Dlaczego warto mówić i nie zapominać o sprawie Lisa?

Powodów jest mnóstwo, ale postaram się wskazać te najważniejsze. Przede wszystkim po raz kolejny mamy do czynienia z „nietykalnym”, który jest traktowany zupełnie inaczej niż zostaliby potratowani celebryci niższego szczebla. Inaczej traktuje się też tych, co to są z wysokiego szczebla, ale nadepnęli na kilka odcisków jeszcze wyżej postawionym, taka sytuacja miała miejsce w sprawie Durczoka. Po drugie „zwykły człowiek” w zderzeniu z „nietykalnym” nie ma najmniejszych szans. „Nietykalny” może latami prześladować, poniewierać, niszczyć życie wielu ludziom i w najgorszym razie traci stanowisko, w ramach wzajemnego porozumienia i poszanowania.

Nie sprawdzałem ile ludzi pracuje w Newsweek Polska, ale domyślam się, że jest to co najmniej kilkadziesiąt osób i mam na myśli tylko tych pracowników, którzy odpowiadają za wydanie gazety. I to jest trzecia ważna rzecz, dla której warto o zwolnieniu Lisa pamiętać, całymi latami wszyscy widzieli albo domyślali się, co się dzieje i nikt nie zareagował. Czy to jest jakaś wielka tajemnica dlaczego tak się dzieje? Żadna tajemnica, przyczyna jest oczywista – strach i to nie tylko przed utratą pracy, ale przed całkowitym wykluczeniem na pograniczu śmierci cywilnej. Zwracam uwagę, że praktycznie nikt z tak zwanego „środowiska” nie zareagował i nie stanął w obronie pracowników poniewieranych przez Lisa. Za to poszedł inny sygnał i to z samej góry! Monika Olejnik, „królowa dziennikarstwa”, wzięła w obronę Lisa i tym wskazała miejsce wszystkim, którzy odważyliby się powiedzieć coś innego. Z Durczokiem działo się podobnie i gdyby sam nie zachowywał się najgłupiej, jak można, to prawdopodobnie wylądowałby miękko albo w innym kanale TVN, albo w jakiejś większej gazecie, czy radiu. Jednak ze wszystkich charakterystycznych zjawisk wokół tej afery mnie najdobitniej rzuca się jedno w oczy.

Z plotek, które coraz głośniej chodzą po Internecie, nie wspominając o redakcyjnych korytarzach, można wydobyć dwie główne zbrodnie, jakie postępowi lewicowcy przypisują swoim wrogom i oponentom. Chodzi rzecz jasna o: mobbing i molestowanie. Posługując się normalnym językiem te słowa da się zastąpić znanymi od wieków: prześladowaniem i obmacywaniem. Dziesiątki artykułów powstało o tym w Newsweek Polska i wszystkie musiały przejść przez biurko redaktora naczelnego Tomasza Lisa. Tysiące wypowiedzi umoralniających w wykonaniu pracowników Newsweek Polska, którzy mieli pełną wiedzę, co się dzieje na ich własnym podwórku. Ktoś powie, że to zwykła hipokryzja, jakiej wszędzie pełno, od fabryki po gabinety polityczne. Nie, w moim przekonaniu to coś więcej, mianowicie mamy do czynienia z mafią ideologiczną, czy jak kto woli z sektą. I w mafii i w sekcie obowiązuje zmowa milczenia, nie można popełnić większej zbrodni od wyniesienia na zewnątrz tajemnicy mafii lub sekty. Wiąże się to z tym, że nie jeden Lis miałby problemy, ale cała grupa Lisów. Durczak i Lis to nie wyjątki, tylko delegacja całego przegniłego środowiska.

W ramach lewackich patologii wypracowano dwa mechanizmy. Pierwszy powyzwala dowolnie poniewierać niewygodnych i takich, którzy są już niepotrzebni, ewentualnie nie znali umiaru i poczuli się zbyt silni. Tak odstrzelono wielu aktorów, celebrytów, milionerów, w ramach akcji „Me Too” i innych wspominek 60-letnich pań, co to sobie przypomniały o „traumie” sprzed 40 lat. Nie to, żebym kogokolwiek żałował z tych zdemaskowanych, ale to jest ciągle ta sama środowiskowa zgnilizna, bo drugi mechanizm odnosi się do wspomnianej tajemnicy mafii i sekty. Pewnych ludzi nie wolno dotknąć, choćby gwałcili, znęcali się fizycznie i psychicznie, to mają pozostać moralnymi autorytetami. Wydaje mi się, że przywołałem wystarczająco wiele argumentów i okoliczności, aby uzasadnić dlaczego warto się takimi, jak Lis zajmować i co się stanie, gdy zajmować się nie będziemy. Pamiętajmy, że ci ludzie przy całym swoim marnym jestestwie nie schodzą z katedry i ambony skąd głoszą swoją wielkość moralną i intelektualną, a to jest nie do zniesienia.