Kto pierwszy cel wyznaczył? A kto miał wszystko za nic? Markowi Grechucie kilka słów poświęcam.

Wychowują nas rodzice, szkoła uczy, podwórko doświadcza, życie weryfikuje.

Wychowują nas rodzice, szkoła uczy, podwórko doświadcza, życie weryfikuje. Pośród wszelkich metod i sposobów abyśmy byli godni rozmaitych mian: człowiek, Polak, patriota, humanista, jest taki fragment naszego życia, który się wymyka wszelkiej kontroli. To co w życiu przeczytamy, usłyszymy, zobaczymy i co nam zapadnie w pamięci, nie ulega żadnym korektom i weryfikacjom. Często nie potrafimy racjonalnie wytłumaczyć dlaczego ten obraz, ta pieśń, ten rozdział utkwił nam i towarzyszy przez całe życie. Nie potrafimy wytłumaczyć, bo ciężko tłumaczyć się z emocji i chyba nie ma takiego człowieka, który nie miałby czegoś drobnego w swoim życiorysie, co zdecydowało o jego dalszym życiu. W ogóle nie wybierałem się na maturę, taki byłem kontestujący. Na dzień przed maturą balowałem jak szewc, po balu spałem 3 godziny i kiedy do pokoju weszła mama spodziewałem się alarmującego wykładu na temat odpowiedzialności i przyszłości. Nawet nie chciało mi się wyściubiać skacowanej głowy spod kołderki i gdy przewracałem się na drugi bok mama powiedziała bez wielkiej nadziei: ?Idź i spróbuj, co ci zależy?.

Postawiły mnie te słowa na nogi, tamtego dnia Cyceron z Schopenhauerem nie byli mnie w stanie przekonać do czegokolwiek, a mama bez wysiłku pokazała mi, że warto spróbować, bo nic mi nie zależy. Prostym i mądrym słowom mamy zawdzięczam maturę, zdałem bez większego wysiłku, co więcej wiedziałem, że zdam i to w tej samej sekundzie kiedy usłyszałem słowa mamy. Oczywiście nie potrafię tego wytłumaczyć, ale to jedno z tych wydarzeń, kiedy parę prostych słów, na które nie zwracamy codziennej uwagi zdecydowały o moim losie. Takich wydarzeń mam sporo w swoim burzliwym życiu, nie wszystkie umiem jednocześnie wymienić i nie wszystkie umiem odtworzyć, ale kiedy coś pachnie jak dawniej, kiedy coś słychać jak dawniej, kiedy coś przypomina dawny obraz, rozum budzi emocje. Dziś właśnie usłyszałem taki dźwięk, właściwie namiastkę dawnego dźwięku, który od razu skojarzyłem z dawnym dobrze znanym dźwiękiem. Z krakowskiej wieży zabrzmiał fragment muzyki Marka Grechuty i od pierwszych dźwięków, odruchowo, w środku, po cichu, dopowiedziałem bezdźwięcznie znane słowa ?ocalić od zapomnienia?.

Z piosenkami Marka Grechuty jest tak jak ze słowami mamy, słysząc te najważniejsze spośród ważnych coś mi kazało iść i spróbować. Najbardziej fenomenalne w moim słuchaniu Marka Grechuty było to, że poza jedną czarną płytą, nigdy nie miałem w swojej kolekcji nagrań Grechuty, słuchałem zupełnie innej muzyki i jakoś zawsze brakowało czasu i pieniędzy, żeby uzupełnić kolekcję o piosenki, które zmieniły moje życie. Marek Grechuta dopadał mnie zawsze w nietypowym miejscu i czasie, kiedy coś się waliło, albo coś eksplodowało radością, z samochodowego radia, z głośnika hipermarketu, w telewizyjnej zapowiedzi dochodził tekst i melodia, które prosiły aby się zastanowić, czy warto tak rozpaczać, czy warto wpadać w taką euforię.

Po łatwo zarobionej mamonie dobiegał mnie dźwięk historii pewnego znanego kogoś, kto miał dom i sad i w złe kręgi wpadł, gdy byłem wściekły i bezsilny nie usłyszałem kto pierwszy cel wyznaczył, kto pierwszy w nas rozpoznał, kto wrogów, kto przyjaciół. Zdarzyło mi się zakochać w Pani, która wcale nie była takim cudem, jak dokazywała i odkochałem się, chociaż wydawało się, że bez niej nic nie ma sensu. Zdarzało się szukać dziury w całym i cystern z ptasim mleczkiem, zdarzało się narzekać, że za mało, a Grechuta śpiewał w najmniej odpowiednim momencie, co jest możliwe to jest możliwe, co mi się zdaje to się zdaje. Nieraz problem stawało uczucie i łatwiej było z Grechutą rozważyć, czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie.

Nie umiem wytłumaczyć skąd się wziął Grechuta w moim życiu, dlaczego miał na moje życie wpływ i dlaczego już w moim życiu pozostanie. Nawet nie pytałem tych, z którymi dzielę dolę i niedolę, kim Grechuta jest dla nich. Nie czuję takiej potrzeby, aby Grechuta był kimś wielkim i ważnym i aby w ten sposób wytłumaczyć swoją słabość do słów i dźwięków nadających bieg, czasami sens mojemu życiu. Chwilami czuję się dziwnie, że nierzadko banalne piosenki kierowały moimi poczynaniami, ale to tylko tymi chwilami, gdy znów mam zbyt wiele i poczuje się zbyt pewnie. Miałem pisać znów o tym samym, jak jeden drugiego okłada w imię najwyższych racji i usłyszałem hejnał ?Ocalić od zapomnienia?. Usłyszałem i już nie mogłem się powstrzymać przed napisaniem paru słów o Marku Grechucie w moim życiu. Znów Marek Grechuta, dyskretnie i już z tamtego lepszego świata, wpłynął na moje życie, wpłynął pozytywnie, dzięki Grechucie nie sponiewierałem kliku polityków. Dzięki Marek za wszystko, to proste słowa, ale mam nadzieję, że je usłyszysz i zabrzmią dla Ciebie tak jak mnie zabrzmiały słowa mamy: ?idź i spróbuj, co ci zależy?.