Wszyscy nam zazdroszczą ,,kosmicznej fabryki” płyt wiórowych. A premiera Tuska – jeszcze bardziej.

Premiera, który wziął udział w doskonałej, bo darmowej, kampanii reklamowej dwóch szwedzkich firm, mogą nam pozazdrościć Szwedzi.

Premiera, który wziął udział w doskonałej, bo darmowej, kampanii reklamowej dwóch szwedzkich firm, mogą nam pozazdrościć Szwedzi. A najbardziej Ingvar Kamprad – właściciel IKEI oraz spółki zależnej Swedspan, a ponadto miliarder i przezorny obywatel Lozanny. Bo chociaż, jak mówi, bardzo lubi Polskę i czuje się Szwedem, to najbardziej kocha szwajcarski system podatkowy i szwajcarski porządek.
Polska, a tak się składa, że najbardziej ta – Ludowa, pozwoliła Kampradowi przetrwać kryzys, w jakim się znalazło jego imperium w latach 70 – tych ubiegłego wieku. Tutaj też, jak sam twierdzi, nabawił się choroby alkoholowej. Jeżeli to prawda, to mógł tylko dodać, że się nią po prostu zaraził.
W każdym bądź razie, ten niezwykły człowiek, potrafi wokół siebie wytworzyć nimb luzaka i zwykłego człowieka, ze zwyczajnej szwedzkiej prowincji, tak skuteczny, że wszelkie zadymy i uliczne rewolucje skutecznie omijają wszystkie sklepy IKEI – pozostawiając je całe i bez wybitych szyb.
Więc kiedy tylko, w ,,ulubionej” Polsce, dobiegła końca budowa fabryki płyt wiórowych, będącej własnością Swedspanu, a w istocie Kamprada, na jej ,,przedpremierowym” pokazie zjawił się właśnie pan premier.Premier polskiego rządu – Donald Tusk.

Z wyrazu twarzy widać zdumienie i niedowierzanie, w kontakcie z nowoczesną techniką i technologią produkcji, z cywilizacyjną rzeczywistością i jej ,,chlebem powszednim”.
Więc zapewne pod wpływem takiego szoku, bredził pan premier o ,,kosmicznej technice” w zakładzie płyt wiórowych. Co prawda UT HDF – czyli ultracienkich, ale tylko płyt wiórowych.
Było też o ,,IKEI jako symbolu cywilizacyjnym Polski” ,, o bardzo fajnej promocji” oraz, co najważniejsze – o ,,litewskim dyrektorze, białoruskim drewnie i produkcji na całą Europę”. Tylko lokalizacja – Polska. Inwestycja typu greenfield (dosł. zielone pole) kosztująca 627,7 mln zł , z tego ponad 145 mln pochodzi z unijnego funduszu Innowacyjna Gospodarka.
Greenfield zostanie tutaj, to znaczy w gminie Orla i całym regionie podlaskim, po wycięciu Puszczy Knyszyńskiej. Bo zapotrzebowanie drewna, do deklarowanej produkcji 250 tys. m sześciennych płyt będzie oscylowało wokół 200 – 250 tys ton drewna rocznie. Pozostaje tylko mieć nadzieję, że wielkie problemy białoruskiego kołchoźnika – dyktatora skłonią go do wyprzedaży, za bezcen, wszystkiego, dla utrzymania władzy.
Ale pytanie aktualne i podstawowe brzmi : co premier POLSKIEGO rządu robi na ,,otwarciu” szwedzkiej fabryki? Dlaczego urządza wielką I DARMOWĄ promocję szwedzkiej firmy meblarskiej i jej produktów? Produktów, dodajmy, wyjątkowo tandetnych. Tandetnych i ,,ekologicznych” jak formaldehyd.
Albowiem formaldehyd jest podstawowym składnikiem żywic aminowo – formaldehydowych, będących jednocześnie spoiwem we wspomnianych płytach wiórowych. Formaldehyd, a dokładnie proces jego uwalniania z ,,ekologicznych płyt” w ,,ekologicznych meblach” – jest największym problemem ich producentów. Ponieważ uwalniany, wtrakcie użytkowania mebli, formaldehyd, może wnikać do organizmu przez skórę,drogi oddechowe i przewód pokarmowy.
Maksymalne , dopuszczalne stężenia formaldehydu, w produktach typu MDF i HDF, oraz metody ich pomiaru, opisują normy niemieckie, na których bazują wszystkie podobne regulacje europejskie, w tym – polskie :
(Bundesgesetzblatt – 14 Oktober 1993 Abs. 3) zakazujący wprowadzania do obrotu uszlachetnionych i nieuszlachetnionych tworzyw drzewnych oraz mebli o emisji większej niż 0,1 ppm (0,125 mg/m3). Metody badania tych tworzyw ujęto w Bundesgesundheitsblatt BGA 10/91. Jako podstawową metodę przyjęto metodę komorową. Podano również obowiązujące dopuszczalne poziomy emisji i zawartości formaldehydu w przypadku stosowania pochodnych metod badawczych, skorelowanych z wynikami metody komorowej.
Polskie przepisy prawne Zarządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 12 marca 1996 r. (Monitor Polski nr 19) stężenie formaldehydu w powietrzu pomieszczeń kategorii A, wydzielanego przez materiały budowlane i elementy wyposażenia, ograniczają do poziomu 0,05 mg/m3. Dla pomieszczeń kategorii B wartość ta jest dwukrotnie wyższa i wynosi 0,1 mg/m3.

Nie ten jednak problem – wszechogarniającej nas tandety ubranej w ,,ekologiczne” łachmany – skłonił mnie do napisania tego tekstu. A sytuacja zwyczajnych – bo ciężko harujących, a do tego zwyczajnie polskich producentów mebli. Harujących w ciężkich warunkach, bo nie stać ich zwyczajnie na aluminiowo – szklane hale. Ani nawet sterowane numerycznie frezarki i zautomatyzowane linie produkcyjne.
Mijam codziennie taką właśnie fabrykę, żeby było śmieszniej, zlokalizowaną w starym, zabytkowym pałacu. Zastawiony szczelnie, samochodami ,,zakładowy” parking, jest widocznym dowodem ciężkiej pracy na dwie zmiany. Również tablice rejestracyjne, z odległych rejonów, są dowodem pracowniczego poświęcenia. Nie całkiem daremnego jednak. Bo z każdym, niemal, rokiem, stan i modele tych samochodów pokazują niezbicie wzrost zamożności swoich właścicieli. O popycie na produkowane, w tej dziwnej fabryce, meble – świadczy kolejka tirów do załadunku.
Równie ,,dziwnych” fabryk w równie dziwnych miejscach, jest w Polsce bez liku. Ale nawet malownicze, nieraz otoczenie, ani nawet zabytkowe mury, nie są dostatecznym argumentem ani żadną , równie wyjatkową zachętą.
Do specjalnej i darmowej promocji.
Do wizyty pana premiera.