Kwaśniewski przyznał się, że był kapusiem TW „Alek” – pora na resztę kapusiów!

Aleksander Kwaśniewski to „Alek”, mogę już to ponad wszelką wątpliwość potwierdzić i ogłosić, aby w końcu przerwać niepotrzebne szczucie tego biednego człowieka. Cieszę się, że mamy chociaż tyle za sobą i cieszę się tym bardziej, że sam Kwaśniewski rozwiał wszelkie wątpliwości. W czwartek 3 grudnia 2009 roku, w programie TVN24 „Kropka nad i” Aleksander Kwaśniewski przyznał się, że był TW „Alkiem”. Przyznał się wielokrotnie, tak wiele razy, że nie zdążyłem policzyć. Przyznał się gestem, mową, wzrokiem, jedynie słowem się nie przyznał, ale do tego już się zdążyłem przyzwyczaić. Jak mawiała babcia klozetowa w komedii Barei „ten człowiek w życiu słowa prawdy nie powiedział”. Kwaśniewski kłamał od dziecka, to znaczy najpierw za Kwaśniewskiego ojciec kłamał, zmieniając mu nazwisko z polskiego na nasze. Potem Kwaśniewski rósł i kłamał już na własne konto. Kłamał kiedy mówił, że nie pił tylko chorował na nogę i wirusy. Kłamał, że jest bardzo dobrze wykształcony, a jak widomo wykształcony jest średnio. Kłamał, że zatańczy przy komisji sejmowej i nie zatańczył. W dniu kiedy mówił prawdę oczami, rękoma, spoconym czołem, też kłamał. Pyta pani redaktor, która równie rzadko kiedy prawdę powie: „panie były prezio, a rękę pan poda panu Gontarczykowi co nazywa pana kapusiem?”. Nie oburzył się o dziwo pan prezio na pytanie, ale zapewnił, że nie ma o tym mowy. Patrzę ci ja, a tu wchodzi do studia, tuż po kłamiącym Kwaśniewskim co się przyznał, rzeczony Gontarczyk i opowiada, że TW Alek i rękę podał i pogadał, że zupełnie inny człowiek tu przed chwilą przed kamerą, a zupełnie inny prywatnie.

Łatwo tak sobie gadać i dostrzegać jak inni kłamią, a siebie nie widzieć. Każdy kłamie, kłamstwo bywa potrzebne, nie, wcale nie zwariowałem i nie upadłem moralnie. Jest wiele sytuacji kiedy kłamać wręcz trzeba, chociaż generalnie kłamstwo niczym mądrym nie jest. Trzeba kłamać pacjentowi, że ma wiele szans na przeżycie, nawet jeśli ma marne, ponieważ życie nie raz udowodniło, że organizm wierzący w sukces potrafi ozdrowieć z najbardziej podłej choroby. Można też nie mówić prawdy i mamy na to wiele przykładów. Co komu z tego, że innemu prawdę powie o tym, że tamten ma zeza, albo krzywe nogi. Tak po porostu przyjść i powiedzieć prawdę, która nikomu nie jest potrzebna? Ten co ma zeza każdego dnia o tym myśli, przypominanie mu nie jest moralną powinnością, ale głupotą w najlepszym razie. Problem z kłamaniem zaczyna się wtedy, gdy kłamstwo nie służy dobru okłamywanego, ale wtedy gdy kłamstwo służy kłamiącemu, jest narzędziem kariery, zysku, sławy, wycinania konkurencji. Problem z kłamstwem jest wtedy, gdy kłamstwo łączy się z szerszym pojęciem, mianowicie brakiem uczciwości. Uczciwie jest skłamać ciężko choremu, że żyć będzie długo i szczęśliwie, nieuczciwie jest kłamać choremu, że pawulon rozluźni go i pozwoli złapać oddech. Mogę nie mówić, tej czy tamtej pani, że ma krzywe nogi, zwłaszcza jak się w oczy zapatrzę, co oczu oderwać nie można, natomiast gdy mówię pani o pięknych oczach, żeby komplementem wyłudzić, jaki ma PIN do karty kredytowej, to już jest kłamstwo połączone z brakiem uczciwości.

Kiedy umawiam się z kumplem na wódkę i zwierzam mu się, że bardzo mi się podoba to, że wódkę sprzedają od 13.00, a potem ten kolega idzie do smutnych panów i kłamie, jakobym podważał słuszną linię władzy ludowej, to nie jest uczciwe. Tym bardziej nie jest uczciwe, że razem z kumplem jesteśmy dziennikarzami w jakimś tam piśmie i dzięki temu, że kumpel kłamie smutnym panom, mnie przyjdzie pisać ogłoszenia matrymonialne, a kupel zostaje naczelnym. Takie rzeczy są nieuczciwe, takie kłamanie mnie denerwuje i niestety ja takich kłamstw mam dość. Mnie jest coraz trudniej uwierzyć w to, że po 1989 roku zbiegiem okoliczności, a nie pewną zamierzoną wspólnotą interesów naczelnymi zostali wszyscy co kłamali po to by im było dobrze, a ogłoszenia matrymonialne piszą ci co kłamali aby nikomu nie robić krzywdy. Weźmy taki przykład. Gdzieś tam w aktach są takie moje zeznania, że nie piłem wódki z kumplem, w dniu tym i tym. Kłamałem, piłem, kłamałem jednak po to, by dać alibi kumplowi, który się żalił na prześladowania tajnej policji. Po latach okazuje się, że ten co go chroniłem na mnie kapował, a ja go teraz widzę w TV i on peroruje z trybuny, jaką podłością jest kłamstwo i nurzanie się w ludzkich życiorysach. Co ja czuć mogę? Jak ja to mogę widzieć? Jak się w tym wszystkim odnaleźć? Nawet gdybym zrozumiał, że kumpel kłamał, ponieważ był pijany, słaby, pobito go, ciężko mi zrozumieć co on robi na trybunie w roli kaznodziei. Tym bardziej mi ciężko, że ja wiem o tym co mu zrobiono i nie pobito go, nie był znów taki słaby, bo był naczelnym w gazecie, potem ministrem w końcu prezydentem. Zrozumiałbym też jeszcze jedną rzecz, którą na jednym głosem wyraża Adam Michnik i Jerzy Urban, to o tym przebaczeniu, zapomnieniu i tak dalej.

Zrozumiałbym, ale mi się coś nie zgadza z tym przebaczeniem. Co mianowicie? Żal za grzechy i pokuta mi się nie zgadza. Pierwszą rzeczniczką wolnego rządu została pani Niezabitowska, ja oczywiście wiem, że ją sąd uniewinnił, bo gdzieś się dokumenty zapodziały tyle, że ona też przyznała się wszystkim oprócz słowa. Pierwszym prezydentem został Lech Wałęsa i ja ciągle wierzę, że on zbłądził na chwilę kiedy był TW Bolkiem, ale nie wierzę, że nie był. Trochę mi niezręcznie mówić o dwóch innych pokutnikach, ponieważ już nie żyją, ale musze powiedzieć, że pierwszy prezes wolnej TVP, to był pan Drawicz zarejestrowany jako TW, a pierwszy wieszcz III Rzeczpospolitej, który opowiadał jak to się z komuną walczyło to już ewidentny kapuś pan Andrzej Szczypiorski. Szefem pierwszej dużej wolnej gazety, został pan Michnik i gdzieżbym śmiał go podejrzewać o donoszenie, ale w jego Wyborczej, to już gwiazdami byli wyjątkowo podli kapusie, nie opozycjoniści co im paznokcie odrastały. Pierwsza komercyjna TV, zwana Polsat dostała się Polakowi z trzema paszportami, jak się okazało po latach, współpracownikowi UB. Druga TV komercyjna, dalej nazwana TVN została złożona przez „wizjonerów”, którzy największe interesy robili w stanie wojennym i władza ludowa im nie przeszkadzała. Właściwie całe tak zwane wolne media jak Polityka, Rzeczpospolita, Wprost, Życie Warszawy, z kropką i bez, były oponowane przez takie gwiazdy jak towarzysz Rakowski, jak towarzysz Król z Wprost, jak TW Passent nadal jeden z bardziej moralizujących publicystów, jak pan Wołek, gwiazda PRL, jak pani Jakubowska, pan Tydzień na działce co to dwa wieki przeżył w TV itd.

Nie inaczej było w biznesie, pan Kulczyk to już się dziś nie pokazuje, ale trzeba wiedzieć, że to był jeden z pierwszych, który się najszybciej przestawił z gospodarki centralnie sterowanej na wolnorynkową. Pan Czarnecki Leszek, nie Ryszard, młody wilk, dziś miliarder, teoretycznie wzór, ale znów pech, okazuje się, że był młody, nie wiedział co robi i dlatego współpracował z SB. Nawet księża w nowej rzeczywistości wykazują pewną prawidłowość, gwiazdą numer jeden w nowej Polsce nadal był ksiądz Jankowski TW Delegat, a piękne moralitety wygłaszał ksiądz Malinski, przyjaciel papieża i księża profesorowie choćby duchowny Czajkowski pięknie pisał o tym co bliźni powinien. Jeśli do tego dodać parę smaczków w rodzaju takim, że Suboticia już nie ma w TVN, że Maleszki nie ma w GW (chyba), że Radio Maryja według Kaczyńskiego założył esbecki pachołek Rydzyk, w dodatku powiązany z KGB, a w fundacji pani Kwaśniewskiej najbardziej znanymi donatorami byli nie TW, ale już zwykli esbecy, to strasznie dużo się tego wszystkiego robi. Jeśli czegoś jest dużo, to mówimy o prawidłowości, nie o przypadku. Nie z wielką dozą prawdopodobieństwa, ale po prostu na pewno jest tak, że w Polsce po 1989 roku bardziej opłacało się być esbekiem lub esbeckim kapusiem, niż frajerem z opozycji.

No i teraz najważniejsze. Po takim dictum wszystkie światłe umysły w Polsce oraz całe zastępy fanów tych umysłów, będą mi klarować, że ja jestem oszołom nie ma we mnie wartości nowotestamentowych i szczuje, babrząc się w ludzkim nieszczęściu. Będzie mi zarzucane, że ja powielam prawdy objawione po Walentynowicz, Gwiazdach, Macierewiczu i innym Gontarczyku. Tak będzie, ale nie mogę wysłuchiwać inwektyw dawnych kapusiów, tylko dlatego, że ludzie, których bardzo nie widzę na szczytach władzy, ale to bardzo bardzo, mówią prawdę. Macierewicz to człowiek, którego nie chciałbym widzieć na żadnym urzędzie i nie daj Boże w swoim sąsiedztwie, ale Macierewicz mówi prawdę w swojej głównej tezie, że po 1989 roku III RP opanowała esbecja i kapusie przez esbecję szantażowani. Z taką informacją przez 20 lat ciężko się było przebić i ja powiem wprost, że jeszcze 5 lat temu byłem święcie przekonany, że pan Michnik jest jedyną ofiarą sytemu, która wybaczyła oprawcom i wspólnie razem zaczęli budować nową ojczyznę, w której wszyscy się kochają. Wierzyłem, że nie ma żadnych agentów, w czoło się pukałem gdy mi wciskano teorię o powszechnym uwłaszczeniu się na PRL. Pojawiały się wprawdzie jakieś niepokojące sygnały, jeden, drugi, trzeci, ale wiadomo, że jakaś czarna owca zawsze się znajdzie, czy nawet cztery owce. Nie mogłem bronić tezy generalnej, ponieważ każdy kto się odezwał natychmiast słyszał, że jest oszołom i to nie z byle jakich ust. Z ust pierwszej rzeczniczki rządu, z ust pierwszego i drugiego prezydenta RP, z ust wybitnego pisarza Szczypiorskiego, z ust wybitnego publicysty Passenta, z ust ofiary PRL Adama Michnika i na koniec księży profesorów.

Słuchałem już kilka razy pana Gontarczyka i tego drugiego pana, no…zaraz sobie przypomnę… Centkiewicz. Jedno mi się w tym słuchaniu rzuciło w uszy, to naprawdę wyważeni panowie, ich adwersarze wrzeszczą, że są chamami, prostakami, politycznymi najmitami, a oni w ogóle nie reagują na inwektywy i zapraszają każdego historyka z Michnikiem Adamem również, do naukowego obalenie warsztatu, materiałów źródłowych i tez postawionych w ich pracach. Co się okazuje? Nie ma naukowej repliki, jest jedynie retoryka kaznodziejska w stylu księdza Czajkowskiego i redaktora Michnika. To kto mówi prawdę? Wszystkie te znamienite postaci? Prezydenci, premierzy, księża profesorowie, wieszcze, tuzy dziennikarstwa, czy jakiś oszołom Macierewicz z oszołomem Gontarczykiem? Aby udzielić sobie odpowiedzi na to pytanie, trzeba zadać pytanie pomocnicze. Co połączyło takie postaci jak: Adam Michnik, Anna Walentynowicz, Lech Wałęsa, Andrzej Gwiazda, ksiądz Jankowski, Andrzej Celiński? Było takie połączenie, każdy kto choć trochę kojarzy jak to nie tak dawno było ten wie, że ci wszyscy ludzie działali razem i mówili rzeczy niemal identyczne o władzy ludowej. Wspólny wróg ich połączył i wspólna sprawa, nie chcieli PRL, chcieli wolności. Co połączyło takich ludzi jak Aleksander Kwaśniewski i Lech Wałęsa, jak Adam Michnik i Jerzy Urban, jak generał Kiszczak i redaktor Passent, jak generał Jaruzelski i ksiądz Czajkowski?

Dokładnie to samo, wspólny wróg i w tym wypadku wrogiem jest prawda o nich samych oraz wspólny interes, a tym jest władza, sława, pieniądze, prestiż. Pytanie pomocnicze już było pora na pytanie ostateczne. Po co to wszystko, przecież trzeba iść do przodu, nie oglądać się na przeszłość? Jak my mamy iść do przodu, kiedy nieustannie słyszymy, że przyszłość to przeszłość. Nieustannie się mówi z trybun i ambony, z ekranu i gazety, że to co było nie jest takie złe i ludzie, którzy to budowali są jeszcze lepsi. Uznaliśmy, że przeszłość to nasza gałąź, której nie możemy podcinać, ponieważ widomo co się stanie. Uznaliśmy, że ludzie przeszłości to ogrodnicy, co podlewają wspólne drzewo, aby gałąź nie uschła i się nie złamała. Tymczasem prawda jest taka, że większość nie siedzi na gałęzi, ale po prostu na drzewie i słucha opowieści o pompowaniu liści, natomiast sprytna mniejszość z drzew zlazła jeszcze za dobrych czasów, pozbierała wszystkie dobra jakich na ziemi nie brakuje i podsyła od czasu do czasu wieści do tych na drzewie, żeby trzymali się mocno. Wy na drzewie trzymajcie się mocno, bo jak pospadacie na grunt, to połamiecie sobie nogi na gruncie rzeczy. Jak tylko jaki z drzewa spróbuje zejść, zaraz ci na dole potrząsają całym pniem, a na gałęziach robi się panika. Oszalałeś, gdzie się pchasz, wszyscy pospadamy!? I tak się toczy życie na drzewie, gdzie wiszą owoce ciężkiej pracy kapusiów i esbeków. Nie jest to drzewo mądrości, to drzewo frajerów, nie są to soczyste jabłka, ale zalążki wiecznie traktowane środkami ochrony roślin, które nie pozwalają im dojrzeć i z drzewa psopadać. Siedziałem na tym drzewie wiele lat, wiem jak tam jest i jak trudno zejść, ale od kilku lat chodzę sobie po ziemi i widzę, że kapusie z esbekami dokonali na ziemi takiego spustoszenia, że co najmniej jedno pokolenie będzie musiało orać przy rekultywacji, o ile odważy się zejść z drzewa.

PS Z tym nazwiskiem ze Stolzmana na Kwaśniewskiego, to od SB się dowiedziałem, gdyż to ta służba szukała niewłaściwych korzeni, nad czym ubolewał generał Jaruzelski.