Przystawka „Porozumienie” odbije się PiS czkawką – karpie się cieszą na Wigilię

Odsapnijmy trochę od zjawisk paramedycznych, chociaż nie do końca, bo to co słychać u zwolenników PiS w związku z rozpadem koalicjanta „Porozumienie” zdrowym podnieceniem nie jest. Wcześniej niż później padnie sakramentalne: „Kaczyński to geniusz, rozegrał Gowina jak dziecko” i będzie w tym trochę prawdy. Faktem jest, że za Gowina prezes PiS wziął się już w kwietniu, gdy niemal doszło do rozpadu koalicji z powodu słusznego sprzeciwu „Porozumienia” w kwestii wyborów „kopertowych”. Wtedy też się okazało, że za Gowina „umrze” może dwóch, góra pięciu posłów, a reszta chętnie przejdzie do PiS. W tej materii jeśli coś się zmieniło, to na niekorzyść Gowina, który stracił resztki autorytetu jako lider partii.

Gdzie w takim razie jest tutaj zagrożenie dla PiS, które po prostu skonsumuje kolejną przystawkę i pozbędzie się problemu związanego z koalicyjnymi targami? Najkrócej mówiąc zagrożenie, czy raczej pewność polega na tym, że bez umiarkowanego skrzydła PiS starci władzę. Podobnie zresztą się stanie po utracie skrzydła radykalnego w postaci „Solidarnej Polski”. Obaj koalicjanci nie stanowią równorzędnych partnerów dla PiS posiadającego stałe poparcie w okolicach 30%, ale takie poparcie wystarcza do „moralnych zwycięstw” i skazuje PiS na wieczna opozycję. Historia ostatnich wyborów pokazuje dodbitnie, że PiS zdobywał władzę na poziomie minimalnej większości sejmowej, nie przekraczającej kilku posłów. „Porozumienie” i „Solidarna Polska” dostarczyli prawie 40 posłów i każda z tych partii jest w stanie zerwać koalicję, dlatego też Kaczyński miał spore problemy z utrzymaniem całego towarzystwa w ryzach. Koalicyjne funkcjonowanie, szczególnie w drugiej kadencji do łatwych nie należało, w końcu mówimy o pogodzeniu skrajnie różnych wizji, programów i interesów politycznych. Gowina z Ziobrą nie łączy nic i każdy z nich przychodził na Nowogrodzką ze swoimi genialnymi pomysłami, co nierzadko paraliżowało plany rządu.

Wszystko prawda, tyle tylko, że nie można mieć ciastka i zjeść ciastka. PiS płacił sporą cenę za chwiejne porozumienie koalicyjne, jednak zyskiwał najcenniejszy skarb dla polityków – władzę. Wchłonięcie przez PiS „Porozumienia” zmniejsza koszty w ramach walki wewnętrznej, ale jest niemal pewną gwarancją utraty władzy. PiS balansował na cienkiej czerwonej linii dającej większość sejmową i był to poziom dosłownie kilku punktów procentowych. Nie ma takiej siły, która sprawi, że po konsumpcji „Porozumienia” PiS pozyska nowych wyborców, natomiast jest pewne, że utraci cześć wyborców koalicyjnych. W Polsce niemożliwe jest osiągnięcie poparcia powyżej 40% jeśli partia nie ma środka i nie ma skrzydeł, na tym patencie wygrywała PO i tym zwycięskim śladem poszedł PiS. Wyborcy „Zjednoczonej Prawicy” nie są monolitem, zwolennicy „Radia Maryja” uznają „Gowinowców” za zdrajców, „Gowinowcy” odwdzięczają się „oszołomami”. Wprawdzie cały czas mówimy o 2-4% głosów, ale to jest właśnie próg bezpieczeństwa dla PiS. Los „Porozumienia” jest raczej przesądzony, większość posłów przejdzie do PiS, ale efekt polityczny będzie bardzo ambiwalentny.

O tym wszystkim doskonale wie Zbigniew Ziobro, który się bardzo wiele i to od samego Kaczyńskiego nauczył. Ktoś powie, że pozycja „Solidarnej Polski” się osłabi, bo pomimo różnic, zawsze mógł się dogadać z Gowinem tam, gdzie na PiS trzeba było wywrzeć presję. Nic bardziej mylnego, partia Ziobro stanie się teraz języczkiem u wagi i to bezkonkurencyjnym, poza tym od wielu miesięcy „Solidarna Polska” robi wszystko, aby się od PiS odróżnić. Ziobro nie ma też problemów wewnętrznych, a niedawne głosowanie nad wyjściem z koalicji było tylko i wyłącznie politycznym teatrem. Skonsumowanie jednej „przystawki” wzmocni PiS, ale tylko pozornie, w ostatecznym rachunku grozi spadkiem notowań, dodatkowo wzmacnia drugą przystawkę. Koalicja miała swoje wady, nawet dość liczne, ale była wyposażona w najważniejszą zaletę, czyli potencjał pozwalający zdobyć większość parlamentarną, co właśnie traci.