Gwiazdka 2011

(Tekst już teraz, żeby nikt nie ubiegł)

(Tekst już teraz, żeby nikt nie ubiegł)
Telewizor mam, bo muszę mieć. Sama oglądam wprawdzie niewiele, wyłącznie wyselekcjonowane pozycje, co się czasami trafiają. Ale domownicy oglądają i dobrze, bo bez tego zagadali by mnie na śmierć.

Wigilia Bożego Narodzenia jest w Polsce jednym z ważniejszych świąt kościelnych i rodzinnych. Dorobiła się oprawy, wystroju i kulinariów. I rytuału prezentów, co szczególnie uatrakcyjnia to święto małym dzieciom. Zorganizowanie kolacji wigilijnej dla większej rodziny jest dużym wyzwaniem, jeśli się nie ma licznej służby i rządzących tą służbą ochmistrzów i majordomusów. A się nie ma. Rozwiązaniem są kolacje składkowe – każdy przywozi danie w którym się specjalizuje, państwu domu pozostaje ubranie choinki i przygotowanie sreber i zastawy. Pamiętam, jak w którąś zimę, tak mroźną, że samochody odmawiały posłuszeństwa, wiozłam komunikacją miejską smażone karpie, które pachniały tak pięknie, że pozostali pasażerowie nie mogli wzroku oderwać od wielkiej torby w której były ukryte.

W moim rodzinnym domu przygotowania bywały nerwowe. Czasami mieliśmy pokusę, aby na święta wyjechać, ale nigdy nie została zrealizowana. I dobrze. Bo po tych nerwach i pośpiechu przychodziło uspokojenie i taki bardzo szczególny nastrój, co to wszystkie wzajemne pretensje gdzieś odpływają. Ja teraz wszelkie roboty sprowadziłam do minimum. Z dań: śledzik, barszcz, ryba, suszone owoce, sernik i makowiec. Alkoholi się do kolacji Wigilijnej u nas nigdy nie podawało. Potem, po posprzątaniu można za to zapalić światełka na choince i przy winie pomyśleć o minionych świętach i ludziach, których już nie ma. I w ogóle o życiu. Raz do roku można sobie pozwolić.

Zaczęłam od telewizora, nie bez kozery. Czekałam właśnie na prognozę pogody, gdy pokazano reklamę : „Magia świąt”. Wielki plac, przybrany świątecznie, nieprzeliczone tłumy, na estradzie pani w sukni typu dziewiąta woda po kreacji Marylin Monroe śpiewającej Happy Birthday Kennediemu, no więc ta pani śpiewa kolędę. A ludzie się rzewnie tulą do siebie uśmiechają i całują. Jak pięknie, nowocześnie i ekologicznie. Ileż choinek nie ściętych, iluż karpiom ocalono życie. I tak stoją w tym tłumie, ramię w ramię z innymi, bez względu na wyznanie, kolor skóry czy orientacje seksualną. Ważne tylko, aby to nie był ktoś spokrewniony na przykład rodzice czy dziadkowie. Bo rodzina to opresja. Zamknięta przestrzeń, brak otwartości, gromadzenie dóbr tylko dla siebie i wspieranie wzajemne we własnym gronie. I jakieś zobowiązania, których lepiej unikać. Z rodziny tylko krok do faszyzmu. Wtem pani się rozpływa, a zgromadzeni polewają sobie do kieliszków. Z jakiej okazji? W Wigilię się nic nie zdarzyło. Wigilia to oczekiwanie.

PS. Choinki są hodowane na plantacjach, więc bez Wigilii po domach tych plantacji w ogóle by nie zakładano. Podobnie z karpiami. Też by ich nie hodowano. Pewnie, zakatrupienie takiego jest niełatwe i przykro po prostu. W Warszawie, kiedy tam jeszcze mieszkałam było lepiej. Wpuszczało się takiego do wanny napełnionej wodą z kranu i zdychał szybciej niż owinięty gazetą.