Dlaczego NIE dla obniżenia wieku szkolnego.

Matka Kurka: nie chce mi się o tym gadać, bo za płaszczykiem "rodzice decydują" i "biedne dzieci" jest po prostu doskonałe alibi da synusiów mamusi i córusi tatusia. To kto ma ku..a tej Ojczyzny bronić, jak nauka abecadła jest ciężką raną na psychice i chrząstkach palców? Pieprzenie i tyle. Uczyć się od Żydów, do 5 roku zasuwają. Ja miałem 5 lat i pacierz musiałem klepać na blachę. Przeżyłem.

A ja miałam osiem lat, gdy do Komunii św. trzeba było wkuć na blachę odpowiedzi do 150 pytań. Zdawaliśmy to w trzech turach. I się dało. W pierwszej klasie braliśmy już osie liczbowe, i działania z jedną niewiadomą. Rzecz w tym, że  była w tym metodologia rozłożona na 8 lat. Odbywało się to w sposób wyważony, harmonijny. Od pierwszego roku mieliśmy osobno polski, matematykę, plastykę, muzykę. Dziś jest w pierwszych trzech latach jeden przedmiot. Jest chaos, nie wiadomo czego, ile dzieci w szkole mają. Te trzy lata bez 45-min lekcji, dzieci jedzą kiedy chcą, piją kiedy chcą jest chaos w nauczaniu, w dyscyplinie. Nauczyciel IV klasy: Proszę panią, my przez  pierwsze miesiące nauki uczymy dzieci by nie łaziły po klasie byle kiedy. Dzieci nie są przyzwyczajone, że mają klasówki, sprawdziany, że trzeba być przygotowanym na następną lekcje.

MK, ten brak dyscypliny w nauce, harmonii w nauczaniu przenosi się na pracę z dzieckiem w domu. Rodzice w domach odkręcają mankamenty tego typu nauczania. Ten system determinuje to co dzieje się w domu, bo nie możesz dziecka posłać bez wypełnionych kart pracy. To nie jest jak kiedyś: zadanie domowe str. … ćw. 1,2. Dziecko zrobiło. I wio na podwórko, czy jak to u nas się mówi na pole. NIE. Dziś ślęczysz nad tymi zadaniami, poprawiasz z dzieckiem co źle wypełniło w szkole (nauczyciel tego nie robi)… końca nie widać. Próbowałam dać sobie spokój i poluzować. Zostałam wezwana do nauczyciela. Doszło do starcia. Poszło pismo do szkoły. Oto fragment:

                "Jako matka  dwójki dzieci jestem związana z Państwa szkołą już 7 rok i na dzień dzisiejszy, przy takim prowadzeniu systemu nauczania przez Państwa wyrażam opinię, że bez intensywnej pomocy rodzica to nauczanie nie jest możliwe. Na taki stan rzeczy wpływa kilka czynników, które niżej wymieniam.
                1. Podręczniki wraz z ćwiczeniami do edukacji wczesnoszkolnej nie pozwalają na samodzielne kształcenie się dziecka, są czasochłonne jeśli chodzi o ich prowadzenie, a czas spędzany nad nimi nie przedkłada się na efekty.
                Podręczniki te to nie źródło wiedzy, to jest masa poleceń dla dziecka do wykonania. Na starcie klasy trzeciej w zeszycie nr 1 jest ich około 40, do tego jeszcze dochodzą ćwiczenia. Zadania te wypełnia się na różne sposoby. Wyraźnie przeważa tendencja przerostu formy nad treścią w podręcznikach, która polega na  tym, iż zamiast kłaść nacisk na przekazanie wiedzy w postaci treści wymyśla się różne formy zadań.
Niejednokrotnie okazuje się, że nie skupiam się z dzieckiem nad tym jaka wiedza jest potrzebna by wykonać zadanie, ale na tłumaczeniu  o co chodzi w samym poleceniu.
 
Oto dwa przykłady:
-Obrazki ze zjawiskami pogodowymi, pod nimi puste kratki. Uczeń zgodnie z poleceniem powinien ponumerować obrazki, przenieść te numery do tabeli poniżej i obok numerów wpisać nazwę zjawiska.
-W ramce nazwy instrumentów w różnych kolorach, poniżej kontury instrumentów. Uczeń powinien odpowiednim kolorem obrysować te kontury, zgodnie z kolorem nazwy instrumentu.
W pierwszym przykładzie okazało się, że syn zna zjawiska pogodowe. Nie zrozumiał polecenia i zadania nie wykonał. To był test, dostał 0 pkt. Pytanie: jak poprawić notę z tego zadania? Mam go uczyć formy wypełniania? A dlaczego nie liczy się wiedza przyrodnicza i nie jest ona najważniejsza?
W drugim tak samo, nie liczy się wiedza ze znajomości instrumentów, jest nacisk na czasochłonne obrysowywanie konturów.  Natomiast osobny czas to nauka nazw tych instrumentów, których syn nie znał.
 
                Konstrukcja tych podręczników jest więc taka, że wymaga się od ucznia i rodzica  ogromnego czasu, który jest poświęcony na poprawianiu błędów w przerobionych zadaniach, na tłumaczeniu tego co nie jest  zrozumiałe, zwracanie uwagi na polecenia pominięte, a bywa ich po cztery na raz w jednym zadaniu. Do tego dochodzi zeszyt ćwiczeń, zeszyt przedmiotowy, które też jest sprawdzany, oraz dodatkowe zadania.  
 
                Istnieje u Państwa przekonanie, że im więcej zadań dzieci będą wypełniać tym będą więcej wiedzieć. Nie wiem czym to przekonanie jest podparte, bo ta forma nauczania jest stosowana na skalę kraju a poziom nauczania jak wiemy lepszy nie jest. Pierwsze trzy lata nauki córki to kupowanie na polecenie nauczycielki dodatkowych ćwiczeń. U syna usłyszałam aby rozwiązywać z dzieckiem rebusy, zadania  itd.  by poprzez owo rozwiązywanie nie wiedziało, że się uczy. Kto rozciągnie czas by temu sprostać, nie mówiąc już o celowości takich działań? Z córką potrzeba było na to niejednokrotnie  po trzy godziny dziennie na samo wypełnianie.
 
                Podręczniki są tak skonstruowane, że nie można na ich bazie powtórzyć przerobionego materiału. To istny jarmark polonistyczno-matematyczno-przyrodniczo-muzyczno-plastyczny. Wyłonić z tego perełki, które pominięte, nienauczone, nieutrwalone będą ciążyć na dalszej edukacji dziecka, to nie lada zadanie. Nie jest wstanie robić tego dziecko bez rodzica i to zaznaczam takiego rodzica, który  pamięta czego sam się uczył, wie na co zwrócić uwagę a co w dalszych latach nauki wraca nieubłaganie.
Inaczej ujmując, a  jest to najpoważniejsza wada, podręcznik nie jest PRZEWODNIKIEM po poszczególnych szczeblach wiedzy. Nie stanowi źródła dla ucznia, który  musi SIĘGNĄĆ do materiałów jeśli nie zdąży zrozumieć na lekcji, jeśli musi przyswoić lekcję w domu lub jeśli zwyczajnie czegoś zapomni. Wertowanie, by znaleźć potrzebną informację po tych jarmarcznych stronicach jest karkołomne. Najbliższym źródłem wiedzy jest wtedy rodzic i z niego uczeń korzysta.
Jaki jest tego efekt? Bardzo przygnębiający. Gdy dziecko przekracza kolejne progi edukacji, czyli  wchodzi w klasy 4-6 i dostaje podręczniki do danego przedmiotu  to okazuje się, że nie potrafi samodzielnie z nim pracować. A sugestie rodzica "przecież jest to w podręczniku, tylko doczytaj" lub "powinnaś znać swój podręcznik" brzmią dla dziecka jeszcze przez parę lat jak obcobrzmiące terminy. Brak samodzielności wypracowany takim systemem nauczania przez Państwa przez te pierwsze lata nauki długo ciąży na dalszej edukacji.
 
                Sytuację mogłyby poprawić zeszyty przedmiotowe. Niestety nie są prowadzone w ten sposób, by uwypuklały te zagadnienia, które bez wątpienia powinny być przez ucznia przyswojone.  Zeszyt, który kiedyś standardowo stanowił źródło wiedzy i wart był zatrzymania, by sięgnąć do niego, dziś nie jest nośnikiem wiedzy na dalsze lata, ba! nawet do najbliższego testu.
 
                2. Weryfikacja wiedzy.
 
                Wadą jest brak sprawdzianów, klasówek i dyktand.  Sprawdziany są tylko z arytmetyki, resztę luki zapełniają testy sprawdzające, raz w miesiącu.
 
                Takie sprawdziany/klasówki  w wąskich zakresach tematycznych to pierwszy przekaz w sposób BEZPOŚREDNI do ucznia czego nauczyciel wymaga, a w zasadzie bez jakich umiejętności uczeń w dalszej drodze edukacji się nie obędzie. Efekty tego sprawdzianu od razu trafiają do ucznia, następuje uświadomienie czego należy się douczyć i również powinny od razu trafić do rodzica, który w wypadku złej oceny jak najbardziej powinien wkroczyć i pomóc w przygotowaniu do poprawki. Uczeń przy takim sposobie weryfikacji wiedzy jest na bieżąco z tego co się od niego wymaga. I odbywa się to na poziomie nauczyciel-uczeń. Przeciętny uczeń jest wstanie już po klasówce powiedzieć co umiał, a co poszło źle.
 
                Tymczasem testy robione raz w miesiącu ze wszystkiego czyli z wiedzy polonistyczno-matematyczno-przyrodniczo-muzyczno-plastycznej nie dają uczniowi szansy by ten zrozumiał czego i po co się coś od niego wymaga. Nie dość, że uczeń sam się do nich nie przygotuje (z uwagi na to o czym pisałam w  pkt.1), to nie jest wstanie po teście powiedzieć co na nim było i co mógł zrobić źle. Jest to jakaś abstrakcja dla ucznia, bo test nie łączy takich etapów jak przekaz nauczyciela na lekcji z zagadnienia wraz z  przerobieniem go w podręczniku/zeszycie,  utrwaleniem w domu i sprawdzeniem ze znajomości zagadnienia w szkole. Wiedza z tego co jest ważne i może być na teście przekazywana jest w domu przez rodzica, czyli poza relacjami nauczyciel-uczeń. W dodatku sprawdzone testy są dostępne tylko w szkole, rozłożony zostaje czas pomiędzy samym testem a sprawdzeniem i efektem końcowym, który pozna rodzic jeśli ma czas pofatygować się do szkoły. Kolejny materiał jest tymczasem przerabiany, a zaległości, niedociągnięcia nawarstwiają się."
 
Kazano mi iść ze sobą do psychologa bo chciałam by dziecko wiedziało jak to jest odpowiadać przy tablicy.
 
Mankamenty szkoły przenoszone są do domu, a po części problemy w nauczaniu załatwia się dysfunkcjami. Często pada stwierdzenie, że to rodzice wykorzystują. NIE. Rodzic często słucha nauczyciela, którego traktuje jak specjalistę w tym co robi, a to właśnie nauczyciele szukają furtki, i gdy dziecko nie odnajduje się w chaosie roku 1-3 szkoły sugerują rodzicom by udały się do poradni.  Ja byłam o dysfunkcję nagabywana przez trzech nauczycieli, a jedna sugerowała mi  bym udała się do psychologa bo za ostro podchodzę do nauczania i dziecko moje jest stłamszone przez moje ambicje. A ja ją tylko prosiłam by co jakiś czas wywoływała moje dziecko do tablicy, bo nie może trzeci rok nie wiedzieć co to jest stać i odpowiadać pod tablicą. Dowiedziałam się, że dziecko samo musi dojrzeć do zgłaszania się do odpowiedzi i TO JEST SZKOŁA?!

To system robi z nich dzidziusiów nie do tknięcia, pod płaszczykiem bezstresowego nauczania, dysfunkcji. TO JA PRÓBUJĘ PRZED TYCH CHRONIĆ DZIECKO i to ja mam pod górkę u, pożal się Boże, nauczycieli.
 
Trzy pierwsze lata edukacji są do chrzanu, a ich skutki nie do odrobienia w dalszych latach. Nie zgadzam się na wcześniejszą edukację dzieci, bo to nie jest system EFEKTYWNEGO nauczania, o dostatecznym poziomie jakości by to miało przynieść pożądane skutki. W tym układzie jak to wygląda obecnie dzieci posłane do szkoły wcześniej wyjdą gorzej wyedukowane.