Tresowanie Polski przy pustej sali, czyli tania psychologia i presja polityczna

Niezawodny Rysiek Czarnecki wrzucił do sieci zdjęcia z dzisiejszej debaty Parlamentu Europejskiego, która odbyła się w Strasburgu i dotyczyła przestrzegania praworządności w Polsce. Jedno z tych zdjęć wrzuciłem na górę i jest to ilustracja frekwencji podczas przemówienia Timmermansa. Czarnecki napisał następujący komentarz do zabiegów Timmermansa: „Tak Europa interesuje się sprawą praworządności w naszym kraju”. Nawet biorąc poprawkę na to, że mamy do czynienia z politykiem zaangażowanym w konkretny spór polityczny, nie sposób się z tym komentarzem nie zgodzić, bo prócz słów są jeszcze obrazy i fakty.

Niemal ze wszystkich stron rozlega się jeden głos, że cała ta afera wokół Polski jest wynikiem wielu błędów i chorych ambicji kilku polityków, z czego część albo już się wycofała albo chce się wycofać. Najwięcej zainwestowała Merkel i Macron, jednak ostatnimi czasy oboje nie wychodzą na plan pierwszy polskiej sprawy. Taki sam, jeśli nie większy dystans zachowuje Jean-Claude Juncker, przewodniczący Komisji Europejskiej, całkowicie zależny od decyzji wyżej wymienionych polityków. Największą determinację zachowują dwa podmioty: „najgorszy sort” pod wodzą „prezydenta” Europy Donalda Tuska i Franciscus Cornelis Gerardus Maria Timmermans, pierwszy wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej. Timmermans i Juncker nie przepadają za sobą, natomiast Juncker i Tusk są w otwartym konflikcie. Jak widać na załączonym obrazku mamy tutaj klasyczną układankę personalną, z politycznymi interesami w tle. Najważniejsi gracze wiedzą, że Polska nie może się wycofać z reform sądowniczych, dlatego nie naciskają z taką siłą jak dawniej, ponieważ każdy nacisk oznacza większą porażkę.

Kwestia art. 7 spadła na samą komisję i tutaj Juncker z Timmermansem walczą o swoje, jednocześnie dbają, żeby się nie narazić swoim mocodawcom. Między bajki można włożyć, niemądrą teorię, że mamy do czynienia z grą na dwóch fortepianach, nic głupszego nie da się wymyślić. Gra toczy się na kilkunastu fortepianach i każdy gra dla siebie, konflikty personalne powodują, że istota sprawy się rozmywa i trwa polowanie na kozła ofiarnego. Juncker w porę ustawił się na wygodnej pozycji i pomimo tego, że to właśnie on jest szefem KE, to odpuszczenie Polsce art. 7 nie będzie jego porażką, ale porażką Timmermansa, Tuska i całego „najgorszego sortu”. Innymi słowy w interesie Junckera jest załagodzenie sporu z Polską, co prócz jako takiego spokoju w trakcie negocjacji budżetu, daje mu jeszcze przewagę nad Tuskiem i Timmermansem. Ważnym argumentem jest również i to, że zarówno skład KE, jak i państwa członkowskie są w sprawie Polski podzielone. Głośno się mówi o tym, że Polska ma za sobą 9 państw, co wystarczy do uziemienia procedury.

Zastanawiam się, czy polska dyplomacja zdołała poukładać sobie te personalne relacje, skojarzyć z faktami i wyciągnąć z nich wnioski. Mam co do tego trochę wątpliwości, bo zachowanie Polski jest bardzo asekuracyjne, żeby nie powiedzieć bojaźliwe. Wygląda na to, że Polska ma problem natury psychologicznej i ciężko znosi samą presję, która jest wyłącznie teatrem i desperacką grą Timmermansa wspieranego przez Tuska. Istnieje też nadzieja, że taką przyjęliśmy taktykę, z jednej strony otwarci na rozmowę i pokornie poddani procedurom, z drugiej nie ustępujemy na krok. Oby ta wersja była prawdziwa, w przeciwnym razie kiepsko to wszystko widzę. Gdyby Polska dała się w tej kluczowej kwestii złamać, to z kolan nie wstaniemy i brzydką panną pozostaniemy na zawsze.

Część komentatorów powtarza niebyt mądre frazesy, że polityka to nie emocje i nie psychologia. Kompletna bzdura, polityka to jak najbardziej emocje i psychologia, rzekłbym nawet, że to podstawowe narzędzia. Czym innym jest osławiona „presja polityczna”, jeśli nie emocjonalną i przez to psychologiczną grą? Wyłącznie od psychicznej odporności naszej dyplomacji zależy, jak się ostatecznie potoczą losy Polski w Komisji i Parlamencie Europejskim. Pozostaje życzyć, nie tyle odwagi, co po prostu szacunku dla siebie samych, a reszta sama się ułoży.