Uczmy się na błędach

Niestety, znów będzie o słynnym już konkursie.

Niestety, znów będzie o słynnym już konkursie. Zainspirował mnie wpis Przyjaciela i chociaż zabierałem już głos w tej sprawie: http://www.kontrowersje.net/tresc/duzo_mnie_kosztowalo_ale_bylo_warto,
to jednak chciałbym się podzielić pewną refleksją, która towarzyszy mi od pewnego czasu. Proszę czytelników o powstrzymanie odruchu wymiotnego. To już ostatni raz.

Mam wrażenie, że przegapiliśmy pewną, niepowtarzalną szansę na promocję portalu. Stadne zwycięstwo w konkursie W24 pokazało, że potrafimy zwyciężać jako “spółdzielnia” (szczególnie jak nie wiąże to się z kosztami :)), ale chyba nie wykorzystaliśmy szansy na promowanie naszej “pozycjonującej” cechy, jaką jest jakość.

Słynna kwestia zwycięskiego bloga Jacka Ka, dawała nam niepowtarzalną okazję.

– bardzo dobrze, że Jacek tego bloga zgłosił (oczywiście za namową “spiritus movens” portalu).
– jego blog zwyciężył UCZCIWIE, zgodnie z zasadami konkursu

I TU był moment, byśmy pokazali swoją “odmienność”.

Mogliśmy poprosić Jacka, by zrzekł się zwycięstwa i odmówił przyjęcia nagrody.
Jako uzasadnienie można było podać argument, że naszą główną wartością jest promowanie jakości. Pojedyńczy wpis Jacka stoi na bardzo wysokim poziomie, lecz nie chcemy nadużywać niedoskonałości regulaminu i uważamy, że w tej konkretnej kategorii uczciwe będzie zrzeczenie się lauru zwycięzcy. Promujemy jakość (nic nie ujmując temu wpisowi), a nie “spółdzielnię”.
Jacek, znając jego skromność i uczciwość, niewątpliwie by się na takie rozwiązanie zgodził.

Zdarzyłaby się rzecz, do tej pory niespotykana w “netowych” konkursach i myślę, że wiele osób z zaintrygowaniem by odwiedziła Kontro, koncentrując się na tak głoszonej “jakości”, a nie tylko sensacji.

Nie twierdzę, że konkurs nie przyniósł zamierzonego efektu promocyjnego. Myślę tylko, że była szansa zagrać “w innej” lidze. Sami wielokrotnie, oburzaliśmy się na różne “spóldzielnie”. które zgodnie z regulaminem wygrywały konkursy, nie widząc jednakże w tym korelacji z jakością.
Zamiast fauli poniżej pasa, zdobylibyśmy zasłużone uznanie.

Doceniam postawę Kuraka, który złożył w tej kwestii stosowną “samokrytykę”. Lecz parafrazując jego samego, “słowa słowami, lecz liczą się czyny”.

Tej refleksji w odpowiednim momencie nam zabrakło. Nie ukrywam, że także mnie. Inną sprawą jest, czy zdecydowałbym się taki postulat zgłosić. Ale to temat na inną dyskusję.

Jednym zdaniem – nie wchodząc już dalej w mało konstruktywną “archeologię”, uczmy się na błędach.