Przyganiał doradca szefowi, czyli Tusków i Morawieckich dwóch

Z urlopowego dystansu patrzy się na polski polityczny kociołek trochę inaczej, głównie dlatego, że człowiek nie ma czasu i ochoty na baczne śledzenie każdej zadymy. Przyznaję, że o wymianie zdań pomiędzy Tuskiem i Morawieckim na ten sam żałosny temat, dowiedziałem się przelotem, z jakiegoś serwisu radiowego. Dziś siedzę w hotelu od rana, bo leje na Mazurach, ale też nie zamierzam się w to zagłębiać, jeszcze do końca na łeb nie upadłem. Zresztą cała istota tych polityczny zawodów w kisielu dokładnie na tym polega, żeby doszukiwać się niuansów tam, gdzie mamy do czynienia z prostackim wybiegiem stosowanym od lat. Różnica pomiędzy przepisaniem majątku na żonę Morawieckiego i Tuska jest żadna, przyczyny te same i tutaj powinna się kończyć dyskusja, jeśli dyskutują ludzie rozumni i poważni.

Stało się inaczej, bo w dyskusję wdało się dwóch cwaniaków, którzy z kłamstwa i owijania w bawełnę żyją i chociaż żal na to patrzeć, postaram się wyciągnąć parę charakterystycznych spraw, którymi warto się zająć. Fakt, że Tusk przepisał majątek na żonę, zanim wsiadł na białego konia, mówi jednoznacznie, że to już jest zupełnie inny Tusk i mimo wszystko inna polityka niż ta z początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, aż do afery Rywina. Paradoks polskiego życie publicznego polega na tym, że w czasach, gdy w Polsce hulała mafia i to na całego, politycy mogli robić co tylko przyszło im do głowy, a każda próba prześwietlania majątków, na przykład Kwaśniewskich, kończyła się „nienawistnym i małostkowym wchodzeniem w życie prywatne”. Jakby PiS nie oceniać i co by o nich nie mówić, to pierwszy przełom nastąpił po utworzeniu CBA, które w obecnej postaci stało się karykaturą, ale w tamtym czasie zrobiło sporo pozytywnego zamieszania. Potem historia zatoczyła koło i byle Sasin kpi z uchwały Kaczyńskiego, twierdząc, że szwagier to nie rodzina. PiS miał prawo i obowiązek rozliczać autentycznych złodziei i kombinatorów z PO, ale do czasu, gdy sam nie wszedł w te same buty, no może póki co półbuty. Skala złodziejstwa PO nadal jest zdecydowanie większa niż ta w wykonaniu PiS, jednak bezczelność w tłumaczeniu zachowuje ten sam „standard”.

Tusk zdawał sobie sparwę, że będzie lustrowany na 1000 sposobów, no i oczywiście będzie musiał złożyć oświadczenie majątkowe po nowych wyborach. Dowcip polega na tym, że wszyscy wiedzieli jaką kasę za nic Tusk dostaje w Brukseli i jaką zarobił na swojej „książce”. W takiej sytuacji dziecko zrozumie, że większa afera wybuchnie po przepisaniu majątku na żonę, niż po wpisaniu majątku do oświadczenia. Niegdysiejszy mistrz PR-u popełnił szkolny błąd, co oznacza, że po pierwsze się boi, po drugie się gubi i to nie tylko w tym miejscu. W ostatnim tygodniu Tusk zaliczył całą serię gaf, strzelił sobie w stopę 500+ i „udręką przy wychowaniu dzieci”, wdał się w konflikt z Kłeczkiem, na czym dobrze nie wyszedł i tu nie ma przypadku. „Król Europy” nie ma żadnego planu „B”, wszystko oparł na swojej prymitywnej strategii: „nienawidzić PiS i Kaczyńskiego”, resztę zrobią ludzie. Wlazł drugi raz do tej samej rzeki i nie zauważył, że ta rzeka dawno zamieniła się w ściek, w którym niewielu poza Tuskiem i betonem PO chce pływać. Parafrazując klasyka, czasy się zmieniły, a Tusk i jego doradca Morawiecki ciągle tacy sami. Jeden i drugi zakładają, że „ciemny lud” kupi ich bajeczki dzielące przekręty na „europejskie” i „patriotyczne”, tymczasem ludzie mają to w najgłupszym poważaniu i patrzą identycznie na kłamstwa polityków.

Parę tygodni temu napisałem tekst o tym, że Morawiecki jest groźniejszą wersją Tuska i gdy postawiłem ostatnią kropkę jeszcze raz się zadumałem, czy przypadkiem nie przesadzam. Nie, w niczym nie przesadziłem i ten konflikt doskonale ilustruje podobieństwo oraz różnicę. O ile obie sprawy są do siebie podobne, to z tego kisielu mniej oblepiony wychodzi Morawiecki, przede wszystkim dlatego, że to nie on pierwszy wszedł na ring, poza tym dużo inteligentniej kłamie i lawiruje. Tusk stał się Palkiotem dla samego siebie, musi odwoływać się do tych samych metod, inaczej nie jest w stanie zwrócić na siebie uwagi. Naturalną koleją rzeczy jest, że obrzydliwe prowokacje Tuska wywołują reakcję, ale nie takie, jak w latach 2008-2013, kiedy wszystkie media pokazywały wykrzywioną twarz Kaczyńskiego, Macierewicza, poprawiały Rydzykiem i było po zawodach. Dziś wyborcy, mniej więcej po równo, widzą krzywe twarze Tuska i Morawieckiego i coraz trudniej rozpoznać, który jest który.