Prokuratura i lepsze towarzycho wycisza Artymowicza?

Nieważne kto napisał poniższy tekst i jakie miał intencje, ważne jest kilka ciekawych uwag, którym warto się dokładnie przyjrzeć, ponieważ idealnie się wpisują w logiczny ciąg zdarzeń. 

Zdaję sobie sprawę, że to tylko anonim, ale nie mogę sobie pozwolić na ryzyko bo i tak wiele ryzykuję. Na początku muszę Pana zmartwić, Pan się myli przypisując Artymowiczowi szczególną rolę w procesie dezinformacji. Powiedziałbym, że jest wręcz przeciwnie. Artymowicz od początku sprawia niesamowite problemy ludziom, którzy z pełnym poświęceniem dezinformacji się poświęcili. Nie myli się Pan natomiast co do pochodzenia i politycznej proweniencji Artymowiczów, tutaj trafił Pan w 80%. Tylko dlatego brakuje Panu 20, bo pozostali powinowaci powiązani z SB i UB występują pod innymi nazwiskami, ale to nie jest ważne. Wrócę do roli Artymowicza. Proszę zwrócić uwagę na początki jego aktywności. Jakby Pan je określił, nie znając faktów, tylko na intuicję? Jestem pewien, że jedna z tez, która przychodzi Panu do głowy jest nadgorliwość. Jeśli tak jest, trafił Pan w sedno i nie warto się ponad tą prostą prawdę rozwodzić. Od początku Artymowicz był smarkatym i biegał po autografy pilotów. Artymowicze znają środowisko pilotów bardzo dobrze, poprzez rozmaite powiązania, ale tak naprawdę pilotem jest tylko Piotr Artymowicz i to on najczęściej przekazywał jakieś plotki. Od Pawła znacznie większą wiedzę, z pierwszej ręki, ma Andrzej Artymowicz. Paweł był zawsze ostatni, co widać w jego infantylnej twórczości. Pisząc w kilku miejscach naraz starał się jak najszybciej ten przykry stan rzeczy zmienić. Syndrom Burczymuchy sprawia, że Paweł Artymowicz nigdy nie był poważnie brany pod uwagę, jako ekspert na poziomie Hypkiego, czy Fischera. Brak kompetencji nie był problemem, przy odpowiednim opakowaniu Artymowicz wyszedłby na drugiego po Wolszczanie, wybitnego erudytę w dziedzinie fizyki. Niestety nad jego mitomanią nie da się zapanować, po wpadkach z Klichem nikt nie chciał pracować z tym samym materiałem ludzkim. Artymowicz ciężko znosił samozwańczą rolę, mam na myśli jego aktywność na blogu, która była rodzajem CV złożonym do kilku mocodawców. Ludzie decydujący o wielu sprawach, wiedzieli od początku kim jest YKW i tę wiedzę mielili z pierwszej reki. Sam Artymowicz korzystał z rozmaitych okazji i znajomości, aby podrzucić informacje o swojej walce internetowej. Starał się też pozyskać naukowców, by stanąć na czele antyzespołu Macierewicza. Motywację miał jedną i trywialną, była nią sława, pierwsza liga towarzyska.  Owe wysiłki skończyły się dla samego Artymowicza i oficjalnej wersji śledztwa fatalnie. Zamiast kontrakcji Artymowicz podrzucił Macierewiczowi wybitnych specjalistów, którzy potwierdzają prace Biniendy. Artymowicz dla ważnych ludzi jest czymś w rodzaju Jonasza Burczymuchy, oni nie lubią takich połączeń. Pomimo rozlicznych wysiłków Artymowicza, ludzie decydujący o sprawach nie chcieli Artymowicza wyciągać z Internetu, uznali, że w tej roli będzie pożyteczny, a wyżej narobi głupstw i się nie pomylili. Przełom nastąpił gdy do Artymowicza zgłosił się Bratkowski, dokładnie zgłosił się Gotlib, powołując się na Bratkowskiego. Pierwszy raz ktoś chciał Artymowicza, a nie Artymowicz wpraszał się do kogoś. Długo nie dał się prosić, samo nazwisko przykuło jego megalomanię, z kolei brak rozeznania kto jest kim w polskich mediach, popchnął Artymowicza do desperackiego kroku. Tym ruchem się pogrążył. YKW pozostawił po sobie tyle kompromitujących śladów, że próba wylansowania nowego eksperta z takiego materiału była bezsensowna. Na szczęście dla Artymowicza zespół parlamentarny zrobił dwa olbrzymie kroki i jeden kroczek. Kroczkiem była symulacja na brzozie, ona na nikim nie zrobiła większego wrażenia, ponieważ był to ślepy strzał. Znacznie większe wrażenie zrobił sam Binienda i jego kolejny już nie kroczek, ale krok. Pominięcie brzozy w wyjaśnieniu zagadki smoleńskiej jest strzałem w dziesiątkę, tyle komisja Millera i sami piloci ustalili już dawno, na podstawie samych odczytów z rejestratorów. Artymowicz musi o tym wiedzieć, bo to żadna tajemnica w pewnych gronach, o które się Artymowicz namolnie ociera. Drugim krokiem są oczywiście wybuchy, tego ważni ludzie obawiają się najbardziej. Ich strach jest związany przede wszystkim z tym, że oni tak naprawdę nie mają pojęcia co się pod Smoleńskiem wydarzyło. Pewnie nie uwierzy mi Pan, ale ludzie z komisji Millera, a nawet ci najbliżej powiązani z Moskwą nie mają pojęcia o prawdziwych przyczynach katastrofy. Panika wywołana pracami Biniendy bierze się przede wszystkim z niewiedzy. Przysłowiowi ONI najbardziej boją się tego, że badania Biniendy okażą się prawdziwe. Sami nie są w stanie zweryfikować prac Binniendy, w tym obozie nie ma ani jednego fachowca na poziomie Binniendy, dla nich to czarna magia. Pozostaje dezawuować i tak Artymowicz dostał swoją szansę. Zaproszenie do Kazimierza miało być życiową szansą Artymowicza, szybko się jednak okazało, że Artymowicz ze swoim poziomem wiedzy jest bardziej wtórny niż zgrani usłużni fachowcy w Polsce. Jego prezentacja została przyjęta z politowaniem i krępującym milczeniem. Poważnym badaniom Biniendy Artymowicz przeciwstawił sztubacki skrypt wyklepany na kolanie i nic ponad to, ale o ostatecznej porażce Artymowicza zdecydowało coś innego. Artymowicz nie jest medialny! Został przetestowany w kilku niszowych programach i okazało się, że cały jego internetowy polot przed kamerą wygląda jak lekcja religii z przedwojennym dobrodziejem. Od tego czasu Artymowicz skończył się ostatecznie i dlatego zintensyfikował działalność na blogu, gdzie jest systematycznie ośmieszany korektami na poziomie dyskwalifikującym profesora. Zajmowanie się Pawłem Artymowiczem jest bezcelowe, zdaję sobie sprawę, że może Pan to odczytać jako podstępną próbę uciszenia Pana, ale mam coś w zamian, co powinno Pana przekonać. Niech Pan publicznie zada Artymowiczowi jedno pytanie. Jaki przebieg ma wszczęte przez prokuraturę postępowanie z udziałem Pawła Artymowicza? Takie postępowanie z całą pewnością jest prowadzone i co więcej ma uciszyć Artymowicza. Ludzie, na których Artymowicz się powołuje, uciszają Artymowicza i mają o tyle trudne zadanie, że nie mogą tego zrobić wprost. Artymowicz w desperacji gotów palnąć coś na poziomie „debeściaków”, ale tym razem miałoby to dużo większe konsekwencje. Proszę przez chwilę pomyśleć w najprostszy sposób. Do studia Olejnik został zaproszony zupełny nikt, niejaki Łoziński, o ile dobrze pamiętam nazwisko. Przy nim Artymowicz jest gigantem. Dlaczego Artymowicz nie jest gościem Olejnik, Pochanke, co natychmiast zrobiłoby z niego eksperta pełną gębą? Odpowiedź jest prosta, ludzie znają wady Artymowicza, to jest niedojrzały egocentryk i bardziej niebezpieczny niż Klich. On zawsze miał strzępy informacji, w tej chwili jest od informacji odcięty. Artymowicz nie wydostanie się z Internetu, gdzie będzie się konsekwentnie ośmieszał. Zrobi Pan z tym listem, co Pan będzie chciał, ze swojej strony dodam, że jestem po ciemnej stronie mocy. Nie ruszyło mnie sumienie, jestem na to za tchórzliwy, ale niezwykle mnie interesuje sam Smoleńsk, z czysto zawodowych powodów. Zależy mi na poznaniu prawdziwych przyczyn, w Polsce nie ma na to szans, chociaż pewna nadzieja się rodzi. Artymowicz ciągle powtarza, że wszyscy polscy piloci i inżynierowie potwierdzają wersję Millera. Tak było przez pierwszy rok, chociaż nie do końca. Obecnie trend się odwrócił, więcej niż połowa pilotów i naukowców z otwartymi ustami przygląda się Macierewiczowi, dokładnie Biniendzie, Szuladzińskiemu i ostatnio Berczyńskiemu. O tym Artymowicz musi wiedzieć, ale musi też kłamać, bo jego jedyną szansą jest Antybinienda, co między innymi i Pan zauważył. Nastąpił przełom, dla ludzi takich jak Artymowicz bardzo niebezpieczny przełom. On jeszcze się nie rozeznał, że pełni funkcję spóźnionego Hypkiego i prawdopodobnie egocentryzm nie pozwoli mu na realną ocenę. Artymowicza najbliższe miesiące skompromitują ostatecznie, według mojej wiedzy zmieni się oficjalna wersja katastrofy. Nową wersją będą problemy techniczne samolotu, podane w formie prawdopodobieństwa. Wstępnie to rozwiązanie jest testowane w prasie, przy udziale francuskiej katastrofy. Trochę winy sprzętu, trochę pilotów, praktycznie w ogóle zniknie wątek politycznych nacisków. W ten sposób ma być ucywilizowana wersja Macierewicza. Artymowicz zaszedł za daleko, on jest nie do odratowania, ludzie mają już nowych ekspertów, którzy nie będą podważać, ale złagodzą wersję Macierewicza do bezpiecznego poziomu. Mnie fakty o Smoleńsku nie zabiją, jestem nikim w tej machinie, mam swoje anonimowe miejsce. Prawdziwe przyczyny katastrofy zabiją jeszcze wielu Petelickich, proszę zapamiętać te słowa.