413: Gwałtowne ocieplenie w stosunkach polsko-azerskich

Ramil Usubow, potomek starożytnej perskiej dynastii Achemenidów, obecnie minister spraw wewnętrznych, gnał grupę jeńców pustynnym szlakiem wokół Göygöl Dövlet Qoruĝu, w środkowej części Âzarâbâdagânu, do zamku Dövlet gdzie od rana grzano kotły z cieczą i podgrzewano implementy: strappado, imadła do przesłuchiwania dwóch świadków jednocześnie, stół do toca, czyli tortur wodnych, do których Torquemada zalecał używać nie więcej niż osiem litrów wody, metalowe gruszki szczególnie przydatne w karaniu sodomitów i hiszpańskie buty do miażdżenia stóp.

Na licznych stacjach benzynowych bojownicy zapomnianych wojen regionalnych myli przednie szyby starych samochodów, z których wystawały niestarannie nakryte plandekami arbuzy. Nikt nie zwracał uwagi na przechodzący kondukt Ramila Usubowa. W Âzarâbâdagânie, kraju ognia, wojska mieszały się ze stadami wielbłądów, stare przechodziło w nowe, a czyste od brudnego odróżniała jedynie Nigar Aliyeva, wice-minister zdrowia samozwańczego rządu, którego członkom prezydent RP postanowił przypiąć ordery, wystawiając przy tym życie Junczyk-Ziomeckiej na niebezpieczny szwank. 

Zabiedzona misja ONZ w składzie czteroosobowym prosiła o wodę, ale Ramil Usubow tylko szczeknął i misja ruszyła ku górom Karabachu pomniejszona o mało odpornego przedstawiciela królestwa Andory.

Zawinięta w hijab z czesuczy Junczyk-Ziomecka przekroczyła granicę z Armenią w spornym rejonie Agstafy, rzucona na tył dżipa przez własnego kierowcę, na wpół głuchego Armeńczyka o imieniu Iĝdir. Dała się pojmać ludziom Ramila Usubowa bez walki, każąc Iĝdirowi wjechać przodem dżipa pod pałatkę namiotu Usubowa.
— Rəhbəri bildirdiyinə görə!!!*
Zadaniowana osobiście przez Szczygłę Junczyk nie potraktowała tego jako obelgi. Ziomecki bywał bardziej brutalny. Podczas wstępnych tortur, szkolony w podziemiach BBN i ośrodku CIA w Klewkach, Iĝdir grał na flecie. Grał całą noc.

Dbanie o higienę na przedmurzach Dövlet było łatwiejsze niż w Agstafie gdzie było zimno i gdzie Iĝdir nie spuszczał z niej oka. Junczyk świetnie znosiła poniżenia, ale nie mogła pogodzić się z brakiem ciepłej wody. Przez szparę w naprędce narzuconym na wysuszone krzaki fejho tropiku Junczyk zobaczyła spadające gwiazdy. Wyłączyła pięciozakresowy telefon wyposażony w pilnik do przepiłowywania krat i zasnęła.

Eldar Muhmadow, minister bezpieczeństwa narodowego, czekał na Ramila Usubowa przy zachodniej baszcie Dövlet:
— Mətbuat xidmətinin rəhbəri bildirdiyinə görə!**
— Daşınmaz tarix və mədəniyyət abidələrinin siyahısı ilk dəfə!***
Chodziło o to, że ministerstwo kultury Âzarâbâdagânu zorganizowało małą biesiadę z udziałem przechwyconych kobiet armeńskich. Ramil i Eldar lubili kobiety z tamtych stron, chociaż zawsze trzeba było sprawdzić czy w sandałach nie przechowują one noży.  

Nacierając brzuch i zwiędłe piersi olejkiem z eukaliptusa Junczyk myślała, że za mało wzięła krzyży, bo minister kultury też się jakoś przyczyniał do budowania stosunków polsko-azerskich.

Brzuchy młodych Armenek krążyły powłóczyście i ściągały spojrzenia z trudem prowadzących tortury na Iĝdirze mężczyzn. Iĝdir grał, a nawet dorzucał do ognia mimo hiszpańskich butów miażdżących mu stopy.

Junczyk-Ziomecką rzucono na scenę jak worek, ale ona pomyślała w to mi graj.

Iĝdir zdmuchnął z oczu łańcuch i zasunął Ravelem, co w tych stronach znaczy wiele, rytmem wzdrygnął się do przodu, nim imadło mu strasznie scisło skroń.

Drgnął Usubow, drgnął Muhmadow i tańczyli już we troje, chociaż Junczyk nie młoda, trochę okiem, trochę bokiem, bo nie we w twarzy jest uroda, Iĝdir grał.

Stale BBN wydzwaniał, w kostce Junczyk wiele drgało, na baczności czujny Ramil się miał.

Eldar z dłońmi na karku, z zamkniętymi oczami, w oficerkach skórzanych, z tamburynem się skłaniał i śmiał. Junczyk sięgła do zapiersia, tam zasobnik na ordery i zawyła jak dżejran: a masz! Ma Mazowsze z Azerami stosunki wzajemne, nie ma tylko higieny, chodź Ramilu, nie spłoniesz, Iĝdir drgał.

*     tradycyjne powitanie azerskie stosowane nocą. 
**   azerskie zaproszenie na przyjęcie z torturami i tańcem brzucha.
*** Jeśli mi nic nie wypadnie, naturalnie postaram się wpaść.