PiS jest w najgłębszym kryzysie od momentu, w którym powstał!

Obecnej kondycji PiS i prezesa Kaczyńskiego nie da się porównać z żadnym kryzysem, przez który ta partia przechodziła, a przecież przechodziła przez dwa bardzo poważne kryzysy. Pierwszy miał miejsce po koalicji zwanej „moralną rewolucją”. Lepper okazał się człowiekiem o „marnej reputacji”, natomiast Giertych, jak sam się chwalił był wtyczką Tuska. W efekcie koalicja się rozpadła i mieliśmy przyspieszone wybory na życzenie PiS, czytaj Jarosława Kaczyńskiego. Skutki tej decyzji były opłakane i to w tedy zaczynało się wykuwać przeświadczenie, że PiS już nigdy władzy nie odzyska. Druga potężna zapaść, to oczywiście 2010 rok, gdy partia straciła wielu członków, zginął Lech Kaczyński i jeszcze do tego nastąpiła seria wewnętrznych konfliktów zakończona rozłamami w postaci: PJN i „Solidarnej Polski”.

Przy powyższym zestawieniu można się zastanawiać, jakiż to kryzys obecnie ma miejsce, nie wspominając o tym, że pewien szaleniec i amator nazywa to najgłębszym kryzysem. Bardzo dobre pytanie, na które trzeba udzielić wielowątkowej odpowiedzi. Przede wszystkim mamy do czynienia z kryzysem lidera, przez dwa poprzednie załamania PiS nie tylko przeszedł, ale wzmocnił się, co zawdzięcza w znacznym stopniu swojemu liderowi. Kaczyński był zdeterminowany, jak nigdy, szczdególnie po śmierci brata i nawet jeśli przyjąć optykę TVN i PO, że się po prostu chciał zemścić, to zemsta jest potężnym motywatorem. Po drugie PiS miał bardzo szeroką bazę społeczną, w tym ludzi gotowych pójść w ogień za tym, aby w Polsce nastąpiła zmiana władzy i najlepiej deportacja Tuska. Po trzecie PiS poszerzył bazę polityczną, nastąpiło pojednanie z Ziobrą i częścią PJN, do tego doszedł Gowin. Wreszcie swoje zrobiły szkolenia PR-owe w USA i zmiana podejścia do polityki, ze słynnym wyciszeniem Smoleńska na czele. Jednym zdaniem, PiS miał silnego i zdeterminowanego lidera, dużą grupę wiernych wyborców i stabilne porozumienie w szerokiej koalicji prawicowej od centroprawicy po Macierewicza i Ziobro.

Na tych argumentach udało się przejść przez ciężkie czasy i jeszcze osiągnąć spektakularne sukcesy. A jak to wygląda teraz? Krótko mówiąc prawie nic nie zostało z tych atutów, a najwięcej stracił Jarosław Kaczyński, bez którego PiS i tym bardziej „Zjednoczona Prawica” nie istnieje. Tego odbudować już się nie da, co więcej proces degradacji będzie postępował, ponieważ biologii nie oszukasz. Jeśli chodzi o bazę społeczną, to najpierw pomorem, potem „wojną” dokonano prawdziwego spustoszenia i tutaj nie chodzi o to, że dawni wyborcy PiS przeszli do PO, czy nawet do „Konfederacji”, ale o to, że spora i to bardzo istotna grupa, zwyczajnie ma dość i straciła wszelkie złudzenia. Na temat koalicji zwanej ironicznie „Zjednoczoną Prawicą” nie ma sensu się produkować, dość powiedzieć, że z tej nazwy śmieją się w kuluarach przedstawiciele partii wchodzących w skład koalicji. Czy po tych odpowiedziach teza o najgłębszym kryzysie w PiS się borni? W moim nieskromnym przekonaniu broni się bez dwóch zdań i to sama.

Nic nie pozostało z dawnego potencjału PiS i jeszcze na to wszystko nałożyły się kryzysy światowe, przez które PiS nie potrafił przejść bez gigantycznych strat. Jedyna recepta oparta na drukowaniu pieniądza i „bycie antyPO”, przez pierwszy okres przynosiły znaczące zyski politycznie, ale przyszedł czas płacenia słonych rachunków, po prostu idzie bieda. Ostatnia wisienka na torcie tej stypy, to osobiście namaszczony następca Kaczyńskiego. Mateusz Morawiecki to symboliczny początek kryzysu i prawdopodobnie symboliczny finał, bo nic nie wskazuje na to, aby Kaczyński dokonał jakiejkolwiek refleksji w kwestii najnowszej porażki kadrowej. Jeśli komuś mało tych wszystkich znaków na niebie i ziemi, które jednoznacznie wskazują na koniec pewnego etapu i niekoniecznie jest to „koniec PiS”, ale koniec PiS-u, jaki znaliśmy, to niech obserwuje rozwój wypadków, bo każdego dnia będą się pojawiały kolejne znaki, w dodatku seriami.