Bat na esbecką „moralność”? Trzeba stworzyć laicki grzech śmiertelny

Jakoś tak się złożyło, że w ostatnim czasie parokrotnie bawiłem się w świeckiego pastora i nim się z tego wytłumaczę od razu uprzedzam, że dziś nie będzie inaczej. W czasie Inkwizycji, która nieustannie jest przywoływana w okolicznościach tak durnych, że się pisać nie chce, zapewne byłbym pierwszym kapłanem ateizmu, bo taką już mam wredną naturę, że nie cierpię konformizmu narzuconego ogniem i mieczem. Współcześnie dostrzegam bezdennie idiotyczną laicyzację i mam ochotę powtórnie wejść na ścieżkę bogobojnego katolika, szybko się jednak reflektuję, bo czego jak czego, ale happeningów to nam nie brakuje. Tyle wyjaśnień, pewnie mało satysfakcjonujących dla wiernych i niewierzących, ale czas na konkret w postaci katechetycznego postulatu. „Resortowe dzieci” przebadano we wszystkich możliwych kierunkach, jednym wyszła prawda, drugim obrzydliwość, trzeci starają się uchodzić za inteligentnych analityków środka, jakby to w ogóle było możliwie. A mnie dziś wpadło do głowy coś odkrywczego, chociaż zapewne wielu się puknie w głowę, gdy przeczyta cóż to takiego. Odkryłem grzech, a dokładnie rzecz ujmując potrzebę stworzenia nowego grzechu, którym dałoby się stygmatyzować inkwizytorów historycznie zasiedziałej nowoczesności. Proszę w naiwności swojej zauważyć, Szanowne Oszołomy, że przy recenzjach popularnej książki niemal wszyscy dają się wciągnąć w pokręconą aksjologię. Obojętnie jak bardzo buńczucznie krytycy odnoszą się do spadkobierców PRL niemal w tym samym czasie tłumaczą się, że piszą tylko o faktach i wcale nie grzebią w życiorysach, ale oczekują równego startu dla wszystkich. Swego czasu zwróciłem uwagę na ów talmudyczny fenomen i okazuje się, że mam problemy z formułowaniem myśli lub z siłą przebicia, ponieważ nikt się specjalnie moim ględzeniem nie przejął.

Żałuję, ponieważ bardzo się starałem, próbowałem nawet zobrazować w czym rzecz i podałem za przykład scenę z „Psów”. W przywołanej scenie kilku esbeków, którzy całe życie zajmowali się kapowaniem i werbowaniem kapusiów, mielą i potem mieszają z błotem Pazurę, który grał syna opozycjonisty świeżo zatrudnionego w policji. Co mu zarzucili? Nie mniej i nie więcej, tylko kapowanie na kolegów z pracy, bo za takie esbecy uznali próbę uratowania teczek, które palili gdzieś w jakimś parowie grzejąc sobie lędźwie i popijając wódę. Absurd tej sceny i to taki zwykły życiowy, nie mówiąc o absurdzie moralnym, wbił się w głowy Polaków jako współczesna aksjologia. Kapuś i oszołom to ten „czarny” z Solidarności, który nie pozwala palić esbekom dowodów na ich brudną robotę. Co więcej esbecy wychodzą na ofiary prześladowań, ponieważ ktoś, „kto nie miał pojęcia o tamtych czasach albo robił w pieluchę”, chce wyrządzić wielu ludziom potworną krzywdę. Obłęd w każdym wymiarze, bo przecież wystarczy sobie zamienić esbeków na innych bandytów mundurowych, którzy niszczą dowody zbrodni, a wówczas Pazura zostaje „Brudnym Harrym”. Zresztą niczego sobie nie trzeba wyobrażać, jest taki film bodaj „Siła Magnum”, który pokazuje dokładnie odwrotną i przez to normalną kategorię moralną. Bandyci z policji są rozpracowywani prze Harrego i jak żyję nie czytałem recenzji, która zarzucałaby samotnemu szeryfowi zdradę, natomiast z bandytów czyniła funkcjonariuszy nowego porządku. Schemat z „Psów” działa do dziś i to w dowolnej skali, świeckiej, religijnej, militarnej i cywilnej.

Nigdy nie usłyszymy w mediach, że dziennikarka, która napisała donos na własnego męża, dostała pracę dzięki wpływom ojca z SB i kapowała na kolegów z pracy, jest osobą podłą, zdemoralizowaną, niegodną szacunku. Słyszymy rzecz dokładnie odwrotną. Człowiek mający odwagę pokazać kto przemawia do milionów z okienka telewizora i jak wiele razy ten ktoś dokonywał rozliczeń moralnych nie mając do tego żadnych podstaw, w ułamku sekundy ma przystawionego gnata do czoła, niczym filmowy gliniarz grany przez Pazurę. Reakcja zawsze jest ta sama, choćby zdemaskowano największą szuję, największego bydlaka, który zniszczył życie wielu ludziom, to nie bydlak jest bydlak, ale demaskator staje się dnem moralnym i wariatem pełnym nienawiści. Z drugiej strony i dla podkreślenia potęgi esbeckiej aksjologii, trzeba pokazać jak się bez oporów lustruje prawdziwych wrogów systemu. Kierowca MPK Lublin puścił sobie jakąś niedozwoloną w unijnym kraju stację radiową, w której akurat była msza. Ci sami ludzie, obsrywający lustrację i lustratorów, najpierw napisali donos na stronie głównej gazety żydowskich komunistów, potem zdzwonili do komisarz etyki, która musiała zejść z traktora i wytłumaczyć ciemniakom, jaki stał się gwałt na ludzkiej duszy i wolności. Resortowe dzieci i wnuki zlustrowały „czarnego”, namierzyli go z imienia i nazwiska pogrozili utratą prac, a na „fejsie” przypięli “lajki” lustracyjnej akcji społecznej w stylu ORMO. No i co ? No i nie usłyszeli jednego słowa, że grzebią w ludzkiej duszy, szczują, nienawidzą, po prostu „trochę przesadzono”. Wykreowane odruchy bezwarunkowe powodują, że „Resortowe dzieci” nie przebiją się do świadomości z taką siłą, z jaką powinny się wreszcie przebić.

Masowy odbiorca słyszy, że chodzi o dzieci esbeków i kapusiów, które żyją sobie jak pączki w maśle dzięki schedzie po przodkach i nie widzi w tym najmniejszego grzechu. Takie życie, kto się będzie grzebał w cudzych brudach – tyle reakcji. Dopóki nie zostanie wymyślony nowy świecki grzech, resortowe dzieci odcierpią swoje i za chwile ich dzieci będą prezentowały pogodę, prowadziły „Studio dnia” i tak dalej. Niestety piszę to wszystko całkiem poważnie, musi powstać coś na wzór i podobieństwo niewybaczalnego przewinienia: „seksizmu historycznego” tudzież „rasizmu kulturowego”. Nie da się zdemaskować małości resortowych dzieci używając do tego takiej zwykłej moralności, bo tę dzieci mają w najgłębszym poważaniu i obróconą na lewą stronę. Tylko absurd moralny może wywołać popłoch. Jestem więcej niż pewien, że Lis nie pracowałby od jutra w TVP, gdyby dziś przekazać informację o tym, jak doniósł na swojego kolegę z pracy, który był gejem. Monika Olejnik żegnałaby się z TVN, po jednym kwicie z IPN pokazującym, że pani „Stokrotka” w stanie wojennym wygryzła z pracy lesbijkę. Byłoby po Żakowskim z chwilą okazania protokołu pokazującego, że pan Jacek w żywiołowej dyskusji na temat bazy i nadbudowy pobił kubańskiego towarzysza, a następnie nazwał go brudasem. Wystarczy spiąć to wszystko jedną klamrą nowego grzechu śmiertelnego i wówczas sprawy nabiorą właściwego biegu. Klucza nie zmieniać niech to ciągle będzie mentalna scheda wyniesiona z domu i przechowywana jako najcenniejsze paliwo dla szemranych karier, ale wymyślić jakąś taką scenę jak z „Psów”, żeby masy zaskoczyły i zobaczyły kapusiów w świetle kamer. Mam swoją propozycję, jakby to miało w praktyce wyglądać. Zamiast pisać „Resortowe dzieci” należałby nakręcić film “Dzieci nienawiści” i pokazać w nim kultową scenę, w której esbecy zamiast akt palą tęczę.