“I ty Brutusie, przeciwko mnie?”

Dlaczego Brutus był przeciwko Cezarowi? Dlaczego zdradził go ten najwierniejszy, ten tkwiący zaraz przy nim? Czyżby nie wystarczał Brutusowi blask, który roztaczał Juliusz Cezar?

Dlaczego Brutus był przeciwko Cezarowi? Dlaczego zdradził go ten najwierniejszy, ten tkwiący zaraz przy nim? Czyżby nie wystarczał Brutusowi blask, który roztaczał Juliusz Cezar? Może się w nim nie mieścił, może był po prostu kimś więcej, albo przynajmniej chciał być?

Jeżeli nie mieścił się w roli, do której został zredukowany, to dlaczego ratował się akurat zdradą? Był za słaby żeby wcześniej protestować? A może był to skrywany akt zemsty za upokorzenia, których doznał?

Co myślał Brutus, gdy wstawał rankiem w Idy Marcowe? Co czuł? Strach? Podniecenie? Czy nienawidził Cezara? Może po prostu chciał się od niego uwolnić?

Gdy już w pamiętnej chwili spotkały się ich spojrzenia i napięcie sięgało szczytów, to czy Juliusz Cezar wiedział co się święci? Czy Brutus opuścił chociaż na chwilę głowę ze wstydem?

Sic semper tyrannis! Brutus był wolny.

PS. Sporządzając ten krótki zapis , nie myślałem o niczym innym jak o Brutusie i Cezarze. Proszę więc, nie doszukiwać się tu żadnych aluzji dotyczących bieżących wydarzeń na scenie politycznej.

PS2. No chyba, że z PiSu odejdzie Mariusz Błaszczak.