Między głównym nurtem propagandy i bojówkarskim radykalizmem

Temat rzeka i bumerang jednocześnie, ale tak mnie jakoś naszło, to spróbuję nie wchodzić do tej samej rzeki nie wracać w te same miejsca, jak bumerang. Nim jednak do tego dojdzie chciałbym złożyć krótkie oświadczenie dotyczące portalu kontrowersje.net. Uspokajam wszystkim Czytelników i wrogów, że portal był, jest i dopóki sił starczy, to nadal będzie. Nowy projekt patrzymy.pl nie zastępuje Kontrowersji, ale jest zupełnie innym pomysłem, takim aluzyjnym i prześmiewczym, ale jednocześnie opartym na faktach, sabotażem głównego nurtu medialnego. Felietony będą się pewnie ukazywać rzadziej, ale o żadnej rezygnacji nie ma mowy. Po spełnieniu redakcyjnego obowiązku, wracam do propagandy i radykalizmu bez granic.

Czego konkretnie się czepiam? Takiej bezmyślnej transgresji, która nosi cechy sekty, jakkolwiek mało oryginalnie to brzmi. Widać to było doskonale po zachowaniach w czasie pomoru i „wojny”. Skrajne postawy bojówkarskie przelały się na większe zbiorowości i tak „antyszczpionkowcami” zostali wszyscy, w tym dysponujący książeczką szczepień, którzy kwestionowali szaleństwo „pandemiczne”. Natomiast za „ruskie onuce” robili krytycy histerycznych zachowań polskiego rządu i skali przyjmowania uchodźców. No, ale to jest frazes, znamy te wszystkie praktyki na pamięć i nie będziemy się bawić w dzielenie włosa na czworo. Wiadomo kto za ten schemat opowiadał, kto w nim uczestniczył i kto na nim zarabiał, duże media, duże korporacje, duże polityczne obozy, eksperci, celebryci i tak dalej. Niestety to jest tylko jedna i trzeba obiektywnie przyznać, że ta gorsza strona medalu. A co jest po drugiej? Dokładnie wyżej wspomniane bojówki radykałów, które robią najwięcej szumu i szkód, co w konsekwencji prowadzi do deprecjonowania szerszych grup społecznych.

Człowiek rozsądny i wykazujący się odwagą cywilną, co jest w dzisiejszych czasach szczególnie istotne, będzie mówił to, co myśli, ale w pewnym momencie postawi sobie granice. Przy pomorze tą granicą były największe bzdury związane z chipami, 5G, depopulacją i leczeniem raka za pomocą sody oczyszczonej. W doniesieniu do „wojny”, granicą nie przekraczalną dla homo sapiens i Polaka, powinno być poparcie dla Putina i kibicowanie Putinowi w zabijaniu „banderowców”. I tak się jakoś głupio składa, że obie te skrajności połączyły się w jedno, co natychmiast zostało wykorzystane przez „najgorszą stronę medalu”. Zdaje sobie sprawę, że trochę pobrzmiewam jak TVN połączony z Niedzielskim, ale kto ma czysty umysł i intencje, ten doskonale wie, o czym konkretnie piszę i co jest w tym wszystkim najgorsze. Otóż najgorsze jest to, że za zdrowy rozsądek oparty na granicach takiej samej krytyki, płaci się najwyższą cenę. Krótko mówiąc zbiera się baty i od propagandystów głównego nurtu i od bojówkarzy, którzy z głupoty albo dla pieniędzy mnożą idiotyczne teorie. I nie to, żebym narzekał na swój los i los mnie podobnym, ale chciałbym wyraźnie zaznaczyć, że do żadnej strony „medalu” nie należę i należeć nie zamierzam.

Nie widzę w Ukrainie żadnego przyjaciela Polski, nie widzę w wydawaniu miliardów na Ukrainę żadnego sensu, ale Putin to bandyta, a Rosja dziki azjatycki kraj, który stanowi dla Polski zagrożenie. Nie przyjmowałem dawek i boosterów, nie zakrywałem szmatą twarzy, kpiłem z „najgroźniejszego wirusa na świecie”, ale nie leczę się cudownymi kamieniami ściągniętymi z Zanzibaru i nie szukam „wysokich częstotliwości” w Polopirynie. Wydawałoby się, że takie zachowania są domeną większości, ale tak się tylko wydaje. W sferze deklaracji prawie każdy mówi, że jest obiektywny i niezależny, ale wystarczy, że się znajdzie między młotem i kowadłem, a zaczyna dokonywać fałszywych wyborów i poszukiwać mniejszego zła. Najtrudniej jest stanąć na swojej pozycji i nie poddawać się żadnej presji. Najtrudniej i najłatwiej, bo kto raz przekroczył tę granicę, ten już nigdy nie wróci do „zbiorowej świadomości. Co nie oznacza, że nie trzeba sobie stawiać granic, zdecydowanie trzeba, w przeciwnym razie wraca się bumerangiem do tej samej rzeki.