Jak Donald dmuchał, dmucha i będzie dmuchał niedźwiedzia!

Kiedy byłem małym chłopcem, na przerwach udawaliśmy dorosłych i dzieliliśmy się różnymi wydumanymi osiągnięciami. Jednym z bardziej buńczucznych pojedynków na bujdy, był pojedynek, w którym tłukły się nasze doświadczenia seksualne, których rzecz jasna żaden z nas nie miał. „Usiadłbyś na pępku i nie wiedział, czy śmiać się, czy płakać”, tak komentowaliśmy opowieści o pierwszym stosunku z koleżankami i tak należy skomentować rekcję „polskich władz”, po oświadczeniu Putina. Pułkownik KGB spojrzał na makietkę podbitych ziem i komediowo przesunął jezioro na miejsce punktowca z wielkiej płyty, a punktowiec ustawił na miejscu jeziora. Zabawił się i czekał na reakcję, którą z całą pewnością przewidział w każdym szczególe. Usiedli mocarze od Tuska i sam Tusk, gęby porozdziawiali i pojęcia nie mają kiedy się śmiać, kiedy płakać i o co w ogóle z tą rurą jamalską chodzi. Spróbuję przez chwilę beztrosko sobie pomarzyć, że żyjemy w kraju, nie koloni, że mamy władze, nie namiestników, że jesteśmy mentalnie związani z kulturą śródziemnomorską, nie z akermańskim stepem. Marząc widzę kilka pięknych rzeczy naraz, władze kraju, dzięki sprawnym służbom od dawna wiedzą, że pułkownik KGB szykuje prostacką prowokację i mają przygotowaną gotową odpowiedź. Azjatyckiemu kacykowi odpowiada jakiś urzędnik trzeciego garnituru, który mówi, że rozmowę o poprowadzeniu rury przez Polskę będzie można przeprowadzić dopiero wówczas, gdy Polskie Koleje Państwowe ukończą projekt linii transsyberyjskiej przebiegającej przez Moskwę i Petersburg, aż po Jakucję.

Piękne marzenia, prawda? Wróćmy jednak na jawę i od razu trafiamy na polskie portale internetowe, a tam czytamy „ostrą reakcję polskiej strony”. Brzmi zachęcająco, ale tylko w tytule, bo już w treści minister RPIII z podkulonym ogonkiem oświadcza: „Polska nie jest zainteresowana tym projektem”. Po wypowiedzianych słowach schował się minister w gabinecie i Boga prosi, żeby na wybąkanym oświadczeniu jego rola w tej niezrozumiałej dla niego sprawie się zakończyła. Tego szczęścia nie miał pan Radek, którego przyłapały dziennikarki sejmowe na korytarzu przy Wiejskiej. Tym razem zamiast marzeń uruchamiam wyobraźnię, patrząc na Radka udającego, że wie o co chodzi i jak to się robi, po wielu latach zobaczyłem moich kolegów siedzących z płaczem na pępku. Któraś panienka w końcu się zlitowała nad bajkopisarzem erotycznym i zadała pytanie o Koreę Północną. Tutaj Radek złapał wiatr w żagle, dopłynął do pępka i wezwał do „umiaru”. Wykażę się podobną litością i wytłumaczę, co też rurą chciał Putin powiedzieć. Tak jak byle prezes „Spółdzielni Młodość” przesuwa sobie obiekty na makietce, tak Putin na swoim osiedlu robi co mu się podoba. Żadnej rury nie będzie, bo z przyczyn oczywistych jest to projekt tak zabawny, jak przesuwanie jeziora na miejsce pudełka z wielkiej płyty i właśnie o to chodzi. Pułkownik KGB chciał powiedzieć, że na swoim osiedlu to on sobie może postawić, co mu się żywnie podoba. Wielką słomianą mysz, trzepak, pomnik żołnierzy Armii Radzieckiej, a jak zechce to sobie puści rurę znikąd donikąd i prześle rurą nic.

Przy całej prześmiewczej operacji nie ma zamiaru pułkownik KGB o cokolwiek i kogokolwiek pytać, tak zwyczajnie i po prostu nakazał jakiemuś urzędasowi z Gazpromu wciągnąć do projektu kolonię polską. Nieważne czy to ma jakikolwiek sens ekonomiczny, czy też techniczny, bo tutaj liczy się pokazanie, że prezes spółdzielni rządzi. Im głupszy pomysł na wybudowanie w Polsce czegokolwiek, tym większa demonstracja, że w Polsce można wszystko. Koniec tajemnicy jamalskiej rury, ale nie koniec zabawy, bo przecież zaraz za rurą poszły większe jaja. Kremlowska gazeta, rządowi, który ma „najlepsze stosunki” z Rosją wysmarowała wodewil, a w nim kupleciki o żądaniach placu większego niż ten Czerwony, nawet nie dla pomnika, ale dla memoriału „Ofiar katastrofy smoleńskiej”. Podwójne jaja z kolonii radzieckiej, po pierwsze kolonia słowem się nie zająknęła, a już na pewno wcześniej by popuściła w kalesony niż poważyła się podobną skalę oczekiwań. Po drugie kolonia radziecka oddałaby resztki, które ma, żeby żadnej symboliki, prócz jakiegoś kamienia wielkości worka po cemencie, podświetlanego neonówką, nie było. No, ale wszystkie przeszłe, teraźniejsze i przyszłe upokorzenia zawsze będzie można ubarwić opowieściami z podstawówki. Jesteśmy stanowczy, nasza reakcja będzie adekwatna, wydmuchaliśmy niedźwiedzia, krzyknie Donald, jak tylko niedźwiedź podcierając się Donaldem litościwie wyjmie go z…