Co ugryzło „katolicką sukę” Agnieszkę Radwańską?

Czuję się jakoś szczególnie upoważniony, aby wszcząć proces o znieważenie Polek i katoliczek, przez żydowskich kiboli, rasistów i najpewniej mizoginów, po tym jak „państwo polskie”, w osobie pani prokurator, przypisało „ruskiego cwela” do prezydenta Rzeczypospolitej, a mnie wskazało jako sprawcę tej haniebnej charakterystyki. Spadł na mnie ten ciężar, chociaż mamy w Polsce całą armię profesorów etyki i docentów poszanowania mniejszości, dość wspomnieć „etyczkę” Środę, czy etyka Hartmana. Frekwencja etyczna bogata, ale nie ma chętnych do wrażania zbulwersowanych opinii, do pisania listów i wygłaszania płomiennych tyrad karcących żydowskich „faszystów”, tak jak karcono tych „faszystów” z pochodniami pod pałacem. Być może absencja etyczna wiąże się z niepełnym przekazem medialnym, bo liberalne i lewicowe media przekazały taki trochę połowiczny komunikat. Według wyczulonych na rasizm i seksizm mediów, na pomeczowej konferencji w Izraelu obie siostry Radwańskie i ich trenera coś ugryzło. Podziękować należy panom redaktorom, tym samym, którzy znaleźli „garbate nosy” na meczu polskiej czwartej ligi piłki nożnej, co natychmiast poleconym i priorytetem dotarło do Nowego Yorku, że poprzestali na tak powściągliwym komentarzu. Wszak zawsze mogli napisać, że siostry Radwańskie ujawniły typowo polskie kompleksy, prowincjonalne nawyki oraz katolicką nienawiść połączoną z pseudopatriotyczną egzaltacją. Nieco oszczędzono w Polsce polskie katoliczki i tak dowiedzieliśmy się, że nasze reprezentantki dziwnie się zachowały i Bóg jedyny raczy wiedzieć, co je ugryzło. Trudno się doszukać szerszej relacji, trudno poszukiwać pikantnych kadrów, takich jak pokazano z udziałem Janowicza dyskutującego z Panią sędzią. Kamień w wodę, żadnych reportaży pisanych, graficznych, filmowych, jedynie „dziwne zachowanie Uli i Agnieszki Radwańskiej”.

Przyznam, że też mam problemy ze zrozumieniem kobiet, zawsze miałem i często mi się wydaje, że kobiety zachowują się dziwnie, ale aż tak dziwne zachowania rzadko kiedy widuję. Obejrzałem sobie tę połowicznie opisaną konferencję i zacząłem zachodzić w głowę co też ugryzło polskie katoliczki? Szukam tu i tam, zaglądam na 23 stronę wyników google angielskiego oraz polskiego i nic, wszędzie skwaszone miny sióstr Radwańskich, szczególnie „Isi” i żadnego tłumaczenia kiepskiego nastroju. Wreszcie trafiłem na kilka opisów pod filmami z konferencji umieszczonymi na YouTube. W samą porę wpadłem na trop, nim filmiki z serwisu zniknęły, nie wiem dlaczego, w każdym razie tam znalazłem przyczynę fochów Polek. Mam tylko wątpliwość, czy to wyjaśnienie można nazwać usprawiedliwieniem, bo trzeba pamiętać gdzie się odbywał mecz tenisowy i jak bardzo Żydzi byli prowokowani nienawistnym antysemickim milczeniem przedstawicielek polskiego katolicyzmu. Człowiek nie drewno, ma prawo eksplodować, gdy widzi, że lada chwila wyląduje w płonącej stodole, gdzieś w powiecie łomżyńskim. Wystarczy popatrzeć jak Agnieszka Radwańska zagryza dolną wargę przy bekhendzie po krosie, aby zobaczyć ile nienawiści mieści się w tej kobiecie i jak bardzo myślała nie o tym, żeby wygrać, ale upokorzyć Żydówkę. Akcja rodzi reakcję i milcząca agresja polskich katoliczek spotkała się ze spontaniczną reakcją żydowskich kibiców.

W stronę Radwańskich padła krytyczna uwaga „katolickie suki”, którą należy rozumieć jako protest przeciw znęcaniu się przez polskie ciemne chłopstwo nad zwierzętami, ściślej psami łańcuchowymi płci żeńskiej. O ile komuś moja interpretacja wydaje się mało zabawna i nie na miejscu, to ja się z tą ocenę oczywiście zgadzam, ale jednocześnie pozbawiam złudzeń, że podobnej oceny nie dałoby się przeczytać w postępowej prasie. Dałoby się, słowo w słowo albo i jeszcze głupiej, co więcej pod apelem nakazującym pokorę i spojrzenie w lustro, podpisałoby się lekko licząc miliony „otwartych” Polaków. Jak widać marny ze mnie prokurator i chyba niewiele lepszy obrońca, nie potrafię obronić polskich katoliczek nazwanych przez żydowskich kiboli i faszystów „sukami”. Bardzo bym chciał napisać coś mądrzejszego, coś bardziej celnego, porywającego i skutecznego, niestety zwyczajnie mnie zatyka jakbym pierwszy raz coś podobnego widział. Czy ktoś zechce mnie wyręczyć, może uczulony na kibolstwo redaktor Lis, który uwierzył BBC bardziej niż Anglicy? Może najświeższa ofiara wyssanego z mlekiem matki antysemityzmu, syn funkcjonariusza Mordechaja – Andrzej Morozowski lub jakaś inna gwiazda felietonu z Newsweeka? Znajdzie się jeden odważny etyk, liberał, feministka lub „osoba transseksulana”, która napisze bardziej sprawną mowę miłości przeciw mowie nienawiści? Poczekam, mam czas i doświadczenie – całe życie czekam na taki cud.