Farsy z wyborem prezesa TK nie unikniemy, ale Rzepliński już przegrał!

W którejś z brytyjskich gazet, wyrobnicy znad Wisły opublikowali paszkwil na Polskę udający obiektywną analizę brytyjskich mediów. Podobnymi produkcjami nie ma sensu się zajmować, ale w tym przypadku mamy do czynienia z bardzo znamienną konkluzją. Paszkwilanci na koniec stwierdzili, że Kaczyński postawił się Unii Europejskiej i tę batalię wygra, bo Unia nie jest zdolna do podejmowania szybkich i skutecznych decyzji. Identyczne skojarzenia mam po dzisiejszym spektaklu Rzeplińskiego, w którym wzięło udział jeszcze czterech jego kolegów.

Prezes Trybunału Konstytucyjnego zmieniając skład sędziowski z pełnego (minimum 11 sędziów) na pięcioosobowy, w sprawie szczególnej wagi, a taką bez wątpienia jest ustawa o charakterze ustrojowym, złamał art. 197 konstytucji i ustawę o funkcjonowaniu TK z dnia 22 lipca 2016 roku:

Art. 26. 1. Trybunał orzeka:
1) w pełnym składzie w sprawach:
a) sporów kompetencyjnych pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa,
b) o stwierdzenie przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej oraz powierzeniu Marszałkowi Sejmu tymczasowego wykonywania obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej,
c) zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych,
d) z wniosku Prezydenta Rzeczypospolitej w sprawie zgodności ustawy z Konstytucją przed jej podpisaniem lub umowy międzynarodowej z Konstytucją przed jej ratyfikacją,
e) zgodności z Konstytucją ustawy o Trybunale Konstytucyjnym,
f) o szczególnej zawiłości, z inicjatywy prezesa Trybunału, a także gdy z wnioskiem o uznanie sprawy za szczególnie zawiłą do Trybunału zwróci się skład orzekający wyznaczony do rozpoznania danej sprawy, albo w sprawach, w których szczególna zawiłość wiąże się z nakładami finansowymi nieprzewidzianymi w ustawie budżetowej, a w szczególności gdy skład orzekający zamierza odstąpić od poglądu prawnego wyrażonego w orzeczeniu wydanym w pełnym składzie,
g) w których trzech sędziów Trybunału, w terminie 14 dni od otrzymania przez nich odpisów skarg konstytucyjnych, a także odpisów wniosków i pytań prawnych, o których mowa w art. 38 ust. 1, złoży stosowny wniosek w tej sprawie;

Naruszenie prawa było tak oczywiste, że zauważyli to dziennikarze równie dalecy od PiS, jak daleki od elegancji jest Rzepliński. Pan prezes zaczął walkę z Jarosławem Kaczyńskim z impetem i jeśli mam być szczery, to przez chwilę bałem się, że uda mu się znacznie więcej osiągnąć, ale teraz widać wyraźnie, jaki będzie finał tego pojedynku. Rzepliński skończy jak Unia, już tak skończył i wszystko, co jeszcze usiłuje robić, jest coraz bardziej żałosne i coraz bardziej nieistotne.

Wart zauważenia jest też fakt, że w pięcioosobowym składzie nie znalazł się pierwszy przyboczny Rzeplińskiego – sędzia Biernat. Prezes TK wyjaśnił to „losowaniem”, czyli kolejną śmiesznością, bo kompetencją prezesa jest wyznaczanie, nie losowanie składu sędziowskiego. Istnieją pełne podstawy, aby przypuszczać, że Rzepliński nie był w stanie skompletować podległego mu składu i wskazuje na to treść orzeczenia:

Nawet w pięcioosobowym składzie nie było jednomyślności, dziwne. Równie ciekawa okoliczność to brak na konferencji prasowej sędziów: Zubika, Kieresa, Tulei. Prezesowi Rzeplińskiemu towarzyszył najmniej medialny i prawie anonimowy sędzia Rymar. Wszystko to razem wzięte wskazuje, że pozycja Rzeplińskiego gaśnie w oczach i nikt poważny, pod jego wygłupami podpisać się nie chce. Słabość ta wynika przede wszystkim z tego, że za chwilę prezesa Rzeplińskiego nie będzie, a jego koledzy w TK zostaną i będą chcieli dostawać wypłaty.

Po wtóre nie udało się zastąpić nędznego krajowego zaplecza politycznego, międzynarodową presją i znajomościami. Takie podsumowanie zapewne zrobili sobie wszyscy sędziowie Trybunału, ale jeden Rzepliński nie umie się z porażką pogodzić i dlatego będzie ciągnął żałosny spektakl do końca. Scenariusz na najbliższe dni jest dość łatwy do przewidzenia. Zacznijmy od dzisiejszego sensacyjnego orzeczenia. Cóż to się stało, że uznano za konstytucyjny art. 16 ustawy z dnia 22 lipca 2016 roku, który dotyczy wyboru prezesa TK? Jeśli Rzeplińskiemu nie udało się przeforsować właściwego wyroku, to i tak niewiele stracił. Zrobił sobie jedynym rozsądnym orzeczeniem alibi. Uznanie, że wybór 2 kandydatów na prezesa TK jest konstytucyjny, a 3 niekonstytucyjny, byłoby przekroczeniem wszelkich granic prawnej groteski.

Rzepliński wie, że obecna ustawa o TK za chwilę będzie zmieniona i przede wszystkim chce każdą kolejną ustawę obejść, w związku z tym orzeczenie nie miało kluczowego znaczenia. Gdyby zastosować ustawę z 22 lipca 2016 roku, to PiS po 19 grudnia ma nowego prezesa TK, ale tak się nie stanie, bo nowy projekt ustawy właśnie krąży po sejmie. Po co na siłę Rzepliński miałby wydawać idiotyczny wyrok, skoro i dla niego i dla PiS jeszcze obowiązująca ustawa nie ma znaczenia? Prezes TK odpuścił albo sędziowie mu nie dali pójść na skróty, dzięki temu byliśmy świadkami rzadkiego w sądownictwie przypadku. Sędziowie po prostu zastosowali prawo, ponieważ nie ciążyła nad nimi żadna presja polityczna, czy towarzyska. Dzięki temu wyrokowi Rzepliński przypadkiem zyskał punkt za „obiektywność” i usprawiedliwienie dla przyszłego złamania prawa. Do wyboru prezesa po myśli Rzeplińskiego konieczny jest „gangsterski numer”, trzeba znieść zapisy konstytucyjne i ustawowe za pomocą wewnętrznego regulaminu Trybunału Konstytucyjnego.

Innymi słowy Rzepliński planuje, aby konstytucję i jakąkolwiek ustawę o funkcjonowaniu TK objeść świstkiem papieru, prostym wewnętrzny przepisem, który prawdopodobnie jutro sobie uchwali. Walka toczy się o metodę głosowania, Rzepliński chce przeforsować dwie rzeczy: dwunastoosobowy skład Zgromadzenia Ogólnego i co najmniej po 5 głosów dla kandydata na nowego prezesa. Jeśli przeskoczy ten etap, co wcale nie jest pewne, bo nastroje w TK coraz bardziej przygnębiające, to będziemy mieli pierwszy odcinek następnej opery mydlanej. Przy takiej metodzie wyboru sędziów, Rzepliński dysponuje dziewięcioma głosami, PiS trzema. Dla jednego kandydata 5 głosów znajdzie się na pewno, przy drugim Rzepliński może powtórzyć dzisiejszy manewr i z braku odpowiedniej liczby głosów, uzna, że 4 też wystarczy.

Takim sposobem Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej zostaną przedstawione dwie kandydatury i obie nie wypełnią wymogów prawnych. Naturalnie Prezydent nie podpisze żadnej nominacji, która została oparta na „karcie rowerowej”, ze złamaniem ustawy i konstytucji. Koło się zamyka. W świetle nadal obowiązującej ustawy wybór nowego prezesa musi się dokonać między 19 listopada, a 4 grudnia 2016 roku. Z kalendarza politycznego wynika wprost, że najpóźniej 18 listopada PiS powinno wprowadzić w życie nową ustawę, żeby zablokować wybór prezesa TK według pomysłu Rzeplińskiego. Ważne, że w nowym projekcie zapisane są zupełnie inne widełki czasowe. Prezes ma być wybrany w terminie 30 dniowym PO UPŁYWIE kadencji urzędującego prezesa. Oznacza to, że wybory mogą się odbyć najwcześniej 20 grudnia, czyli dzień po tym, jak Rzeplińskiego w TK już nie będzie.

Jeśli PiS zatwierdzi ustawę 18 listopada o 23.55, to zablokuje wybory na mocy obecnej ustawy, a Rzeplińskiemu zostanie miesiąc na zwołanie posiedzenia i orzeczenie niekonstytucyjności nowej ustawy. Sęk w tym, że nie ma kim tego zrobić! Pan Jarek rozpisał gambit trybunalski z pełną finezją i zabezpieczył się na wszystkich frontach. Na szachownicy Kaczyński ma wszystkie figury, Rzeplińskiemu pozostała para gońców i pionki, jedyne co może zrobić, to jak dziecko zrzucać szachownicę ze stołu i to właśnie robi. Powtórzę swoją starą tezę. W najgorszym wypadku TK nie będzie miał prezesa, bo Prezydent kandydatury wskazanej z pominięciem ustawy i konstytucji nie podpisze. Wówczas funkcję prezesa, według projektu nowej ustawy, przejmie sędzia Julia Przyłęska i zgodnie z prawem przeprowadzi ponowne wybory w pełnym 15 osobowym składzie. W optymistycznym wariancie koledzy Rzeplińskiego wymiękną i wybiorą prezesa zgodnie z zapisem ustawy, która niebawem wejdzie w życie. Kurtyna.