Prawicowa histeria wokół „podziałów na prawicy” odwraca uwagę od realnego zagrożenia

Odkąd pamiętam, a pamięcią sięgam do czasów, gdy byłem głupim Matką Kurką, na prawicy zawsze zachodziły te same procesy i rytuały. Jednym z procesów i rytuałów jednocześnie, jest legendarny „podział na prawicy”. Ile takich podziałów widziałem i w ilu uczestniczyłem, to za chińskiego boga nie jestem w stanie policzyć, bo i jak to liczyć, skoro podziałem może być dosłownie wszystko. Nie chcę tym krótkim wstępem udowodnić, że podziały nie istnieją, ale przede wszystkim nie chcę popadać w paranoję, która z naturalnej różnicy zdań czyni rację stanu albo wojnę domową. Pomijam już takie sprawy, jak pojedyncze wolty poszczególnych posłów, ostatnio podział prawicy miał nastąpić po wyjściu Ujazdowskiego z PiS, tego samego, co to odchodził i przychodził ze 123 razy. Gorzej, że taka sama histeria towarzyszy prawicy, w sprawach kompletnie bzdurnych.

Każdego dnia pojawia się w Internecie akcja na miarę rozłamu prawicy i do wszczęcia ognia rewolucji wystarczy tak idiotyczna iskra, jak na przykład opinia, że list Prezydenta Dudy był potrzebnym sprowadzeniem Macierewicza na ziemię. Opinię tę według mojej szacunkowej oceny podziela najmniej połowa elektoratu PiS i to w dodatku mamy w tej połowie ludzi, którzy Macierewicza cenią, szanują i nawet lubią. Nie ma to jednak żadnego znaczenia, natychmiast pojawią się „rozłamy” i tak żenujące koncepcje, że trudno się dziwić wielkiej radości przeciwnej strony sporu politycznego, podsumowującej to zjawisko znanymi inwektywami: oszołomy, psychiatryk, psychoprawica, itp. Pisząc o jakimś zjawisku, nie chciałbym wpaść w jego sidła i od razu oświadczam, że nie widzę sensacji w tworzeniu kuriozalnych teorii, to jest wbrew pozorom norma społeczna. W Internecie każdy chce mieć swoje pięć minut, co sprawia, że „oryginalne” projekty i oryginalni zwolennicy oryginalnych projektów będą istnieć zawsze.

Jakie to ma przełożenie na „podział na prawicy”? Otóż żadnego, bo do podziału potrzebne są dwa odrębne porządki prawne, moralne, społeczne, itp. Rzeczą charakterystyczną dla groteskowych wojenek na prawicy nie jest zmiana tych porządków, ale wzajemne udowadnianie, że jakaś frakcja na określony porządek nie zasługuje. Najczęstszy skecz jaki słyszę to „zdrada” i „śpioch”. Frakcja wyznawców tej czy innej teorii, nie zgłasza pretensji do tego, że nie popierasz jakieś idei, czy ugrupowania, ale awanturuje się o to, że nie popierasz tak jak trzeba. Przekładając tego bzika na konkret, każda krytyka lub pochwała wspomnianego Macierewicza kończy się wykluczeniem z grona wyborców PiS, w zależności od tego kto wyznaje i kto wyklucza. Proszę wybaczyć, ale takie dziecinady nie są żadnym podziałem na prawicy. Fakt, że pani Henia, wystuka na klawiaturze oświadczenie, w którym pan Józek jest kretem PO, nie kształtuje żadnych podziałów, co więcej prawdopodobieństwo, że i pani Henia i pan Józek zagłosują na PiS jest równe 99,99%.

Paradoksalnie wzajemne przekonywanie się o tym, kto bardziej jest papieski od papieża, nie prowadzi do najmniejszych podziałów, ale wzmacnia konkurencję w kategorii LOJALNOŚĆ. Dopóki czytam kolejne alarmy wskazujące na wojnę domową w obozie prawicy, które opierają się na tego typu wygłupach, odwracam się leniwie na drugi bok i proszę mnie nie budzić. Realne i niebezpieczne podziały na prawicy opierają się na bardzo konkretnych i niebezpiecznych projektach cyklicznie powtarzających się w kluczowych momentach. Jeśli ktoś chciałby mnie zapytać, co w takim razie jest dla mnie takim zagrożeniem, to bez zastanowienia odpowiem – nowi mesjasze. Ileż razy słyszałem, że PiS jako jedyna siła polityczna zdolna do pokonania POPSL, jest za miękkie, za mało wyraziste i w ogóle nie różni się od PO. Trzeba pójść dalej i głosować na… Tutaj pojawia się cała lista mesjaszów od Grzegorza Brauna, przez Maxa Kolonko i Mariana Kowalskiego, aż po nieśmiertelnego Korwina i świeży wynalazek Kukiz’15.

Abstrahując od tego, czy którykolwiek z wymienionych jest prawy, sprawiedliwy, szlachetny i bojowy patriota, jedno nie ulega najmniejszej wątpliwości. Nigdy i nikt z tej puli nie zdobędzie poparcia społecznego wyższego niż kilka procent, a co za tym idzie daje pełną gwarancję rządów najgorszego sortu, jeśli wcześniej uda się rozbić siłę polityczną stanowiącą, póki co, jedyną alternatywę dla sortu. Internetowe starcia jedynie słusznych zwolenników PiS są całkowicie nieszkodliwe, a te rytualne zawołania o kretach i śpiochach wręcz integrują tę grupę wyborców. Alarm trzeba podnieść wówczas, gdy pojawi się świeży mesjasz, na przykład taki, który będzie chciał podpalać kebaby, zamknąć granicę z „UPA-iną”, czy też zlikwidować podatki, dać wszystkim po kałasznikowie i referendum w sprawie zapylania krokusów.