Sprawa Frasyniuka – znów trzeba tłumaczyć „dziennikarzom”, co orzekł sąd

W tym felietonie będę zajmował się „śmieciami” wyłącznie w kontekście aktu oskarżenia, do nowej afery, która wynikła po komentarzu Zbigniewa Ziobro odniosę się w dzisiejszym odcinku „Polskiej Chaty Biskupin”. Władysław F. został oskarżony, co ważne z oskarżenia publicznego, o znieważenie funkcjonariuszy publicznych w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Podstawę prawną aktu oskarżenia i całej serii zawiadomień do prokuratury, stanowił art. 226 k.k. Ktokolwiek zna okoliczności sprawy ten wie, że Władysław F. ponad wszelką wątpliwość nazwał polskich żołnierzy „śmieciami” i uczynił to odnosząc się do pełnionych przez nich obowiązków służbowych. Z powyższego wprost wynika, że Władysław F. w całości wypełnił przesłanki popełnienia czynu zabronionego, CO STWIERDZIŁ Sąd Rejonowy Wrocław-Śródmieście.

Najmocniej przepraszam za wstawkę pisaną wielkimi literami, ale to jest informacja kierowana do „dziennikarzy”, którzy nie odróżniają aktu oskarżenia od pozwu, ale biorą się za komentowanie „uniewinnienia” Władysław F., chociaż faktycznie oskarżony został przez sąd uznany za winnego. Dokładnie w sprawie zapadł dość częsty wyrok, niestety zarezerwowany dla „lepszego towarzystwa”! Warunkowe umorzenie postępowania na okres próby z samej nazwy i definicji mówi, że sąd uznaje zarzuty stawiane w akcie oskarżenia, natomiast zajmuje odrębne stanowisko w kwestii wymiaru kary, o ile oczywiście sam oskarżyciel nie wnosi o warunkowe umorzenie, co się praktycznie nie zdarza. Ze słów rzeczniczki Prokuratury Okręgowej w Warszawie płynie dokładnie ta sama konkluzja, bo inaczej po prostu być nie może:

Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia we Wrocławiu przedmiotowym wyrokiem de facto podzielił tezy sformułowane w akcie oskarżenia, a tym samym potwierdził winę i sprawstwo oskarżonego.

Warunkowe umorzenie postępowania zawsze i wszędzie jest uznaniem winy, w takich przypadkach oskarżony dostaje szansę na poprawę, jednak muszą być wypełnione przesłanki zawarte w:

Art. 66. [Warunkowe umorzenie postępowania. Przesłanki stosowania]

§ 1. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Jak widać sąd dokonał bardzo swobodnej oceny zarówno dowodów zgromadzonych w sprawie, jak i posłużył się wręcz frywolną wykładnią nieznacznej społecznej szkodliwości czynu. Trudno przyjąć, przy kierowaniu się wiedzą, doświadczeniem życiowym i logiką, że nazywanie polskich żołnierzy „śmieciami”, przez znanego celebrytę, którego słowa obiegły całą Polskę, noszą znamiona znikomej szkodliwości społecznej. Oczywiście jest dokładnie odwrotnie, szkodliwość jest bardzo wysoka, ponieważ daje przyzwolenie nie tylko na bezkarne znieważanie polskiego munduru, ale zagraża bezpieczeństwu państwa. O ile pisanie bzdur o tym, że Władysław F. został przez sąd uniewinniony jest wyłącznie obrazem żenującego stanu wiedzy prawnej, co niestety jest „dziennikarską” normą, to już sam wyrok sądu, jak najbardziej można i należy uznać za skandaliczny. Nie jest to pierwszy „wybryk” Władysława F., a wiec przesłanka odnosząca się do: „postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego” również została przez sąd potraktowana „dowcipnie”.