Wdowa po Herbercie może sobie dysponować kalesonami nie twórczością i przekonaniami poety!

Mnie tego rodzaju konstrukcje nie przerażają, walę sobie głową mur z przyzwyczajenia i mało mnie obchodzi jak i do kogo się modli tłum. Z przyjemnością rozbiorę klasykę propagandy na bardzo proste, prymitywne elementy składowe. Trzeba zacząć o pierwszego filaru. Przeczytałem w życiu niewiele książek, ale za każdym razem gdy czytałem poezję, prozę, powieść czy dramat, miałem w głębokim poważaniu kto jest wybranką serca autora i co też ona na moje czytanie powie. Tym bardziej mi to powiewa, że każdy szanujący się autor miał kilka żon oficjalnie i kilkanaście na boku. Niech mi ktoś racjonalnie wytłumaczy co mnie może obchodzić opinia… zaraz poszukam, bo oczywiście nie znam żon autorów. Znalazłem. Lubow Biełozierska, druga żona Bułhakowa i od razu się zastanawiam jakież relacje mogły być między pierwszą i drugą żoną mistrza, co też one w oddzielnych oświadczeniach mogły napisać. Cytowałem Bułhakowa parę razy i teraz cały drżę, że dokonałem zamachu na spuściznę. Wdowy nie żyją, ale może prawnuczki z nieprawego łoża poczują się urażone. Czego by mi zabroniły, jakim palcem pogroziły i jak by ustaliły ramy właściwego odbioru oraz cytowania Mistrza i Małgorzaty? Nie potrafię odgadnąć. Kto czytając i cytując Bułhakowa, choćby tu na tym Portalu, zastanawiał się czy nie uraził uczuć Lubow Biełozierskiej? Zupełnie nic mnie nie obchodzi, gdy czytam i posługuję się cytatami z pisarzy, co na ten temat sądzi żona autora, teściowa, bratanica, starszy syn. Z taką swobodą literacką żyje każdy zdrowy na umyśle czytelnik, autor, człowiek. Mało tego, zupełnie mnie nie obchodzi co o tym sądzi sam autor. Oddając własną książkę do czytelniczej oceny nie mam ŻADNEJ SZANSY aby książka w całości została odebrana w taki sposób jakbym sobie tego życzył. Tym bardziej nie mam wpływu kto ją będzie cytował i do jakich celów używał. Moje teksty krążą po całej sieci, a były cytowane przez takie gnidy jak Palikot, dziękować Bogu, moja Żona śpi spokojnie, jest zdrowa na głowę i nie ośmieszyła mnie wydawaniem oświadczeń. Oczywiście sam, póki jeszcze żyję mam prawo powiedzieć co myślę o używaniu moich słów przez różne typy, ale zabronić im tego nie mogę.

Takie są realia i koszty prowadzenia działalności pisarskiej. Chciałbym dostać złotówkę za każdy cytat użyty przez polityka, który przytacza słowa pisarza, poety, czy innego twórcy. Gomułka cytował Mickiewicza, Tusk cytował JPII, a Józef Oleksy z Milerem często sięgali do Biblii. Nie znam jednego protestu spadkobierców w kwestii cytatów, bo coś takiego jak spadkobierca twórczości nie istnieje. W ten prosty sposób obchodzę drugi propagandowy filar, pogwizdując sobie obojętnie na patetyczne apele wdów. Dziedziczyć można dom i kalesony, ewentualnie prawa autorskie, ale nie cudzą twórczość w jej czysto twórczym wymiarze. Drugi filar jest hologramem, w trzecim pozostaje obrona czci i godności nieżyjącego poety. Szlachetne zajęcie tyle, że jałowe. Nad grobami bandytów, miernot i innych oprawców tysiące razy grano słynną Ciszę (Il Silenzio) Nini Rosso i na epitafiach cytowano wzniosłą poezję największych wieszczów. W tym konkretnym przypadku użyto fragmentu wiersza oddając hołd ofiarom, które nie były złoczyńcami, do tego nie padło nawet nazwisko autora, tylko określenie „wielki poeta”. Jeśli w takich okolicznościach można mówić o szarganiu pamięci Herberta, to może to mówić człowiek niespełna rozumu albo pełen cynizmu, tudzież POLITYCZNIE MOTYWOWANY. Nie wiem co kierowało żoną Herberta, nagabywania mediów, czy partyjni znajomymi ze sztabu wyborczego Bronisława Komorowskiego? Wiem natomiast, że jej oświadczenie jest KLASYKĄ instrumentalnego używania pamięci autora. Wdowa po Herbercie w jednoznaczny sposób użyła jego nazwiska do politycznej rozgrywki, używając najniższych emocjonalnych argumentów i nie uprawnionego zawłaszczania twórczości. Odmówiła prawa konkretnym ludziom do cytowania i własnej interpretacji poezji Herberta. Prezes zacytował sobie co chciał, posłużył się banalnym narzędziem w politycznej retoryce, natomiast wdowa wydała POLITYCZNE OŚWIDCZENIE z użyciem nazwiska Herberta. Nie koniec na tym. Wdowa wydała oświadczenie kompletnie sprzeczne z politycznymi przekonaniami nieżyjącego poety. Herbert był poetą silnie zaangażowanym, wręcz skrajnie zaangażowanym politycznie. Herberta uważano za OSZOŁOMA, jego poglądy antykomunistyczne i antyradzieckie wyłączyły go z głównego obiegu literackiego. Wszystkim jako tako oczytanym znany jest konflikt Herberta z Miłoszem i wywiad, w którym Herbert zmieszał z błotem Michnika wraz z całym środowiskiem.

Żona Herberta, ZAWSZE MIAŁA INNE POGLADY POLITYCZNE. Co bardziej gorliwi dotarli już do odpowiednich cytatów i słusznie zrobili. Opinia Zbigniewa Herberta na temat politycznej świadomości żony i głoszonych przez nią racji była krótka: „Kasia nic nie rozumie, ale miłość nie jest od tego by rozumiała!”. W wywiadzie przeprowadzonym przez Żakowskiego Katarzyna Herbert bierze w obronę Miłosza i nie zgadza się radykalnymi ocenami Zbigniewa Herberta. Katarzyna Herbert nie jest Zbigniewem Herbertem, nigdy nie była, miała swoje zdanie i ma prawo przy nim pozostać. Może powiedzieć, że nie lubi Kaczyńskiego, że nie chce mieć nic wspólnego z tym politykiem, że wyznaje inne wartości i wspiera sztab Komorowskiego. Wtedy nie ma się czego czepiać, ale niech mówi za siebie i w swoim imieniu. Katarzyna Herbert nie ma żadnego prawa wypowiadać się i zajmować politycznego stanowiska w imieniu nieżyjącego męża, który wyznawał zupełnie inny i przede wszystkim własny pogląd. Pogląd daleki od wręczania Adamowi Michnikowi Orderu Orła Białego przez człowieka, który zaprosił Jaruzelskiego na konsultacje z okazji wizyty ruskiego prezydenta. Cała ta prymitywna akcja propagandowa bazująca na najniższych instynktach ludzkich, na wyciskaczu tanich emocji, na politycznym oświadczeniu i instrumentalnym wycieraniu sobie gęby nieżyjącym mężem, jest niestety autorstwa Katarzyny Herbert, która nic nie rozumie. Czy to jej własna inicjatywa, czy też starania medialne i/lub polityczne, nie jest specjalnie istotne, bo najbardziej tragikomiczne w tym wszystkim jest to, że Herbert gardził tymi ludźmi, do których Katarzyna Herbert poszła się żalić. O tej pogardzie wiedzieli wszyscy, którzy śledzili twórczość i działalność Herberta, a sama Katarzyna Herbert NIE MOGŁA NIE WIEDZIEĆ.

Kaczyński użył cytatu z Herberta w duchu Herberta, adekwatnie do Jego twórczości i postawy życiowej. Katarzyna Herbert zrobiła dokładnie odwrotnie i użyła nie cytatu z Herberta, ale samego Herberta do politycznej przepychanki. Zrobiła to wbrew przekonaniom męża, które wielokrotnie za życia wyrażał. Herberta w najpodlejszej intencji cytował Palikot, którym Herbert dupy by sobie nie podtarł, wówczas wdowa nie protestowała. Może dlatego, że była w komitecie wyborczym przyjaciela Palikota, Bronisława Komorowskiego i spokojnie się przysłuchiwała jak Kidwa-Błońska, W TRAKCIE KAMPANII, machała Herbertem jak chorągiewką. Media milczały jak zaklęte, nikt się nie oburzał, nie grzmiał o zawłaszczaniu. Na niewiele jednak zda się moje gadanie, bo nie tak się robi propagandę. Propagandę robi się na instynktach, jest znienawidzony polityk, jest biedna i oburzona wdowa, jest kolejny przykład na FASZYZACJĘ. Gdy się na spokojnie poukłada sprawy, ciary biegną po plecach. W ten sposób wyklucza się ze społecznego funkcjonowania całe grupy ludzi i można taką propagandową obróbką cywilnie zabić każdego. Jest to technika zamordystyczna, PRL operował tą taktyką doskonale. Zamordystyczna, ale przede wszystkim PROFESJONALNA. Racjonale rozebranie problemu z podaniem w sumie banalnych czynników decydujących o profesjonalizmie propagandy, nie ma większych szans w zderzeniu z egzaltowanym i bezmyślnym wystąpieniem patetycznie obolałej wdowy. Tej samej wdowy, która nazwisko poety zaniosła do politycznego komitetu, a istnieje więcej niż prawdopodobieństwo, że Herbert w stronę Komorowskiego nawet by nie splunął. Tak się składa, że wychowałem się w rodzinie, w której rodzice stali po skrajnych stronach politycznych przekonań i w Polsce to zjawisko nie jest wyjątkowe, tylko powszechnie występujące. Kto będzie spadkobiercą Pani Kurskiej? Jarosław Kurski, naczelny GW, czy może Jacek Kurski, członek gabinetu politycznego PiS? Który z nich będzie miał prawo handlować politycznymi przekonaniami matki? Zbigniew Herbert miał zupełnie inne przekonania polityczne niż Katarzyna Herbert i to Katarzyna Herbert nie Jarosław Kaczyński popełniła prymitywne nadużycie polityczne, w dodatku nie pierwszy raz. Nadużycie polega na tym, że poezję można sobie interpretować i cytować jak się komu podoba, to już jest odwieczny ból autora. Ale używanie nazwiska zmarłego poety i wypowiadanie się w Jego imieniu, co więcej wbrew jego doczesnym przekonaniom, to jest albo cynizm albo głupota albo podatność na presję lepszego towarzystwa.

Przy obiektywnej ocenie obu zdarzeń, nie można mieć cienia wątpliwości, kto tu zagrał poniżej pasa i jak prymitywnych użył do tego instrumentów. Kaczyński jeśli dokonał jakiegoś nadużycia, to w sferze interpretacji poezji, bo Herberta nawet nie dotknął, nazwał go wielkim poetą. Katarzyna Herbert nie ma żadnego immunitetu, ani też statusu spadkobiercy POLITYCZNYCH PRZEKONAŃ HERBERTA, tymczasem macha nazwiskiem męża na politycznych wiecach. Nazwiskiem nie cytatami! Bez litości można oceniać i krytykować Kaczyńskiego, również za interpretację poezji Herberta, chociaż to już jest pułap obłędu. Można krytykować za trafność, czy fałszywość ocen, ale odmawianie Kaczyńskiemu prawa do użycia najzwyklejszego w świecie zabiegu dostępnego dla wszystkich, to jest przekroczenie granicy obłędu. Podobne propagandowe nagonki jakie organizuje się systematycznie na Kaczyńskiego we mnie wywołują autentyczny strach. Przy pomocy takich narzędzi i siły użytych środków można zgnoić każdego, a przy tym tak zwani zwykli, normalni ludzie będę bić brawa, jak kiedyś przy stosach z płonącymi czarownicami. To nie jest normalna krytyka lidera politycznego, czy po prostu osoby publicznej, a nawet zwykłego człowieka. W ten sposób zaszczuwa się człowieka, odmawia prawa do wykorzystywania NORMALNYCH ARGUMENTÓW, które są w dyspozycji każdego z nas.

Z każdego występu Kaczyńskiego robi się tak paranoidalną wiwisekcję, że w tych warunkach ten człowiek nie ma najmniejszych szans na powiedzenie czegokolwiek, by zaraz nie przypisać mu najpodlejszych intencji. Takich ludzi jak Herbert, Kaczyński zawsze wysławiał pod niebiosa, natomiast najzagorzalsi krytycy Kaczyńskiego, to byli i są ludzie, którzy zgnoili i zmarginalizowali Herberta jako OSZOŁOMA. I do takich ludzi, za życia gnojących Herberta, wdowa Katarzyna Herbert udała się ze swoim politycznym oświadczeniem, a co więcej do politycznych komitetów i daj jej Boże, tylko po co potem te tandetne spektakle moralne? Mnie to najzwyczajniej w świecie mierzi i jednocześnie przeraża. Teraz wystarczy, że pani TW Stokrotka wyleje trochę krokodylich łez i już Zbigniew Herbert mocą słów wzruszonej wdowy będzie ikoną lepszego towarzystwa, którym całe życie pogardzał. Słowem nasra się na grób poety, robiąc z niego kogoś, kim nigdy nie był. Jakby Gomułka cytował Mickiewicza. Wbija się tę szpilę również po to, żeby przeprowadzić kolejną batalię z gatunku do kogo należą symbole. Jeśli narodowiec Herbert, za sprawą „nic nie rozumiejącej Kasi”, stanie się poetą różowego salonu, to mnie już nic nie zdziwi, nawet to, że w Wyborczej ukaże się najnowszy pośmiertny wywiad poety, gdzie Herbert przeprasza Adama Michnika. Oczywiście ustami wdowy przeprasza, po czym wdowa zostanie człowiekiem roku, za te same zasługi co tramwajarka Krzywonos.

PS Każdy inny polityk poddany takiej obróbce umarłby śmiercią cywilną wieki temu, a już do parlamentu nie wczołgałby się na pewno. Nie lubię Kaczyńskiego, widzę jego wady jak na dłoni i trudno mi powiedzieć czego on tak naprawdę chce, ale widzę też, że ludziom, którym zawsze chodziło o jedno i potrafili być kumplami wszystkich, obłędny strach zagląda w oczy. Kaczyński był jedyną władzą, z którą obłędnie przerażeni nie mieli szans się dogadać. Tu jest przyczyna wszystkiego obłędnego, bo tym ludziom jest obojętne komu będą dupę lizać i gubią się tylko wtedy, gdy nikt dupy nie nastawia.

I co im zrobisz?