Nieśmiertelnej redakcji grypa A/H1N1 nie grzeje i nie przeziębi

Redakcji jest w zasadzie wszystko jedno na co się umiera, ponieważ redakcja jest nieśmiertelna. Pomimo wyjątkowej cechy przypisanej redakcji, redakcja z prawdziwą pasją obserwuje losy śmiertelników. Śmierć normalna rzecz dla śmiertelnika, sama nazwa śmiertelnika mówi wszystko o nieuchronnym losie nazwanego.

Umierają śmiertelnicy codziennie i kilka razy dziennie, kilkanaście lub nawet kilkaset, bo w końcu z czegoś muszą żyć firmy pogrzebowe. Zazwyczaj umieranie śmiertelnika jest wydarzeniem dla najbliższego otoczenia śmiertelnika. Czasami umrze jakiś bardziej znany śmiertelnik, któremu się wydawało, że jest nieśmiertelny, wtedy na Onet zapala mu się świeczkę i wpisują żałobnicy miasta. Jest jednak taki rodzaj śmierci, który relacjonuje cały świat i to od niedawna się pojawił. Jeśli śmiertelnik złapie parę liter w sieć komórek organizmu, pod szpital przyjeżdżają kompetentni i oblatani w medycynie dziennikarze, rozkładają kamery i mikrofony i rozpoczyna się pogrzeb jeszcze za życia śmiertelnika.

W czepku urodzony taki śmiertelnik, jakby trafił na zawał, czy wylew, tudzież wirus wątrobowy typu B miałby cichy pogrzeb, również dlatego, że na takie przypadłości to się macha ręką i w kombinezonach wirusoszczelnych wokół pacjenta nie chodzi. Zwykły tramwajarz jak złapie parę liter w sieć komórek, pogrzeb za życia ma jak król muzyki pop. Tak sobie redakcja myśli, że gdyby była śmiertelna chciałby zapaść na A/H1N1, bo redakcja całe życie marzyła o świeczce na Onet.