tylko o zupełnie inne, polityczne powody. Opozycja i sprzyjające jej media jak zwykle postawiły prostą diagnozę: Kaczyński spał do południa, stchórzył, nie zna angielskiego. PiS z kolei opowiada bzdury o teście, dlatego obie wersje należy odrzucić na starcie. O co mogło Kaczyńskiemu chodzić i skąd ta ostentacyjna absencja? Misja pokojowa NATO na Ukrainie, jak dla mnie, jest podstawowym powodem. Cała wizyta Kaczyńskiego i kilku premierów na Ukrainie miała być historyczna, co niektórzy zaczęli już pisać podręczniki i głosić wielkość męża stanu. Szybko się okazało, że ta z nikim nie konsultowana szarża, stała się problemem dla europejskiego i amerykańskiego NATO. Z opresji jakoś trzeba było wyjść z twarzą, dlatego USA i UE delikatnie dawały do zrozumienia, żeby sobie Polska z takimi pomysłami dała spokój.

Po stronie rządu i PiS ciągle jednak podsycano nadzieję, że w czasie wizyty Bidena propozycja zostanie jeszcze raz przedyskutowana i być może zapadnie decyzja w jakimś stopniu realizująca pomysł Kaczyńskiego. Wiadomo też, że trudno sobie takie rozmowy wyobrazić bez autora projektu, ale problem polega na tym, że ostatecznie żadnych rozmów nie było albo nie wyszły na światło dzienne. Czy Kaczyński liczył, że polska dyplomacja doprowadzi do jego spotkania z Bidenem, na którym będzie mógł przekonać prezydenta USA do swoich racji? Z całą pewnością podobne zabiegi były czynione, jednak nic z tego nie wyszło i wytworzyła się wybitnie niekomfortowa sytuacja dla prezesa PiS. Z twórcy historycznego projektu, który miał trafić do podręczników historii, stał się politykiem osamotnionym, zresztą nie pierwszy raz. Nie podejrzewam Kaczyńskiego o taką małostkowość, że w ramach rewanżu za brak zainteresowania misją pokojową, postanowił opuścić przemówienie Bidena, skądinąd nie ma czego żałować, ale na pewno jego obecność, po takiej porażce byłaby mało przyjemna i nobilitująca.

Prezes PiS rzucił się na bardzo szeroką wode, przekonał swoje otocznie, że trzeba stawiać NOTO i UE wysokie wymagania, co zmusi tych gigantów do zajęcia stanowiska. Po części miał rację, jednak nie takiego stanowiska się spodziewał. Kaczyński przegrał sromotnie, co było do przewidzenia i to dla kogoś bardzo przeciętnie znającego realia polityki międzynarodowej. Zasady są proste, mały i z gołym tyłkiem zawsze zostanie zgaszony przez dużego, który ma kasę i siłę. Po prostu nie wychodzi się przed szereg w sprawach tego kalibru, nie mając ku temu żadnych podstaw i narzędzi. Kaczyński nie pojawił się na placu Zamkowym z prostego powodu, nie chciał ponownie przeżywać swojej porażki i być zmuszanym do tłumaczenia się z kompletnie nieudanego projektu, w dodatku w roli szeregowego gościa, który siedzi poza sceną głównych wydarzeń. Niestety prezes PiS w polityce międzynarodowej nie ma nic do powiedzenia i przegrywa wszystko, co jest bardzo złą informacją dla niego samego, ale przede wszystkim dla Polski.