Jak te media pokazują Donalda Tuska? To już nie ma lepszych zdjęć!?

Objawów jest więcej, ni stąd, ni zowąd i całkiem jak grom z jasnego nieba reporterzy informacyjnej stacji zamiast się zajmować jak Pan Bóg przykazał kolejną garsonką posłanki Wróbel zrobili rzecz niewyobrażalną. Zadzwonili na numer podany w stenogramie, ten sam, pod który dzwonili kontrolerzy z tego ruskiego chlewika i w 2 minuty ustali to, czego polska prokuratura nie dała rady ustalić prze 10 miesięcy. Dodzwonili się do instytutu od latania, a to jeszcze nie koniec, ponieważ materiał został okraszony prawdziwą perełką. Otóż ten „starszyna”, który odbierał telefony, był kierownikiem lotów i już nie pracuje w Smoleńsku, tylko w Astrachaniu. Każdy przyzna, że pewne dowcipy są nieśmiertelne i wiecznie zabawne. W końcu taki detal jak konferencje Donalda Tuska, tutaj już zaczynają się pojawiać pytania na temat i co więcej materiały montowane przez stacje, nie przez rzecznika Grasia, tudzież zupełnie „znikniętego” Arabskiego i Ostapowicza. Wszytko to razem plus jeszcze kilka pomniejszych i charakterystycznych objawów, jak zdegustowane miny prezenterów, po prezentacji materiałów, na razie sztuczne, bo oswajające się ze zmienianą kierunku, dają dość jednoznaczne podstawy do wyciągania generalnego wniosku. Znaki na niebie i ziemi, ale przede wszystkim na ekranach, wskazują, że PO już nie jest taka niezastąpiona, co więcej chyba się delikatnie szuka następców. I właściwie można się już pocieszać, kto skrótu PO ma serdecznie dosyć, tylko jest mały detal nie dający mi spokoju. Wcale nie atakuje się PO, atakuje się PO Tuska, a to nie jest to samo. Z podziwu nie mogę wyjść, że praktycznie nie dotyka się Grzegorza Schetyny, z wyjątkiem rutynowych informacji. Padnie od czasu do czasu, że jest skłócona wewnętrznie, jednak żadnego sabotażysty Schetyny. Tak wygląda jakby delikatnie był prezentowany jeden z możliwych następców. Jak wiadomo syndrom Kaczyńskiego jest obosieczny, może Kaczyńskim straszyć Tusk i mogą Kaczyńskim straszyć Tuska, w obu przypadkach decydującą rolę odgrywają media. Tusk mógł się poczuć na tyle bezczelny, że słynne zawołanie: „nie mam z kim przegrać, chcecie Kaczyńskiego?” wygłosił w medialnych kuluarach, a takich rzeczy nie robi się czwartej władzy. Media pokazują Tuskowi dokładnie to samo – będziesz podskakiwał, dostaniesz Kaczyńskiego i… Schetynę, a gdyby nie, w odwodzie jest Komorowski, Napieralski, może nawet PJN, aby był tłok w wyborze.

Chronologia zdarzeń pozwala sądzić, że OFE zawdzięczamy tę nowość na telewizyjnych ekranach, ostrożność z kolei podpowiada, że przede wszystkim nie PO, tylko Tuska i jego frakcję lekko się przypieka, a po drugie i co najbardziej cenne, w każdej chwili można rzecz odwrócić. Po spełnieniu wymogów natychmiast wrócą stare kadry, a obiektem śmiesznych materiałów stanie się stary bohater. Nikt mi nie powie, że nie można z raportu Anodiny, nawet teraz zrobić cholernie przyzwoity dokument i z Błasika jeszcze większego alkoholika, dwa dni potrzeba na przeprowadzenie takiej akcji. Nikt mi nie powie, że takiej sprawy jak OFE nie można po prostu pozamiatać, to znaczy przestać o niej mówić i robić cokolwiek, do kwietnia wszyscy zapomną, bo i komu będzie zależało na odgrzewaniu tematu, który jednym szkodzi finansowo, drugim na wizerunek i nazwisko. Z tych powodów w okazywaniu radości należy zachować umiar, właściwie daleko posuniętą powściągliwość. Póki co obserwuję prężenie muskułów, z drugiej, bardziej optymistycznej strony, trzeba też pamiętać, że zbyt wielu poważnych ludzi zainwestowało swoje nazwiska, trykając ego i ambicje równie ważnych nazwisk, żeby to się tak łatwo po kościach rozeszło, chyba nie ma szans. Jak się biorą za łby takie tuzy nieomylne jak Balcerowicz z jednej i Bielecki z drugiej, któryś musi się mylić, czyli stracić status boga. Bardzo wstępnie i bardzo ostrożnie można odnotować konflikt politycznych i biznesowych interesów, ale rozwój tej sytuacji będzie zależał od wielu czynników, z czego co najmniej połowa jest poza zasięgiem najbardziej wnikliwego obserwatora, bo co się tak naprawdę dzieje pod polityczną i medialną ladą wyczytać się nie da, można jedynie zgadywać. Każdy scenariusz jest do zrealizowania, w parę dni, praktycznie na dowolnym etapie, bez problemu można Tuska wyciągnąć z tego położenia poza medialnym inkubatorem, w którym nie przetrwa, ale to jest oczywiście trochę trudniejsze niż eutanazja i dlatego więcej Tuska będzie kosztować, jeszcze więcej niż kosztowało dotąd. I dobić można zawsze, w dowolnym momencie,i dla przyjemności, co z kolei jest kosztowne dla drugiej strony porozumienia, w końcu zainwestowano w tego plastikowego oratora, niemały szmal i czasu antenowego jeszcze więcej. Wszystko da się jednak zrekompensować, nowe rozdanie na scenie politycznej to przecież nowe życie, nowe obroty w medialnym przekazie, pozostaje wylosować kolejnego karnego wybrańca narodu, męża stanu klasy europejskiej i promować na budowniczego Najjaśniejszej dowolnego numeru.