Czy się różni skin od Baumana? Stroną medalu!

Lat temu dużo pisałem pracę magisterską, co nie jest samo w sobie taką wielką rewelacją, ale w tej pracy posiłkowałem się ksiązką lub książkami, nie pamiętam, Zygmunta Baumana. Pamiętam tamten czas doskonale, kompletnie nie miałem pojęcia jakim człowiekiem ów Zygmunt Bauman był, co robił i jakie zakręty losu pokonał. Jedno było pewne na Uniwersytecie Wrocławskim, Zygmunta Baumana, chyba wszyscy, wykładowcy przedstawiali jako największego polskiego socjologa. Obok Baumana we wrocławskiej socjologii liczył się profesor Sitek i między tymi dwoma gigantami dochodziło do pojedynków, o których obaj pewnie nie mieli pojęcia. Z braku pojęcia wynikały rozmaite zabawne historie. Moja Pani promotor, spoglądając na szkic pracy magisterskiej, załamała ręce w słodkim matczynym geście, po czym spytała: „Proszę mi powiedzieć skąd Państwu się bierze ta niekonsekwencja. Wszyscy piszecie Pan Profesor Sitek, a potem piszecie Bauman”. Wyjaśnię w czym rzecz i skąd nam się „brało”. Otóż profesor Sitek był szychą na uczelni, z tego co pamiętam rektor, i mieliśmy z profesorem normalne, regularne zajęcia. Natomiast Bauman na UW uchodził za boga socjologii i dlatego mówiło się o nim jak o Platonie, Arystotelesie, czy innym Habermansie, o którym wiem tylko tyle, że też był wybity. Podsumowując wstęp zwracam uwagę na dwa istotne wątki. Ten profesor bliżej nas, decydujący o naszym losie, z automatu psychologicznego dostawał odpowiedni szacunek i wielką literę, Bauman stał na piedestale klasyków i dlatego nikt się nie pieprzył z konwenansami. Dziwne prawda? Właściwie powinno być odwrotnie albo co najmniej po równo.

Nie takie dziwy świat, a zwłaszcza kraj nad Wisłą, widział. Dziś patrzę na klasyków socjologii, relacje między autorytetami i historię życia wybitnych naukowców zupełnie inaczej. W traktowaniu siebie samego będę do bólu konsekwentny, dupa ze mnie nie socjolog, mnie Bauman do pracy magisterskiej był potrzebny jako podkładka, a że Uniwersytet Wrocławski Sitkiem i Baumanem stał, to nie ukrywam, że poszedłem linią najmniejszego oporu i użyłem podkładek zgodnie z zapotrzebowaniem na autorytety. Pamięć jest zawodna i w związku z tym nie dam łba, czy akurat autorytet Bauman był mi niezbędny, czy dało się zamienić innym, niemniej to Sitek i jego przepiękne stwierdzenie wskazało drogę magistrowi Kurce: „Hipermarket, to współczesna katedra konsumpcji”. Słyszeliście Szanowni Czytelnicy to zdanie? Prawdopodobnie tak albo pomyśleliście sobie w podobny sposób. A co słyszeliście od Baumana? Jakie zdanie, jakie odkrycie socjologiczne, naukowe, filozoficzne? Powiadają najwięksi fani, że Bauman wymyślił postmodernizm, co nie jest prawdą, ale gdyby nawet tak było, to co w tym wynalazku naukowego? Postmodernizm jest filozoficznym i socjologicznym disco polo, sprawdzającym się do tego, że wszystko, co zgodne z ideologią może być bezdennie prostackie i głupie. Przykłady postmodernizmu znajdziemy prawie wszędzie, takie dzieła jak „Kod Leonarda da Vinci”, czy mitologia grecka w wersji obrazkowej wraz ze streszczeniem są produktami postmodernizmu. Gdy postmodernizm wśród ludzi obytych i jako tako oczytanych siłą rzeczy staje się wiochą, zwykle przywołuje się Umberto Eco, który sławi kierunek, ale jednocześnie jest jego zaprzeczeniem.

„Imię Róży” powstało wbrew zaleceniom i wytycznym postmodernizmu, włoski autor, ideologicznie spaczony marksistowskimi ideami wykonał gigantyczną pracę nim stworzył dzieło, które faktycznie dziełem jest. W postmodernizmie popkulturowym (tautologia) za takie fanaberie dostaje się „bana”, po prostu bierze się temat światowego formatu i przerabia na papkę intelektualną dla ubogich. Bauman jeśli coś stworzył, to właśnie taki wstęp do chłamu popkulturowego nacechowanego myślą marksistowską i tymi zasługami trafił na polskich uczelniach do panteonu sław. Z tego powodu Bauman nie jest Sitkiem, czyli socjologiem, który zauważył niby prostą rzecz, ale jakoś nikt przed nim nie potrafił tak dosadnie zdefiniować powszechnego zjawiska. I z tego samego powodu Sitek nigdy nie będzie Baumanem, bo w nauce, jak w życiu, przebijają się odpowiednio wypromowani, reszta musi się zadowolić wspomnieniami o pracach magisterskich, spotkaniem na ulicy albo w „katedrze konsumpcji”. Oczywiście niniejszy tekst powstał z konkretnej inspiracji. Wygwizdanie Baumana na Uniwersytecie Wrocławskim przez wrocławskich skinów, to jest idealne podsumowanie dorobku „naukowca” i jego uczniów. Jeśli komuś się wydaje, że to taka strasznie odległa od rzeczywistości analiza, to musi sobie sprowadzić składowe do wspólnego mianownika. Prostacka akcja, prostacka reakcja. Między postmodernizmem Baumana i spontanicznością skinów istnieje tylko cienka granica formy prostactwa. Bauman z głupoty uczynił teorię „naukową”, skini odpowiedzieli na głupotę i dorobek życiowy naukowca swoją formą, która nawiązuje do wspólnej treści.