Polski rynek wydawniczy – krótka analiza nurtów i opozycji

Bujam się ze swoją powieścią, ale proszę się nie niepokoić, nie będę truł i zawracał głowy celebrą gorzkich żalów. Przy tej okazji temat mi wpadł do głowy, czas trochę odsapnąć od bieżących rewelacji. Podzielę się kuchnią, nie będę tym razem szokował, prowokował, zwyczajnie powiem jak jest, może ktoś skorzysta z moich doświadczeń, obserwacji i do czegoś mu się w życiu ta wiedza przyda. Przede wszystkim poznałem tak zwany rynek wydawniczy i tutaj nie ma wielkich niespodzianek. Jeśli ktoś pamięta z dzieciństwa jakieś znane firmy wydawnicze, do tych wszystkich firm proszę przyłożyć jedną kalkę. Wysłałeś powieść do powiedzmy Świata Ksiązki, dostałeś, po zwyczajowych trzech miesiącach kulturalnie absurdalną formułkę, w której nikt ci niczego nie wyjaśnił? W takim wypadku daruj sobie wysyłanie tekstu do jakiegokolwiek wydawnictwa, którego nazwę kojarzysz z dzieciństwa i wczesnej młodości. Naczynia połączone. Słuchaj Stefan miałeś takiego, czekaj, jak mu tam, o mam, Kozikiewicza i ten, czekaj, a mam „Alicję bez krainy”. Czekaj Heniu, czekaj. Kozikiewicz jest i Alicja jest. O co chodzi? Będziesz go robił? Recenzowałeś? Wchodzisz w to? No nie wiem, a ty co Stefan? No nie wiem Heniu. A weź jeszcze Stefan zadzwoń do Jaśki? Do której? Dobra, dobra, jest jedna Jaśka do Czytelnika przekręć. W tym miejscu proszę zwrócić uwagę, że stara kadra porozumiewa się analogiem, telefonem i to takim na biurku. Do Jaśki się dzwoni, bo ona cuduje, zdarza się jej podrzucić jakiemuś studentowi parę stron. Odpowie po ludzku, że raczej nie, chyba nie i wtedy następuję seria kulturalnych formułek. Proszę mi uwierzyć, że to się tylko stopką różni. Tak wygląda ten najstarszy, najbardziej zasłużony segment rynku. Kto ciekawy jakie konkretne firmy w tym segmencie się mieszczą, niech sobie wejdzie do dowolnej biblioteki i przejrzy pozycję z lat 80-tych. Drugi segment to jest tak zwana opozycja, z tym, że ta znana opozycja. Opozycja ma swoje wydawnictwa, które wydają wyklętych. Myliłby się jednak ten frajer, który uważa, że spotka w tym segmencie nowości. Metoda jest prawie ta sama, z tym, że w wymianie informacji bryluje poczta internetowa. Z opozycją, podobnie jak z głównym nurtem jest tak, że musisz się wpisać. Jeśli popełniłeś dzieło nurtowe, dajesz sobie szansę, ale musi być bardziej nurtowe od samego nurtu. Identycznie w przypadku dzieła opozycyjnego, jeśli napiszesz tak opozycyjnie, że nurt szlag trafi, wal do redakcji podziemnych. Z redakcjami podziemnymi jest tak, że one powstały w wyniku redukcji zatrudnienia w gazetach i nurtowych wydawnictwach. Łatwo zweryfikować kadry, wystarczy zajrzeć do zakładek: bestsellery, nowości, wydaliśmy. Znajdziemy tam pięciu, może 7 autorów i każdy będzie miał po kilka pozycji. Jednocześnie w zakładce redakcja, znajdziemy nazwiska autorów z zakładek: bestsellery, nowości, wydaliśmy. Coś jak w tym słynnym dowcipie Tyma, że jak on przez mikrofon mówki do słuchawek to mówi to co słyszy, a to co słyszy to mówi. Aż mnie korci, żeby podać flagową firmę w opozycyjnym segmencie, ale daruję sobie, żeby nie wzmacniać nurtu, bo to mimo wszystko większy kanał.

Ostatni segment rynku to są kontakty indywidualne, polecam z całego serca, chyba jedyne co ma sens w przypadku autorów, którzy są za mało nurtowi i jeszcze nie opozycyjni. Warto dotrzeć do takich nazwisk, z którymi autor chciałby pogadać, które sam uważa za godne rozmowy. Dotrzeć nie tak łatwo, ale i tak łatwiej niż do nurtu czy opozycji. Po dotarciu trzeba cierpliwie odczekać i tu niestety muszę przerwać ocenę tego segmentu, a to z prostej przyczyny. Czekam. Jak się doczekam zdam relację, niemniej już teraz mogę powiedzieć, że ten segment polubiłem najbardziej. Kontakt z ciekawymi ludźmi, wstępna wymiana zdań, przy okazji zdarzyć się może jakiś wtręt na tematy ogólne. Jest fajnie, fajniej niż w nurcie i opozycji. Oczywiście w tym segmencie obowiązuje pełna swoboda, sam wybrałem sobie takich trochę podobnych do mnie, też się niespecjalnie mieszczą w nurcie i jeszcze na mieliźnie opozycji nie osiedli. Nie byłbym sobą, gdybym jednak choć w kilku zdaniach nie nawiązał do ogólnej sytuacji. Zapomnijcie frajerzy, a z drugiej strony zapamiętajcie sobie raz na zawsze, że jeśli tamci są źli, to ci inni będą fajni. Do jednych i drugich musisz przyjść z mecenasem pod pachą. Pełna nieufność, trzeba wpisowe uiścić, legitymację okazać, przysięgę na kodeks złożyć. Mówię, kto chce słuchać, że jak wejdziesz w dowolne środowisko już po tobie, dlatego sugeruję nie wchodzić, bo można tylko wdepnąć. Naturalnie każdy sobie może wydać wszelkiego rodzaju poradniki, przewodniki, diety, mody, kochaj, zdradź. W tym segmencie jest normalnie i raczej zdrowa konkurencja. Ciekawi mnie już tylko jedno, czy poza opcją: pieprzę sam sobie zrobię, istnieje możliwość, przepraszam za wyrażenie, uczciwego załatwienia sprawy. Tylko to mnie w tej chwili interesuje. Jak zweryfikuję swoją naiwność napiszę i dopełnię obraz rynku wydawniczego w Polsce. Nie sądzę, aby jakikolwiek rynek w Polsce wyglądał inaczej, ale zachęcam wszystkich, którzy mają prześwietlone dowolne branże, do zdania sprawy, to chyba coś daje.