Jaja i kura przybita do krzyża

Dwa kryteria wystarczą w zupełności, aby odróżnić sztukę od profanacji, w tym profanacji sztuki. Intencja w połączeniu z ideą bezbłędnie ukazują sztukę, a ich brak demaskuje profanację. Wychwyciłem chyba pierwszy potwierdzony przypadek, który udowadnia, że jajka były pierwsze, dopiero potem przyszła kura. Prowincjonalna skandalista wiele lat temu rozpięła męskie genitalia na krzyżu i wbrew powszechnym reakcjom, owa skandalista wypełniła drugie kryterium, co dość łatwo jestem w stanie udowodnić. Symbolika męskiego zniewolenia została pokazana dobitnie, tak to jest, jaja są dla faceta prawdziwym krzyżem i drogą krzyżową jednocześnie. Cierpimy na wielkość, na sprawność, na ilość, na cały ten samczy instynkt i potencjał, oparty na imponderabiliach wzwodu. Kupuję w ciemno taką metaforę, że męskość w rozumieniu codziennym wiąże się z walką o przetrwanie i często kończy się tragedią, a bywa, że i kaźnią. Jaja są dla faceta krzyżem, tak uważam i nie teoretyzuję, przecież każdy samiec musiał doświadczyć tego fatalnego dysonansu, kiedy to mózg ląduje w rozporku, a zawartość rozporka pod czaszką. Z przygnębiającą autorefleksją patrzę na ukrzyżowane jaja, ale jednocześnie bez najmniejszej wątpliwości odczytuję intencje „artystki”. Czasami tak się zdarza, że największy grafoman popełnia genialny wers, największy chałturnik idealnie odśpiewa arię i ślepej kurze trafi się ziarno. Pani Nieznalska intencję miała jedną – zaistnieć wywołując skandal, sprofanować, dopiero potem pomyśleć, nad metodą. Udało się jej sprofanować nietypowo, bo profanując trafiła idealnie, prosto w męskie krocze. Mając do dyspozycji taki słodko-gorzki smak, każdy ma prawo ustalać sobie proporcje. Nie będę się dziwił katolikom, że oburzają się na podobne postrzeganie namiętności, ponieważ to było wymierzone w katolików i tylko przy okazji okazało się całkiem celną metaforą. Jednocześnie pozostawiam sobie prawo do własnych interpretacji, w których jest miejsce i na profanację i na sztukę.

W kurze przybitej do krzyża nie ma już najmniejszych subtelności, tutaj mamy austriacką idiotkę, dotąd zupełnie anonimową, przynajmniej dla mnie, która nawet się nie pochyliła nad ideą. Idiotka poszła najkrótszą drogą do sławy, ale zapomniała, że za chwilę kolejny „artysta” przybije do krzyża tapira i okaże się jeszcze bardziej awangardowy. Profanacja, która jest założeniem twórczym nigdy nie będzie sztuką. Ba! Nigdy nie będzie nawet rzemiosłem, ani też reklamą, to po prostu zwykła propaganda. Nie ma najmniejszej różnicy między ukrzyżowaną kurą i hitlerowskimi plakatami pokazującymi zawszonych Żydów. W obu przypadkach chodzi o pogardę dla konkretnych ludzi, która przybiera charakter linczu. Kura ma zachęcać do linczowania katolików, bo co to za różnica czy Żyd, czy wesz, czy katolik, czy kura. Sprowadzenie Żydów do karaluchów roznoszących choroby jest przedmiotem nieustannego apelowania, żeby ze wszystkich sraczy zniknęły brzydkie „antysemickie” napisy, wszak od tego się zaczyna. Sprowadzenie wielomilionowej populacji do czcicieli ukrzyżowanej kury, czyli de facto do debili zabierających tlen „normalnym ludziom”, odpowiada żywotnym interesom i zapotrzebowaniom na współczesną sztukę. Anonimowa artystka z Austrii przypięła kurę do krzyża, ponieważ nienawidzi, brzydzi się i chciałby ostatecznie rozwiązać kwestię katolicką, kasując przy tym za bilety. Żadnej idei, tylko ideologia i oczywista intencja, ale ciężko wskazać odpowiednią reakcję.

Boję się, że do galerii nie wpuszczą katolików uzbrojonych w szablę, aby sobie mogli odegrać życiową rolę Olbrychskiego. Nie podejrzewam również, aby Unia Europejska wysmażyła rezolucję. Ambasada Austrii nie przeprosi i nie wyda komunikatu, bo żaden katolicki rząd, czy premier nie puści listu gończego za niewierną, a sami katolicy nie podpalą austriackiej flagi. Pozostaje jak zwykle prosić i tłumaczyć, innymi słowy starać się jakoś przeżyć i jak się uda to schować drugi policzek. Jako katolicki ateista (niestety nie moje) podziwiam katolików za cierpliwość i dyplomację, nie znam drugiej takiej grupy wiernych, która odpłacałby rozumem za głupotę, czego w religii raczej się nie spotyka. Żydzi zatłukliby „artystkę” banicją, poza wystawami w piwnicach austriackich neonazistów nie znalazłaby miejsca. Muzułmanie zwyczajnie rozerwaliby na strzępy, buddystów i scjentologów sama „artystka” nie odważyłaby się ruszyć. Katolicy napiszą kilka listów, felietonów i skarg, po czym pomodlą się, żeby Bozia dała rozum Austriaczce – pełna empatia, tolerancja i nowoczesność religijna.