100 tysięcy ofiar w Haiti. 100 tysięcy ofiar w Haiti. 100 tysięcy ofiar w Haiti

Trzy razy przeczytałem ten top news, co on bardziej jest news niż top, przynajmniej mnie nie zaatakował częstotliwością i gradacją napięcia, charakterystyczną dla medialnego show. Za pierwszym razem pomyślałem, że tak zwany warsztat dziennikarski nie pozwala skonstruować nagłówka, czy tam lidu, w inny sposób niż przykuwający uwagę. Może podam przykład takiego zabiegu warsztatowego: „Prezydent spał z nieletnimi”. Przykuwa? Na pewno przykuwa, dopóki się nie okaże, że chodzi o prezydenta Togo, który usnął na tronie w czasie pytań zadawanych przez dzieci z prowincjonalnego sierocińca, co to jechały pociągiem całą noc i wszystkie przytomne. Za drugim razem przyjrzałem się treści i w treści powielił się nagłówek, a to już na mnie zrobiło oszałamiające wrażenie. 

W końcu za trzecim razem jeszcze raz doczytałem do końca i stwierdziłem, w ramach swoich amatorskich możliwości, że zdrowy psychicznie to ja nie jestem, a to co czytam jest projekcją mojej przewlekłej choroby. Gdybym był zdrowy to ta wiadomość krzyczałaby grozą i tragedią, tymczasem w wyniku mojej choroby zeszła z topu jak tylko pojawiła się informacja dnia, że z Narwi wyciągnięto samochód ze zwłokami. Samochód wyprzedził 100 tysięcy ofiar. 100 tysięcy ofiar w Haiti. 100 tysięcy ofiar w Haiti. 100 tysięcy ofiar w Haiti. To się nazywa news, od takiego newsa powinno zgasnąć światło na każdym portalu, w TV zamiast reklam numery konta, 30 najbardziej skłóconych artystów dla dobra sprawy powinno nagrać przebój stulecia. Flagi na sam dół, organizacje światowe na baczność, firmy farmaceutyczne w pogotowiu, gotowe oddać medykamenty, które lada dzień będą przeterminowane. 

Tymczasem? Tymczasem tego newsa niby podaje się, gdzie niegdzie nawet na pierwszym miejscu, ale nie zajmuje news więcej antenowego czasu niż sekund 5. Wykształcenie pani posłanki Kempy zajęło dwa dni debaty, ostatnie łajno rzucone przez Palikota, półtora dnia na topie, czy Owsiak jest efektywny, czy efektowny, cała niedziela. 100 tysięcy Haitańczyków w kilka minut i… parę znamiennych gestów. Lada dzień ma się zebrać UNICEF, UE już się zebrała i zdecydowała, że przekaże Haiti 3 miliony Euro, jest to oczywiście kwota niewystarczająca, ale pokazująca skalę solidarności z cierpiącymi. Taka zamożna Brazylia na przykład przekazała 10 milionów dolarów, jako jeden z pierwszych krajów, ale to czyste efekciarstwo, wszak chodzi nie o pieniądze lecz współodczuwanie. 

Wielu lekarzy mówiących murzyńskim pacjentom „dzień dobry”, bez taryfikatora i za miskę zupy, wielu misjonarzy i innych szaleńców, twierdzi, że przy tak gęsto usłanym trupie i szpitalach, które odmawiają przyjęcia pacjentów, epidemia jest kwestią chwili. Milczy w tej sprawie WHO, nie zaiskrzyło lobby farmaceutyczne. Media pozostają przy rutynowym komunikacie, że w Haiti nic nie działa, dlatego nie da się ustalić, czy ofiar jest 100 tysięcy, czy to może kaczka dziennikarska. Nie ma zdjęć i filmików w google, nie ma hecy. Nie można nakręcić na Noki obrazu pod tytułem, trzech skinów tłucze staruszkę, albo 5 gówniarzy wkłada kosz na śmieci nauczycielowi od prac ręcznych, nie ma newsa, nie ma grozy. Nie ma tragedii, ponieważ nie ma materiału, źródło tragedii jest zbyt nędzne, bo wiadomo, że nie da się wcisnąć zdychającym czarnuchom ze slumsów 10 milionów szczepionek na tyfus, które będą rozprowadzane przez rząd. Nawet gdyby się dało, to nawet za reklamę się taki obrót nie zwróci. 

Jeden czy drugi haitański kacyk nie zrobi z tej tragedii pretekstu do wojny ze swiatowym terroryzmem, nie ogłosi swojego narodu męczennikiem XX wieku i nie zarobi na sztuce, literaturze, teledysku. Może jak zaczną działać telefony, ktoś w końcu zadzwoni i spyta co czuje 13 letnie dziecko jako jedyne ocalałe z 15 osobowej rodziny, albo pokażą staruszka, który wpław pokonał 10 kilometrów holując swojego ukochanego kotka. Nie wszystko jeszcze stracone, bardzo ludzkim gestem popisała się para Brad Pitt i Angelina Jolie, jeśli to im się zwróci uwagą i w kwocie dwukrotnej, bez wątpienia swoje serca otworzą Madonna i U2, nad którymi patronat obejmą CNN i Coca Cola. Nie wykluczone, że noblista Obama wypowie kilka znamiennych słów i otworzy nową kartę w historii stosunków interkontynentalnych, połączy wszystkie trzy Ameryki klamrą nowego horyzontu. Wszystko to jednak zdarzy się nie wcześniej i nie później tylko w sam raz wtedy jak na Haiti zaczną działać telefony i wyszukiwarka google. 

Wypełniając sobie czas oczekiwaniem na powrót cywilizacji do czarnuchów, dorzucę jeszcze kilka refleksji. W medialnej „pandemii” umarło 10 tysięcy ludzi, na raka, AIDS, niewydolność wątroby, skręt kiszek, zator płucny, gangrenę, zawał i we wszystkich przypadkach specjalne badanie, które średnio kosztuje 300 PLN, wykazywało śmiercionośny wirus kichania zwany naukowo A/H1N1. Niemal od roku wszystkie znamienite organizacje biły na alarm i ostrzegały, że idzie morowe powietrze. Nie Unia Europejska, ale kilka krajów: Anglia, Francja, Niemcy, Włochy, Szwecja i Holandia, wydały wspólnie miliardy Euro na coś, co nigdy nie miało medycznej wartości, a za chwile będzie szkodliwą kupą śmieci, trudną do zutylizowania. Same Niemcy wydały ponad 500 milionów euro na „szczepionki”, to jest ponad 2 miliardy złotych polskich. Unia na Haiti rzuciła 3 miliony i żadna komisja zdrowotna światowa czy UE nie piśnie, że tam się zacznie źródło realnej epidemii, nie medialnej, bo media na Haiti padły. 

Żadne szacowne grono naukowców nie podpisze się pod tezą, że jeśli epidemia może z jednej meksykańskiej świni przejść na miliardy ludzi, to 100 tysięcy trupów równa się miliony much roznoszących wszelakie świństwo, po całym świecie. Nie podpisze, bo kto za takie bzdury dostanie kontrakt od Glaxo? Na limity CO2 planowane kwoty idą w setki miliardów konającej waluty dolar. Obciążenia spadną właśnie na takie lepianki haitańskie, w których czarnuchy lepiąc podpłomyki zmieniają klimat o 2 stopnie, co wyliczyło 2 tysiące profesorów z całego świata, tylko przy okazji żyjących z dotacji na rozbuchanie „naukowej teorii” o człowieku, który zmienił i regulował klimat planety.

100 tysięcy Haitańczyków, spoczywajcie w spokoju i zdychajcie bezszelestnie czarnuchy, sumienie światowych elit śpi. Na koniec mam jeszcze coś co świadczy o mojej małości i fobii. 11 sierpnia 1945 roku doszło do szarpaniny między marginesami dwóch narodów, w wyniku tych niesnasek prawdopodobnie zginęła JEDNA przedstawicielka zwaśnionej strony narodowej. Wydarzenie przeszło do historii jako POGROM krakowski i jest powodem do wstydu całego narodu oraz dowodem na zjawisko występujące w całym narodzie. Co ciekawe wtedy też nie działały telefony komórkowe. Ilu tysięcy haitańskich lepianek potrzeba, aby się mogły tragedią zbliżyć do jednej polskiej stodoły pod Łomżą? I jak na tym zarobić, kiedy telefony nie działają, a światowe organizacje i korporacje utulają sumienia do snu?