Kraków, Smoleńsk…Dostojewski

Dwa dni temu, mój bliski kolega opowiedział mi historię swoich sąsiadów. Nie poznałem ich osobiście, choć kolega mi o nich parę razy wspominał i chciał nas zapoznać.

Dwa dni temu, mój bliski kolega opowiedział mi historię swoich sąsiadów. Nie poznałem ich osobiście, choć kolega mi o nich parę razy wspominał i chciał nas zapoznać.

Pewne młode małżeństwo (no może nie takie aż młode, bo każde z nich ma/miało trzydzieści parę lat) przeniosło się przed kilkoma laty z Krakowa do pewnej podwarszawskiej miejscowości.
On funcjonariusz BOR, Ona nauczyciel akademicki. Pewnie jednym z powodów przenosin był fakt, że On otrzymał prestiżowy przydział ochraniania JE Prezydenta Najjaśniejszej.

Kupili domek na kredyt, dokonali wstępnych remontów. Patrzyli z nadzieją w przyszłość. Najbardziej brakowało im dziecka, o które bardzo się starali.

I w końcu się udało. Ona niedawno zaszła w ciążę. Z tego powodu, On zrezygnował z lukratywnego (finansowo) przydziału – do ochraniania jednej z naszych zachodnioeuropejskich ambasad.

Wahał się, lecz ostatecznie parę tygodni temu odmówił. Nie chciał zostawiać Jej samej w takim momencie.

W ubiegły czwartek Ona poroniła.
W ubiegłą sobotę On służbowo wyleciał do Smoleńska.
Dostojewski…

Ona została sama. Poraniona do bólu, z pensją nauczycielki i długami wielkimi jak Himalaje.

Ponoć zastanawia się, czy nie wrócić do Krakowa razem z Nim i tam go pochować.

Pewnie z daleka od Wawelu.