Daty, kwoty, obroty, wolumeny, czyli Donald gra KGHM!

Mamy międzynarodowy skandal wywołany przez Michnika
http://forum.gazeta.pl/forum/w,904,130902329,,Orban_bije_w_lewice.html

“Kanclerzem Niemiec nie zostaje się z przypadku” to mały pikuś w porównianiu z błotem, jakim Michnik obrzucił premiera Europejskiego kraju należącego do EU.

Mamy międzynarodowy skandal wywołany przez Michnika
http://forum.gazeta.pl/forum/w,904,130902329,,Orban_bije_w_lewice.html

“Kanclerzem Niemiec nie zostaje się z przypadku” to mały pikuś w porównianiu z błotem, jakim Michnik obrzucił premiera Europejskiego kraju należącego do EU.

Mamy międzynarodowy skandal wywołany przez Michnika
http://forum.gazeta.pl/forum/w,904,130902329,,Orban_bije_w_lewice.html

“Kanclerzem Niemiec nie zostaje się z przypadku” to mały pikuś w porównianiu z błotem, jakim Michnik obrzucił premiera Europejskiego kraju należącego do EU.

jak działa alex?
jak najlepiej wywindować wynik

jak działa alex?
jak najlepiej wywindować wynik

jak działa alex?
jak najlepiej wywindować wynik

cała prawda całą dobę
Otóż ja ten przypadek Alessia Rastani "inwestygowałam" już we wrześniu i oto wyniki moich badań. Kopiuję tu wpis z mojego własnego bloga, żeby się nie przemęczać. Mój wpis zatytułowałam wtedy "Talk Trader", albowiem Alessio sam mówił o sobie "trader" i tak też był traktowany przez dziennikarzy z BBC.

"Oto słowa, które wywołały burzę. Te dosyć szokujące wyznania, które można było usłyszeć z anteny BBC, wywołały jednak wątpliwości, czy pan Rastani ma wystarczająco mocne kwalifikacje, żeby wypowiadać się do tak szerokiej publiczności. Zapytał go o to The Telegraph. Pan Rastani w rozmowie z gazetą określił się jako niezależny przedsiębiorca. W innym miejscu twierdzi, że "wypowiada się publicznie w imieniu inwestorów”. Ale zamiast wypasionego biura gdzieś na Canary Wharf pan Rastani pracuje tam, gdzie mieszka, czyli w skromnym szeregowcu w Bexleyheath w południowym Londynie. Dom ten, wart 200 tys. funtów, jest kupiony w całości z kredytu udzielonego przez Royal Bank of Scotland i należy do partnerki elokwentnego Alessia. Pan Rastani jest więc właścicielem firmy Santoro Projects. Niska znajomość realiów nie pozwala mi zrozumieć czym dokładnie zajmuje się ta firma, ale dedukuję, że chodzi o ściemę polegającą na wygłaszaniu opinii dotyczących rynków finansowych. Tak, czy inaczej jej najnowsze sprawozdania wykazują stan gotówki w banku w wysokości £ 985. Po czterech latach inwestowania zgodnie z najlepszą wiedzą właściciela Santoro Projekt stan aktywów netto firmy wynosi raptem 10.048 £. Jak człowiek, który nigdy nie posiadł żadnych certyfikatów finansowych, wydawanych przez Financial Services Authority i nie wykazał się choćby śladowym wkładem pracy w londyńskiej City może zostać w ogóle zaproszony do udzielania komentarzy dla telewizji BBC, pozostaje tajemnicą mediów. Dlaczego więc komentował sytuację na rynkach finansowych? "Podeszli do mnie" – odpowiedział Alessio na pytanie The Telegraph. "Lubię zwracać na siebie uwagę. To główny powód, dla którego w ogóle się wypowiadam. To także powód, dla którego zgodziłem się przyjść do BBC. Zagadnienie rynków finansowych traktuję jako hobby, to nie jest mój biznes. Jestem po prostu gadułą. Dużo mówię. I kocham występować publicznie, podoba mi się ta cała idea przemawiania.” Czy to nam coś przypomina?"
Ale można też sobie pomyśleć i tak, że jeśli Alessio wypowiedział te wszystkie szokujące słowa, to trzeba było jakoś osłabić ich wymowę, a osłabianie wymowy słów przeprowadza się poprzez "zatruwanie studni", dyskredytowanie pozycji wypowiadającego. Co zostało zrobione. Niezależnie od tego, że Alessio jest gołodupcem i poszukiwaczem kilku minut sławy, powiedział prawdę. Tak to właśnie wygląda. Otóż nie jest tak, że młodziak bez większego sukcesu finansowego nie jest w stanie pojąć całego tego kantu zwanego rynkiem finansowym. Trzeba też powiedzieć, że Alessio nie zaginął bez wieści, bo w jakiś sposób przyłączył się do ruchu poparcia brytyjskiego ruchu "Occupy" i przemawiając na wiecu u stóp londyńskiej Katedry Św. Pawła pośród innych znamienitości (Vivianne Westwood), o czym donosi 19.11.11 szacowny The Guardian, znacznie szacowniejszy, niż The Telegraph.
Kim więc jest Alessio, dokładnie nie wiadomo, ale z pewnością niechcący wie, o co chodzi.

cała prawda całą dobę
Otóż ja ten przypadek Alessia Rastani "inwestygowałam" już we wrześniu i oto wyniki moich badań. Kopiuję tu wpis z mojego własnego bloga, żeby się nie przemęczać. Mój wpis zatytułowałam wtedy "Talk Trader", albowiem Alessio sam mówił o sobie "trader" i tak też był traktowany przez dziennikarzy z BBC.

"Oto słowa, które wywołały burzę. Te dosyć szokujące wyznania, które można było usłyszeć z anteny BBC, wywołały jednak wątpliwości, czy pan Rastani ma wystarczająco mocne kwalifikacje, żeby wypowiadać się do tak szerokiej publiczności. Zapytał go o to The Telegraph. Pan Rastani w rozmowie z gazetą określił się jako niezależny przedsiębiorca. W innym miejscu twierdzi, że "wypowiada się publicznie w imieniu inwestorów”. Ale zamiast wypasionego biura gdzieś na Canary Wharf pan Rastani pracuje tam, gdzie mieszka, czyli w skromnym szeregowcu w Bexleyheath w południowym Londynie. Dom ten, wart 200 tys. funtów, jest kupiony w całości z kredytu udzielonego przez Royal Bank of Scotland i należy do partnerki elokwentnego Alessia. Pan Rastani jest więc właścicielem firmy Santoro Projects. Niska znajomość realiów nie pozwala mi zrozumieć czym dokładnie zajmuje się ta firma, ale dedukuję, że chodzi o ściemę polegającą na wygłaszaniu opinii dotyczących rynków finansowych. Tak, czy inaczej jej najnowsze sprawozdania wykazują stan gotówki w banku w wysokości £ 985. Po czterech latach inwestowania zgodnie z najlepszą wiedzą właściciela Santoro Projekt stan aktywów netto firmy wynosi raptem 10.048 £. Jak człowiek, który nigdy nie posiadł żadnych certyfikatów finansowych, wydawanych przez Financial Services Authority i nie wykazał się choćby śladowym wkładem pracy w londyńskiej City może zostać w ogóle zaproszony do udzielania komentarzy dla telewizji BBC, pozostaje tajemnicą mediów. Dlaczego więc komentował sytuację na rynkach finansowych? "Podeszli do mnie" – odpowiedział Alessio na pytanie The Telegraph. "Lubię zwracać na siebie uwagę. To główny powód, dla którego w ogóle się wypowiadam. To także powód, dla którego zgodziłem się przyjść do BBC. Zagadnienie rynków finansowych traktuję jako hobby, to nie jest mój biznes. Jestem po prostu gadułą. Dużo mówię. I kocham występować publicznie, podoba mi się ta cała idea przemawiania.” Czy to nam coś przypomina?"
Ale można też sobie pomyśleć i tak, że jeśli Alessio wypowiedział te wszystkie szokujące słowa, to trzeba było jakoś osłabić ich wymowę, a osłabianie wymowy słów przeprowadza się poprzez "zatruwanie studni", dyskredytowanie pozycji wypowiadającego. Co zostało zrobione. Niezależnie od tego, że Alessio jest gołodupcem i poszukiwaczem kilku minut sławy, powiedział prawdę. Tak to właśnie wygląda. Otóż nie jest tak, że młodziak bez większego sukcesu finansowego nie jest w stanie pojąć całego tego kantu zwanego rynkiem finansowym. Trzeba też powiedzieć, że Alessio nie zaginął bez wieści, bo w jakiś sposób przyłączył się do ruchu poparcia brytyjskiego ruchu "Occupy" i przemawiając na wiecu u stóp londyńskiej Katedry Św. Pawła pośród innych znamienitości (Vivianne Westwood), o czym donosi 19.11.11 szacowny The Guardian, znacznie szacowniejszy, niż The Telegraph.
Kim więc jest Alessio, dokładnie nie wiadomo, ale z pewnością niechcący wie, o co chodzi.

cała prawda całą dobę
Otóż ja ten przypadek Alessia Rastani "inwestygowałam" już we wrześniu i oto wyniki moich badań. Kopiuję tu wpis z mojego własnego bloga, żeby się nie przemęczać. Mój wpis zatytułowałam wtedy "Talk Trader", albowiem Alessio sam mówił o sobie "trader" i tak też był traktowany przez dziennikarzy z BBC.

"Oto słowa, które wywołały burzę. Te dosyć szokujące wyznania, które można było usłyszeć z anteny BBC, wywołały jednak wątpliwości, czy pan Rastani ma wystarczająco mocne kwalifikacje, żeby wypowiadać się do tak szerokiej publiczności. Zapytał go o to The Telegraph. Pan Rastani w rozmowie z gazetą określił się jako niezależny przedsiębiorca. W innym miejscu twierdzi, że "wypowiada się publicznie w imieniu inwestorów”. Ale zamiast wypasionego biura gdzieś na Canary Wharf pan Rastani pracuje tam, gdzie mieszka, czyli w skromnym szeregowcu w Bexleyheath w południowym Londynie. Dom ten, wart 200 tys. funtów, jest kupiony w całości z kredytu udzielonego przez Royal Bank of Scotland i należy do partnerki elokwentnego Alessia. Pan Rastani jest więc właścicielem firmy Santoro Projects. Niska znajomość realiów nie pozwala mi zrozumieć czym dokładnie zajmuje się ta firma, ale dedukuję, że chodzi o ściemę polegającą na wygłaszaniu opinii dotyczących rynków finansowych. Tak, czy inaczej jej najnowsze sprawozdania wykazują stan gotówki w banku w wysokości £ 985. Po czterech latach inwestowania zgodnie z najlepszą wiedzą właściciela Santoro Projekt stan aktywów netto firmy wynosi raptem 10.048 £. Jak człowiek, który nigdy nie posiadł żadnych certyfikatów finansowych, wydawanych przez Financial Services Authority i nie wykazał się choćby śladowym wkładem pracy w londyńskiej City może zostać w ogóle zaproszony do udzielania komentarzy dla telewizji BBC, pozostaje tajemnicą mediów. Dlaczego więc komentował sytuację na rynkach finansowych? "Podeszli do mnie" – odpowiedział Alessio na pytanie The Telegraph. "Lubię zwracać na siebie uwagę. To główny powód, dla którego w ogóle się wypowiadam. To także powód, dla którego zgodziłem się przyjść do BBC. Zagadnienie rynków finansowych traktuję jako hobby, to nie jest mój biznes. Jestem po prostu gadułą. Dużo mówię. I kocham występować publicznie, podoba mi się ta cała idea przemawiania.” Czy to nam coś przypomina?"
Ale można też sobie pomyśleć i tak, że jeśli Alessio wypowiedział te wszystkie szokujące słowa, to trzeba było jakoś osłabić ich wymowę, a osłabianie wymowy słów przeprowadza się poprzez "zatruwanie studni", dyskredytowanie pozycji wypowiadającego. Co zostało zrobione. Niezależnie od tego, że Alessio jest gołodupcem i poszukiwaczem kilku minut sławy, powiedział prawdę. Tak to właśnie wygląda. Otóż nie jest tak, że młodziak bez większego sukcesu finansowego nie jest w stanie pojąć całego tego kantu zwanego rynkiem finansowym. Trzeba też powiedzieć, że Alessio nie zaginął bez wieści, bo w jakiś sposób przyłączył się do ruchu poparcia brytyjskiego ruchu "Occupy" i przemawiając na wiecu u stóp londyńskiej Katedry Św. Pawła pośród innych znamienitości (Vivianne Westwood), o czym donosi 19.11.11 szacowny The Guardian, znacznie szacowniejszy, niż The Telegraph.
Kim więc jest Alessio, dokładnie nie wiadomo, ale z pewnością niechcący wie, o co chodzi.

Ale o co chodzi?
Ale gdzie tu jest "jądro ciemności", że "moloch", czyli duża spółka, czy że państwowy, bo to trochę brzmi, jak mantra prywatyzacyjna. KGHM jest w tej chwili w 38% własnością SP, czyli naszą, moją i Twoją, czy to źle? Że złoża miedzi przynależne do tej ziemi, do której i my przynależymy, albo na odwrót są własnością tych ludzi? Duże spółki mają tę urodę, że są "too big to fail" ( nie fall, jak teraz mówią żurnaliści) i jak wszyscy wiemy nawet w hiper liberalnych Stanach Zjednoczonych takie spółki są przeznaczone do ratowania za wszelką cenę i nie jest to wymysł 2008 roku, tylko skutek wcześniejszych regulacji. Więc jaka ma być wielkość spółki dysponującej jednymi z największych złóż miedzi na świecie? Co innego pompowanie ceny akcji przez enuncjacje samego Zarządu. Czy da się udowodnić, że celem tego miało być zarobienie na spadkach/krótkich sprzedażach, etc. Jak trudno o logike i przewidywania w wycenie giełdowej niech zaświadczy poniższa opinia eksperta z 2010 r., tuz po tym jak SP opchnął 20 mln akcji KGHM:

"Komentuje Analityk Bankier.pl, Krzysztof Kolany: Pośpiech ministra skarbu, sprzedającego 10-procentowy pakiet walorów KGHM-u, wydaje się być uzasadniony. Szybko rosnące i relatywnie wysokie ceny miedzi (tylko 15% poniżej rekordu wszech czasów) zdradzają objawy euforycznej fazy hossy i sugerują pojawienie się bańki spekulacyjnej, która może pęknąć w każdej chwili. Nie wykluczone, że styczeń będzie ostatnim miesiącem, w którym za akcję KGHM-u będzie można uzyskać trzycyfrową cenę. Z perspektywy realizacji planów prywatyzacyjnych szybka sprzedaż walorów KGHM-u wydaje się właściwym posunięciem, dającym Ministerstwu Finansów większe pole manewru w zarządzaniu długiem publicznym. Można tylko żałować, że Skarb Państwa nie zdecydował się na upłynnienie wszystkich swoich udziałów. To pozwoliłoby na wejście do spółki silnego właściciela, który potrafiłby ograniczyć rosnące koszty produkcji i zapewniłby długofalowy rozwój firmy.
To wszystko jest generalnie do doopy, cała ta gospodarka oparta na wycenie giełdowej papierów, których wartość poznajemy dopiero wtedy, kiedy naprawdę musimy je sprzedać, bo coś się pali. Wtedy i tylko wtedy papier ma realną wartość.

Ale o co chodzi?
Ale gdzie tu jest "jądro ciemności", że "moloch", czyli duża spółka, czy że państwowy, bo to trochę brzmi, jak mantra prywatyzacyjna. KGHM jest w tej chwili w 38% własnością SP, czyli naszą, moją i Twoją, czy to źle? Że złoża miedzi przynależne do tej ziemi, do której i my przynależymy, albo na odwrót są własnością tych ludzi? Duże spółki mają tę urodę, że są "too big to fail" ( nie fall, jak teraz mówią żurnaliści) i jak wszyscy wiemy nawet w hiper liberalnych Stanach Zjednoczonych takie spółki są przeznaczone do ratowania za wszelką cenę i nie jest to wymysł 2008 roku, tylko skutek wcześniejszych regulacji. Więc jaka ma być wielkość spółki dysponującej jednymi z największych złóż miedzi na świecie? Co innego pompowanie ceny akcji przez enuncjacje samego Zarządu. Czy da się udowodnić, że celem tego miało być zarobienie na spadkach/krótkich sprzedażach, etc. Jak trudno o logike i przewidywania w wycenie giełdowej niech zaświadczy poniższa opinia eksperta z 2010 r., tuz po tym jak SP opchnął 20 mln akcji KGHM:

"Komentuje Analityk Bankier.pl, Krzysztof Kolany: Pośpiech ministra skarbu, sprzedającego 10-procentowy pakiet walorów KGHM-u, wydaje się być uzasadniony. Szybko rosnące i relatywnie wysokie ceny miedzi (tylko 15% poniżej rekordu wszech czasów) zdradzają objawy euforycznej fazy hossy i sugerują pojawienie się bańki spekulacyjnej, która może pęknąć w każdej chwili. Nie wykluczone, że styczeń będzie ostatnim miesiącem, w którym za akcję KGHM-u będzie można uzyskać trzycyfrową cenę. Z perspektywy realizacji planów prywatyzacyjnych szybka sprzedaż walorów KGHM-u wydaje się właściwym posunięciem, dającym Ministerstwu Finansów większe pole manewru w zarządzaniu długiem publicznym. Można tylko żałować, że Skarb Państwa nie zdecydował się na upłynnienie wszystkich swoich udziałów. To pozwoliłoby na wejście do spółki silnego właściciela, który potrafiłby ograniczyć rosnące koszty produkcji i zapewniłby długofalowy rozwój firmy.
To wszystko jest generalnie do doopy, cała ta gospodarka oparta na wycenie giełdowej papierów, których wartość poznajemy dopiero wtedy, kiedy naprawdę musimy je sprzedać, bo coś się pali. Wtedy i tylko wtedy papier ma realną wartość.

Ale o co chodzi?
Ale gdzie tu jest "jądro ciemności", że "moloch", czyli duża spółka, czy że państwowy, bo to trochę brzmi, jak mantra prywatyzacyjna. KGHM jest w tej chwili w 38% własnością SP, czyli naszą, moją i Twoją, czy to źle? Że złoża miedzi przynależne do tej ziemi, do której i my przynależymy, albo na odwrót są własnością tych ludzi? Duże spółki mają tę urodę, że są "too big to fail" ( nie fall, jak teraz mówią żurnaliści) i jak wszyscy wiemy nawet w hiper liberalnych Stanach Zjednoczonych takie spółki są przeznaczone do ratowania za wszelką cenę i nie jest to wymysł 2008 roku, tylko skutek wcześniejszych regulacji. Więc jaka ma być wielkość spółki dysponującej jednymi z największych złóż miedzi na świecie? Co innego pompowanie ceny akcji przez enuncjacje samego Zarządu. Czy da się udowodnić, że celem tego miało być zarobienie na spadkach/krótkich sprzedażach, etc. Jak trudno o logike i przewidywania w wycenie giełdowej niech zaświadczy poniższa opinia eksperta z 2010 r., tuz po tym jak SP opchnął 20 mln akcji KGHM:

"Komentuje Analityk Bankier.pl, Krzysztof Kolany: Pośpiech ministra skarbu, sprzedającego 10-procentowy pakiet walorów KGHM-u, wydaje się być uzasadniony. Szybko rosnące i relatywnie wysokie ceny miedzi (tylko 15% poniżej rekordu wszech czasów) zdradzają objawy euforycznej fazy hossy i sugerują pojawienie się bańki spekulacyjnej, która może pęknąć w każdej chwili. Nie wykluczone, że styczeń będzie ostatnim miesiącem, w którym za akcję KGHM-u będzie można uzyskać trzycyfrową cenę. Z perspektywy realizacji planów prywatyzacyjnych szybka sprzedaż walorów KGHM-u wydaje się właściwym posunięciem, dającym Ministerstwu Finansów większe pole manewru w zarządzaniu długiem publicznym. Można tylko żałować, że Skarb Państwa nie zdecydował się na upłynnienie wszystkich swoich udziałów. To pozwoliłoby na wejście do spółki silnego właściciela, który potrafiłby ograniczyć rosnące koszty produkcji i zapewniłby długofalowy rozwój firmy.
To wszystko jest generalnie do doopy, cała ta gospodarka oparta na wycenie giełdowej papierów, których wartość poznajemy dopiero wtedy, kiedy naprawdę musimy je sprzedać, bo coś się pali. Wtedy i tylko wtedy papier ma realną wartość.

Rybińskiemu też coś się
Rybińskiemu też coś się stało, nie wiadomo dokładnie na czyim jest żołdzie. Bo tu chodzi o ustalenie, czyje są te kopaliny, póki co, przy obecnym stanie prawnym, kto ma akcje ten ma miedź, gaz łupkowy, czyli w skrajnie niekorzystnym przypadku nie jesteśmy właścicielami surowców, które tkwią w ziemi. Kurna, naszej polskiej, macierzy. Dlaczego ci ekonomiści pier**lą takie rzeczy?

Rybińskiemu też coś się
Rybińskiemu też coś się stało, nie wiadomo dokładnie na czyim jest żołdzie. Bo tu chodzi o ustalenie, czyje są te kopaliny, póki co, przy obecnym stanie prawnym, kto ma akcje ten ma miedź, gaz łupkowy, czyli w skrajnie niekorzystnym przypadku nie jesteśmy właścicielami surowców, które tkwią w ziemi. Kurna, naszej polskiej, macierzy. Dlaczego ci ekonomiści pier**lą takie rzeczy?

Rybińskiemu też coś się
Rybińskiemu też coś się stało, nie wiadomo dokładnie na czyim jest żołdzie. Bo tu chodzi o ustalenie, czyje są te kopaliny, póki co, przy obecnym stanie prawnym, kto ma akcje ten ma miedź, gaz łupkowy, czyli w skrajnie niekorzystnym przypadku nie jesteśmy właścicielami surowców, które tkwią w ziemi. Kurna, naszej polskiej, macierzy. Dlaczego ci ekonomiści pier**lą takie rzeczy?