Niepokorny Kuba Wojewódzki na czele „Ruchu Narodowego”

Znany, blisko pięćdziesięcioletni celebryta, minstreamowy dziennikarz i pisarz, który zadebiutował w stanie wojennym w tygodniku „Odgłosy”, został nieformalnym liderem rodzącego się „Ruchu Narodowego”. Jak twierdzi Kuba Wojewódzki jego aktywność jest protestem wobec zabetonowanej sceny politycznej, na której dwie nienawidzące się formacje prowadzą jałowy spór blokujący budowanie nowoczesnej endeckiej Polski. Kuba Wojewódzki nazwał swój projekt we właściwy dla siebie sposób: „Wyruchać Kaczora” i bardzo szybko rozpoczęła się ożywiona dyskusja, czy taka forma, choć niewątpliwie zwraca uwagę na najistotniejsze problemy Polaków, jest dopuszczalna w cywilizowanej polemice. Ledwie opadł kurz i zamknęły się drzwi sali sadowej po evencie „Zgwałcić Ukrainki”, a już niepokorny lider opinii rozpoczął kolejną kontrowersyjną debatę wokół, której pojawiają się znane z przeszłości argumenty. Kuba Wojewódzki w wywiadzie udzielonym „Pani domu” broni swojego pomysłu na rozruszanie sceny politycznej, tłumacząc, że akcja „Wyruchać Kaczora” jest swego rodzaju teatrem absurdu, z pogranicza Mrożka i Gombrowicza, a być może należałby się przyjrzeć spektaklowi uważniej, wówczas ujawniłby się wątki montypythonowskie. W dalszej części wywiadu minstreamowy dziennikarz ubolewa, że wielu krytyków „Wyruchania Kaczora” wykazało się typowo polskim, zaściankowym, ksenofobicznym, pisowskim myśleniem, które wyklucza otwartość na nowoczesne endeckie postawy, jakich nie musielibyśmy się wstydzić w Europie. Kuba Wojewódzki proponuje młodzieży polskiej wzięcie spraw w swoje ręce, uwolnienie frustracji w kreatywnym działaniu, wysyłanie impulsów kruszących beton społeczno-politycznej niemocy, takie swoiste i znane skądinąd „róbta co chceta i walcie z Baśki”.

Niezwykle interesujące jest również podejście Kuby Wojewódzkiego do bieżących tematów dyskursu politycznego. Otóż minstreamowy dziennikarz uważa, że pewna grupa wyborców nigdy nie zagłosuje na skompromitowaną partię władzy, czyli PiS, a jednocześnie może dla tej partii stanowić koalicyjne wsparcie w nowym rozdaniu wyborczym. Kuba Wojewódzki uważa, że młodzież endecka zawiodła się na bezproduktywnych obietnicach Donalda Tuska. Szczególnie brak regulacji w obszarze związków partnerskich i pozostałych kwestii obyczajowych, jak in vitro i edukacja seksualna, odstraszył narodowych wyborców, którzy jednocześnie nie widzą w PiS-ie potencjału, by te najważniejsze dylematy młodego pokolenia rozstrzygnąć. Wojewódzki liczy, że elektorat narodowy odbierze poparcie PO i w sposób oczywisty nie osłabi lewicującego, proeuropejskiego PiS, co w przyszłości na warunkach endeckiego progu wyborczego powinno stanowić dobra bazę do współpracy koalicyjnej. Ciekawa, atrakcyjna forma przekazu politycznego, który już porwała część młodzieży, spotkała się z ostrą krytyką środowisk pozbawionych liberalizmu i narodowej myśli społecznej. Wielu socjalistycznych dziennikarzy i blogerów, tradycyjnie i nienawistnie zaczęło lustrować Kubę Wojewódzkiego wypominając mu grilla u Giertycha pensję u Hajdarowicza i etat w Agorze. Z odsieczą Wojewódzkiemu przyszła nowoczesna, młodociana endecja, która wyraźnie podkreśla, że Kuba przez wiele lat „siedział” albo prawie został posadzony przez Adama Michnika i kto nie siedział tak jak Kuba nie ma prawa się odzywać jak jakiś marny blogerzyna.

Wieloletnie prześladowanie niepokornego publicysty stało się jego kartą przetargową, umiejętnie wykorzystywaną na rynku idei. Z drugiej strony Kuba ostrzegł wszystkich krytyków, że za pomówienia dotyczące jego działalności na gruncie KRUS oraz sugerowanie związków z KPP (Kto Panu Płaci ) mecenas, którego Kuba poznał na grillu będzie wytaczał procesy za mowę nienawiści. Wojewódzki kpi z „hejterów”, zaleca im wzięcie się do roboty, wykazanie się takimi zdolnościami, jakie posiada on sam, łącząc w sobie talent do niekarnego przyjmowania apanaży i pokornej spłaty hipoteki. Ruch Narodowy docenił talenty Wojewódzkiego i zaprosił go na plenum w charakterze honorowego gościa. W najbliższym czasie mają się pojawić następne publikacje Kuby, wspierane happeningami z pogranicza grilla, osiedlowych pojemników na plastik i szkło oraz klimatu nieco przypominającego antysalon inspirowany Ionesco. Pozostaje tylko jedna wątpliwość, czy i tym razem media w pościgu za sensacją czegoś nie przekłamały, żeby wzbudzić tanią sensację. Czy to aby na pewno chodzi o Kubę i czy aby na pewno o Wojewódzkiego? A może chodzi o kogoś niezupełnie innego, ale posługującego się zupełnie innym dowodem? Kto wie, ale w sumie jakie to ma znaczenie? Kuba, Rafał, Maciek, Paweł – wszystko to lapsus i teatr absurdu. W końcu od lat te same twarze siedzą przy tym samym grillu, niektórzy trochę mniej się obżarli, ale do tego samego chodzą antysalonu – nowoczesnej świątyni dumania. Happening króluje i tylko czekać, jak Kuba z nowoczesną młodzieżą kury szczać poprowadzi.