Europejski Pierwszy Maja – ludowe święto towarzyszy Europejczyków

Niepostrzeżenie, ale wcale nie cicho, chociaż chyba przypadkiem, narodziła się nowa świecka tradycja. Z 1 Maja prawie wszyscy mają problem, bo jednym się kojarzy z Polską Ludową, a drudzy usiłują zapomnieć i wyjaśnić, że to nie święto dawnego drelichowego proletariatu, tylko dzisiejszych nowoczesnych ludzi pracy. Od tego tłumaczenia wystarczy zrobić jeden krok i oto znajdujemy się we właściwym miejscu, czyli w Pierwszomajowej Unii Europejskiej. Pomyli się boleśnie każdy naiwny, który uzna, że tym sposobem wychodzimy z PRL. Nic podobnego „poszliśmy do Europy” tak jak staliśmy, w peerelowskich butach i jesionce z elanowęłny. „Chodzenie do Europy” to nie moje kompleksy, ja z Europy nigdzie nie wychodziłem, to raczej, o słodki paradoksie, „nowocześni europejczycy” prosto z GS-u i Społem przeszli na prezesurę w „korpo”. Mentalności nie oszukasz dlatego nie należy się dziwić, że dzień w dzień atakują nas znane komediowe obrazki. Zamiast gierkowskiego pytania „Pomożecie?”, zadam inne. Pamiętacie „Karguli”? Chodzi o najczęściej powtarzaną trylogię komediową, dokładnie o odcinek „Kochaj albo rzuć”. Jedna z pierwszych scen filmu doskonale oddaje obecny stan rzeczy i naszą radość z „wejścia do Europy”. Przed chałupą Pawlaka ląduje szczytowe osiągnięcie ludowej motoryzacji polski Fiat 126p na „zachodniej” licencji. Obok staje ciągnik C 330, o ile dobrze sobie przypominam. W oknie Pawlak kazał wstawić telewizor, ale jaki telewizor – KOLOROWY. Cała ta komediowa maskarada miała służyć jednemu celowi, Kaźmierz chciał pokazać swojemu krewniakowi z Ameryki, że u nas też wielki świat. Niestety, czy jak kto woli, na szczęście, w ostatniej chwili przed pstryknięciem laurkowej fotki, w kadrze pojawiła się rodzina Karguli ubrana w siermięgi. Identyczne zdjęcie idzie z Polski do Europy, z tą różnicą, że siermięga nie pojawia się przypadkiem i na końcu, ale jest przez cały czas. Tusk zebrał przed chałupą wszystkie mosty i stadiony, w oknie wystawił komputer i wszystko razem umieścił na tle peerelowskiej siermięgi, żeby podkreślić własne kompleksy. Z Pawlaka i Kargula Polska się śmiała, intuicyjnie Polacy wyczuwali, że to straszna żenada robić takie szopki, ale z zakompleksionej komedii Tuska już się Rodacy w sporej grupie cieszą i wyrażają dumę.

Historia zatoczyła koło, dawne święto proletariatu z bloku socjalistycznego, stało się świętem europejskiej międzynarodówki. Dawni ubodzy krewni stawiający sobie puste, kolorowe puszki po Coca Coli między kryształami i przed wiszącym na ścianie plakatem gołej baby z „Bravo”, obecnie podniecają się konsumpcją na kredyt, które to zjawisko Europa przerabiała 40 lat temu i wszyscy wiemy jak na tym wszyła. Przeczytałem gdzieś takie mądre pytanie, i postanowiłem je rozbudować do mniej więcej takiej postaci. Czy ktoś może mi wskazać jakikolwiek inny kraj, który słałby do telewizji innych krajów teledyski z aluminiowymi wieżowcami i stalowymi mostami, podpisując tę wiochę „Jesteśmy Europą”? Pytanie ma bolesny charakter retoryczny, chociaż gdyby dobrze poszukać może udałby się pocieszyć podobnym teledyskiem w wykonaniu Republiki Mołdowy tudzież Gwinei Równikowej. Taka smutna wizja światowości, według reżyserii zakompleksionego towarzystwa, rysuje się na oczach zażenowanego świata, Bogu dzięki świat nielicznie reprezentowanego przez ambasadorów, korespondentów i turystów. Dla zachwyconych „europejskością” i malkontentów, którzy nie potrafią docenić ile Układ Warszawski zrobił dla Ludowej Ojczyny, przygotowano pocztówkę z kolorowym telewizorem w oknie, kupionym na raty od Międzynarodówki Europejskiej. Pozostaje zamknąć usta reakcjonistom, żeby w czasie wielkiego święta ubogich krewnych Europy nikt nie siał defetyzmu. Trochę mi czasu zajęło zanim zrozumiałem czym jestem kneblowany.

Poza rytualną dawką „faszyzmu”, dostaję obuchem statystyk i porównań. Stali nie wytapiamy, pogłowie trzody chlewnej sprowadzamy z Niemiec, wydobycie węgla padło na twarz tak bardzo, że górnicy palą oponami, ale za to w przeliczeniu na mieszkańca mamy najwięcej poprawnie rozwiązanych testów, które zastąpiły edukację w szkołach. Otwieramy oczy niedowiarkom i krzyczymy, że jesteśmy zdecydowanie lepsi od naszych sąsiadów, którymi straszy się kręcących nosem. Spójrzcie na Ukrainę, gdzie nie ma Unii, tam się dopiero dzieje panowie sceptycy i reakcjoniści. No i chcąc niecąc wszystko jest PRL-em, znów wracamy do proletariackiego zawołania: „Jednak przed Albanią”. Statystycznie wyprzedziliśmy Albanię i Ukrainę, czyli nic się nie zmieniło. Za Ludowej Ojczyzny mieliśmy identyczne statystyki i bardziej byliśmy zaawansowani technologicznie wystarczy porównać przemysł rowerowy. Nasze „składaki” z fabryki Romet eksportowaliśmy za dewizy do drugiego obszaru płatniczego, a rower „Ukraina” nie przekraczał granic demokracji ludowej. Uważałbym jednak na produkcje teledysków, szczególnie w kontekście stadionów, bo tutaj jesteśmy daleko za Albanią, czytaj Ukrainą, która ma co najmniej dwa stadiony klasy światowego i europejskiego finału rozgrywek, a my ani jednego. Gdy sąsiedzi wpadną na podobny pomysł do zakompleksionych Europejczyków z całą pewnością zrobią lepszą fotkę i wyprzedzą Polskę razem z Albanią. Niech się świeci Europejski Pierwszy Maja, niech żyje towarzysz Europejczyk!

PS Obiecałem odwdzięczyć się za wyrazy zrozumienia, niniejszym odwdzięczam się tekstem napisanym w święto europejskiej pracy.