Patointeligencja – młody i stary Matczak rozwalają system, prawicowych osłów też

Czego się można spodziewać po celebrytach, dziennikarzach i pozostałych „fachowcach” po obu stronach barykady? Oczywiście wszystkiego, nie znasz dnia i godziny, ale jednego możesz być pewny: schematu, banału, taniego moralizatorstwa. Wszelkie cechy topowego celebryty i dziennikarza dało się zaobserwować po najnowszym hicie Internetu. Niejaki Michał „Mata” Matczak, o którym do wczoraj słyszeli tylko koneserzy „polskiego rapu”, wystrzelił z „Patointeligencją”, hitem na Yutube. Dwa miliony odsłon w dwa dni, numer jeden na karcie odsłon, no i się zaczęło.

Schemat pogonił banał i wszystko w sosie taniego moralizatorstwa. Co może w pierwszym zdaniu powiedzieć znany i lubiany? Dwie rzeczy, jedna głupsza od drugiej. Pierwsza głupota: „nie ma znaczenia, że to syn Matczaka, tego Matczaka”. Jasne, absolutnie nie ma żadnego znaczenia, jakie mogłoby mieć? W końcu dzieci rodzicom bocian przynosi, a dzieciom rodziców numer PESEL. Niesamowita płycizna intelektualna i jednocześnie efekt tresury, to samo się nie urodziło. „Dzieci nie odpowiadają za grzechy rodziców” – kto i w jakim celu biczował tym hasłem maluczkich? Ekipa Adama Michnika wprowadziła nahaj do obiegu, gdy się okazało, że najbardziej utalentowane w Polsce są dzieci byłych esbeków, TW, sekretarzy PZPR i to w dodatku w kilku wybranych kierunkach przejawiają talenty: dziennikarze, artyści, biznesmeni.

O ile stworzenie Boże dysponuje skrawkiem rozumu i ma tyle samo odwagi, nie będzie powtarzać podobnych bredni. Nie tylko ma znacznie, kto jest czyim dzieckiem, ale wynika z tego faktu cały szereg konsekwencji, poczynając od genów i wychowania, przez status materialny i społeczny, aż po przyszłe wybory życiowe i ścieżki kariery. Tylko kompletny idiota może twierdzić, że nie ma znaczenia, czy rodzice dziecka są chłoporobotnikami, profesorami, rodziną królewską lub miliarderami. No i takich idiotów nigdy nie brakowało, co więcej produkcję idiotyzmu nazywają „mądrością życiową” i obiektywizmem.

Druga głupota: „Pan się nie znasz, co pan wiesz o rapie, tata nic mu nie załatwił, to autentyczny talent!”. O rapie wiem tyle, co o „literaturze” Tokarczuk, nie pamiętam, który raz powtarzam, że po prostu badziewia nie konsumuję. Natomiast dla Michała „Maty” Matczaka zrobiłem wyjątek i wysłuchałem całego dzieła, od początku do końca i w drugą stronę. Mało tego, sięgnąłem głębiej, przeczytałem wywiad z młodym artystą plus parę innych artykułów. Po takim poświęceniu mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że „Mata” jest dużo mądrzejszy i uczciwszy od dziennikarzy i celebrytów, ponieważ w wywiadzie sam przyznaje, że tata Matczak dba o jego karierę tak pieczołowicie, że nawet odprowadzał go osobiście do studia nagraniowego.

Rozbrajając dwie podstawowe głupoty i podsumowuje fakty: syn znanego celebryty, wykładowcy i chyba byłego radcy, robi karierę rapera, jego ojciec tę karierę promuje i nad nią czuwa. Co najmniej połowa odsłon hitu, jeśli nie więcej, wynika z innego prostego faktu – raper jest synem Matczaka i ludzie zwyczajnie pobiegli popatrzeć, co jest grane. Wreszcie sam odbiór dzieła i lawina recenzji, od „kompletne gówno” po „geniusz”, też niczym nie zaskakuje. Stare jest również to, że zdolność do czytania i rozumieniem słowa pisanego, czy też śpiewanego, zwłaszcza u „znawców rapu” jest taka jaka jest. Nie znam się na rapie, ale tę prostą rymowankę wyśpiewaną przez „Matę” czytam tak, jak „Mata” napisał.

W reżyserowanym kawałku „fachowcy” zauważyli autentyczność, bunt pokoleniowy i przede wszystkim konflikt „Maty” z ojcem, właściwie z rodzicami i całą warstwą społeczną zwaną „lepsze towarzystwo”. Tymczasem w prostym kawałku zawarte są proste środki wyrazu. Patointeligencją „Mata” nie nazywa ojca i reszty, ale siebie i swoich rówieśników z dobrych domów, aby to usłyszeć nie trzeba myśleć, on to krzyczy głośno i wyraźnie, jednocześnie z fałszywą, komercyjną samokrytyką. Między wierszami udawanej emocji słychać wyraźny przekaz salonów, nie ulicy. Pseudo bunt i wymyślona codzienność „Maty”, bo chyba i celebryta nie uwierzy, że w „Batorym” całe klasy „biorą Amsterdam”, „podają kutasa” i robią dzieci trzynastolatkom, a młody Matczak jest hersztem tego gangu. Co nie znaczy, że ta patologia w lepszych szkołach dla lepszych dzieci nie istnieje. Takie “akcje” są na porządku dziennym, niemniej w pospolitej formie i treści, bez filmowej dramaturgii. Z drugiej strony całe to nadmuchane zło zrównane jest z katolickim przedszkolem, prezentami pod choinką i brakiem poważnej edukacji seksualnej.

Posłuchajcie uważnie fachowcy, zanim zaczniecie w swojej głupocie rżeć z oszołoma, to wszystko tam jest bukwami wyryte. Wers, który zrobił najwięcej szumu: „pierdolę mamę i tatę za to że oddaliby mi nerki, wątroby i serca my to patointelgencja”, jest hołdem złożonym tacie i mamie, nie żadnym konfliktem, by to zrozumieć wystarczy zaliczyć cztery klasy podstawówki. Michał „Mata” Matczak nie nagrał żadnego rapowego kawałka i nie ma w nim nic autentycznego, wymyślone życie i problemy „Maty” podane w taki sposób, jak się podaje wszystkie produkty marketingowe. Czy „Mata” ma talent? Bardzo duży, geny po ojcu, on śpiewa dokładnie tak jak ojciec mówi, o rzeczach, o których nie ma zielonego pojęcia, o świecie, którego nigdy nie dotknął i śmieje się z głupich klientów, którzy to kupują, bo jemu wolno! Gdyby dziesięć razy lepszy kawałek nagrał syn prawicowego profesora i nie daj Boże w kawałku pojawiłoby się coś o LGBT, młody wyleciałby na zbity pysk z “Batorego” i stary z uczelni, wcześniej obaj byliby zgnojeni medialnie. W przypadku Matczaków, stary dostanie nowy czas antenowy i zlecenie na „ekspertyzy”, młody zgarnie kasę i sławę, „rapersko” się wyszaleje i za 10 lat zostanie wziętym mecenasem.

I to jest kwintesencja rzeczywistości, w której żyjemy. Młody Matczak, syn starego Matczaka, w swetrze „Batorego” na tle „Batorego”, przemyślanym zabiegiem wycelowanym w skandal, nasrał na szkołę i kadrę nauczycielską na 100 dni przed maturą i nikt mu nic nie zrobi. Z kolei ojciec zostanie męczennikiem, po „atakach na dziecko”, co mnie szczególnie bawi. „Murem staną” nie tylko ludzie Michnika, ale i prawicowi ćwierćinteligenci zasypią każdego frajera opisanymi głupotami, które nazywają mądrościami. Młody i stary Matczak pokazują, że są z innego świata, gdzie wolno więcej i bez konsekwencji, to jedyna autentyczność w całym przedsięwzięciu artystycznym. Jeden z tego żyje, drugi zacznie. „Mata” jest takim „Gangsta”, jak ja wegetarianinem, „Mata” jest tak autentyczny i zbuntowany, jak Jurek Owsiak i taki szczery, jak „Szczerze”. Gratuluję Matczakom dwóm, zrobili duży biznes sprzedając prosty produkt prostym ludziom, przy okazji ośmieszyli znawców i mędrków, prawicowych osłów też.