Ignorancja i indolencja

Post o oszołomach już napisałem. Jednakże swoje obserwacje należy rozszerzyć na coś, co doskwiera sporej grupie Polaków.

Post o oszołomach już napisałem. Jednakże swoje obserwacje należy rozszerzyć na coś, co doskwiera sporej grupie Polaków. Oczywiście, gdyby ktoś nie wiedział to przeciętny polski obywatel tego kraju zna się jak nikt na świecie na edukacji, ekonomii i medycynie. Po prostu wie najlepiej jak należy nauczać, jak zarządzać finansami państwa a przede wszystkim wie na co kto choruje i jak to leczyć. Wystarczy posłuchać dyskutujących na ulicy, poczytać blogi, czy też wsłuchać się w głosy czekających w poczekalni u lekarza, gdzie każdy wie co mu dolega i co ma mu lekarz zapisać. Nic innego a właśnie to. To oczywiste. Żeby nie było dotyczy to każdej grupy społecznej, zarówno tych wykształconych (niekoniecznie w dziedzinach które podałem), jak również tych z punktu widzenia wyedukowania się w określonej dziedzinie nie mających nic wspólnego z wyżej wymienionymi. Jednym słowem kraj współczesnych potomków Leonadro da Vinci.

W obliczu ostatnich wydarzeń związanych z katastrofą prezydenckiego samolotu nagle wyrosła nam cała masa specjalistów od awioniki a przede wszystkim znawców i specjalistów od wypadków lotniczych. Ot szybkie doszkolenie się z „prostej materii” jakim jest latanie, procedury lotnicze, systemy nawigacyjne, medycyna lotnicza, prawo lotnicze, a bardziej szczegółowo, elektronika, fizyka, mechanika, akustyka, chemia i sporo dziedzin dość ściśle związanych z wyjaśnieniem przyczyn katastrofy.

O ile biorą w tym udział przypadkowi osobnicy, którzy jedyne co potrafią to jechać na rowerze i to takim bez przerzutek (gdyż nie wymaga to zbytniej koordynacji nóg i rak), o tyle nie jest to aż tak żenujące. Gorzej gdy zaczyna to przybierać formę bardziej poważną i za analizy zabierają się „specjaliści” od wszystkiego, czyli od niczego. Mam tu na myśli spore grono dziennikarzy.

Poczuli zaniepokojenie. Mijają trzy tygodnie a przyczyna katastrofy nie została wyjaśniona. Jak to możliwe? Gdzie popełniono błędy? Kto zamiata oczywiste fakty pod dywan? Dlaczego nie informuje się o tym społeczeństwa ( na marginesie, które to już swoje domorosłe i „genialne” analizy dokonało, siedząc w domu i przed telewizorem) ?

Doskonale rozumiem, że nagranie programu telewizyjnego, czy też napisane artykułu prasowego (jak choć by ten blog) wymaga poświęcenia (w moim przypadku) 10 minut. Zatem niezrozumiałe jest, że wyjaśnienie przyczyn katastrofy zajmuje już trzy tygodnie, a jak wszystko na niebie wskazuje, zajmie jeszcze więcej czasu. I to właśnie jest niezrozumiałe.

Skoro dziennikarz, bloger usłyszał o systemach nawigacyjnych, usłyszał o procedurach, dowiedział się co to czarna skrzynka (ba odkrył nawet, że ona nie jest czarna i nie wygląda jak skrzynka) a sam nie będąc nawet na miejscu katastrofy ma odpowiedz, kto lub co zawiodło, nie dziwi jego zaniepokojenie.

Nie będę ukrywał, że najbardziej co mnie w życiu wkurza to ignorancja i indolencja, zważywszy jeszcze na fakt, że ignorant usłyszawszy dwa hasła dotyczące konkretnej dziedziny staje się w tej materii wybitnym specjalistą zabierających głos i arbitralnie stwierdzającym co białe a co czarne. I coraz bardziej zastanawiam się. czy w tym kraju nie ma jakiegoś gościa z „cojones” który usiądzie przed szklanym ekranem, weźmie głęboko oddech i tym wszystkim skretyniałym specjalistom od awioniki, którzy urodzili się po 10 kwietnia, wyjaśni, że są zwykłymi kretynami a nie znawcami. Czy to aż także takie trudne? Aż tak skomplikowane? Czy jest to niewykonalne?

Rozpoznanie choroby trwa czasem miesiącami, analiza wypadku komunikacyjnego również podobnie, wykrycie przestępstwa nawet latami, ekspertyzy medyczne miesiącami (dla wyjaśnienia sam biorę udział w takim przedsięwzięciu) a katastrofa lotnicza powinna być wyjaśniona w dwa tygodnie i to termin z dużą nawiązką.

Coraz bardziej stwierdzam, a usłyszałem to z ust osoby moim zdaniem bardzo wykształconej, doświadczonej i inteligentnej, że społeczeństwo nasze jest w 75% dość mocno skretyniałe. Osoba ta jednak również dodała, że to jednak i tak dość zaniżone szacunki.

Wsłuchując się w ten głos pomyślałem o przerośniętym ego osoby stawiających taką tezę, jednakże obserwując rzeczywistość coraz bardziej się jednak w tym utwierdzam, że być może ma rację. Rzeczywiście, to chyba zaniżone szacunki.

Pozdrawiam