Chłopcy malowani

Ale nam się zmilitaryzował portal z chwilą, gdy dwóch fachowców, co to z niejednej kuchni polowej grochówkę jadło a następnie w niejednej latrynie to, co się nie dało z tej grochówki strawić, oddawał

Ale nam się zmilitaryzował portal z chwilą, gdy dwóch fachowców, co to z niejednej kuchni polowej grochówkę jadło a następnie w niejednej latrynie to, co się nie dało z tej grochówki strawić, oddawało, weszło w spór o wartości fundamentalne.

Żołnierze, jak wiadomo są szkoleni do zabijania, to jest ich zawód, chodzi wszakże o to, czy mają strzelać do wszystkiego, co się rusza, czy jednakowoż cywilów oszczędzić.
Jak tu oszczędzić, skoro pod cywili mogą się podszywać wrogowie, mówił jeden, ale, jak wiadomo, że akurat wróg się nie podszywa, to lepiej darować, mówił drugi.
I od słowa do słowa
Jak zaczęli się kłócić
Tak się z miejsca porwali…

Tymczasem prawda jest taka, że obecnie żołnierze są wprawdzie szkoleni z zabijania, ale ważniejszą rzeczą jeszcze jest, aby nie dopuścić do strat. Z chwilą, gdy napotka się na trudności, należy się wycofać, uprzednio zapewniwszy sobie bezpieczny odwrót. Stąd strzelanie do wszystkiego, co się rusza i nie rusza jest głęboko uzasadnione. Założenie słuszne.
Albowiem wszystko na świecie ma swoją cenę, życie żołnierza również, jak pisał Kirył Yeskow w powieści „Ostatni władca pierścienia” – kto nie przeczytał, przegrał życie.

Mając na uwadze zasadą o nadrzędności bezpieczeństwa, żołnierz kończy służbę na misji i wraca do kraju, gdzie w wieku około 30-35 lat przechodzi na emeryturę. Emerytura jest w wysokości o jakiej profesorowie mogą tylko marzyć. Żołnierz wszakże, będąc młodym jeszcze człowiekiem zaczyna się nudzić i z tych nudów najmuje się do pracy.
Miałam okazję obserwować taki przypadek. Szef był zachwycony, bo gościu był w randze kapitana. Na dzień dobry dostał kasę, jaką inni pracownicy mogli się tylko latami wierności dosłużyć,
(Służyłem u pana przez całe lato
Dał ci mi, ci mi, dał ci mi, ci mi
Przepióreczkę za to)
Miał być handlowcem. Do obowiązków handlowca w tej firmie należało odbieranie telefonów od klientów, wyszukanie w programie magazynowym, czy jest żądany przedmiot, we właściwym kolorze i rozmiarze, a także przedstawienie klientowi dodatkowej oferty, bo może jeszcze coś kupi. Na koniec dnia należało zrobić zestawienie w Excelu co, ile i za ile się sprzedało. Z czasem miał czynnie wyszukiwać klientów.
Zaskoczeniem dla wszystkich było, że szkolenie zamiast trwać 7 do 10 dni przeciągnęło się do całego miesiąca. Po tym okresie szkolenie przerwano, dla sprawdzenia, jakie rezultaty przyniosło.
Pan kapitan dzielnie telefony odbierał, szukał w komputerze, zawieszał go, wołał na pomoc informatyka, ale coś w ogóle robił. Na koniec dnia otworzył arkusz Excela, coś wpisał, coś chyba nie wyszło, zamknął arkusz, wyłączył komputer i poszedł do szefa, aby mu oznajmić, że rezygnuje z pracy.
Pensję dostał według umowy.