Wycieczka osobista Jana Kowalskiego do cmss

Skoro czujesz się urażony

Trochę Gasseta do poczytania z sugestią: przodem do przodu po drabinie filogenetycznej. Przodem to znaczy oczy z przodu a dupa z tyłu, nie odwrotnie.

[…] Olbrzymia różnica poziomów pomiędzy siłą społeczeństwa a mocą władzy publicznej umożliwiła Rewolucję oraz rewolucje do roku 1848. Wraz z Rewolucją władza publiczna przeszła w ręce burżuazji, która w kierowaniu państwem znalazła zastosowanie dla swych niezaprzeczalnych cnót, dzięki czemu w ciągu życia zaledwie jednego pokolenia udało jej się stworzyć potężne państwa, które skończyły z rewolucjami. Od roku 1848, to znaczy od momentu, kiedy władzę przejęło drugie pokolenie rządów burżuazyjnych, nie było już w Europie prawdziwej rewolucji. I to na pewno nie dlatego, że nie było po temu powodów, lecz dlatego, że nie było środków. Władza publiczna zlała się w jedno z władzą społeczną. Od tej chwili żegnajcie już na zawsze rewolucje! Teraz możliwe jest w Europie już tylko przeciwieństwo rewolucji, mianowicie zamach stanu. Od tej chwili wszystko, co przybierało szaty rewolucji, było po prostu zamaskowanym Zamachem Stanu.

Państwo w naszych czasach stało się dzięki skuteczności licznych, precyzyjnie działających środków będących w jego dyspozycji, wspaniałą, doskonale funkcjonującą maszyną. […]

Konkretnym przykładem działania tego mechanizmu jest jedno z najbardziej alarmujących w ostatnim trzydziestoleciu zjawisk, a mianowicie: olbrzymi wzrost sił policji, który daje się zauważyć we wszystkich krajach Europy. Nieuniknioną tego przyczyną jest wzrost liczebności społeczeństwa. Choć wydaje nam się to rzeczą zupełnie naturalną, jednak nie powinniśmy tracić z pola widzenia straszliwego paradoksu, jakim jest to, że ludność współczesnego dużego miasta, aby się po nim spokojnie poruszać i załatwiać swoje codzienne sprawy, potrzebuje, i to w sposób nieunikniony, kierującej ruchem policji. Ale jedynie niewinna naiwność ludzi „porządnych” każe im wierzyć, że owe „siły porządkowe” stworzone po to, by utrzymywać porządek, zadowolą się na zawsze pilnowaniem tego, by zachowywane były ustalone przez nich reguły. Kończy się to zawsze i w sposób nieunikniony tym, że. „siły porządkowe” same określają i rozstrzygają, jak ten porządek ma wyglądać; oczywiście, bo jakże by inaczej, okazuje się, iż ma on być taki, jaki jest dla nich wygodny. […]

Skoro czujesz się urażony

Trochę Gasseta do poczytania z sugestią: przodem do przodu po drabinie filogenetycznej. Przodem to znaczy oczy z przodu a dupa z tyłu, nie odwrotnie.

[…] Olbrzymia różnica poziomów pomiędzy siłą społeczeństwa a mocą władzy publicznej umożliwiła Rewolucję oraz rewolucje do roku 1848. Wraz z Rewolucją władza publiczna przeszła w ręce burżuazji, która w kierowaniu państwem znalazła zastosowanie dla swych niezaprzeczalnych cnót, dzięki czemu w ciągu życia zaledwie jednego pokolenia udało jej się stworzyć potężne państwa, które skończyły z rewolucjami. Od roku 1848, to znaczy od momentu, kiedy władzę przejęło drugie pokolenie rządów burżuazyjnych, nie było już w Europie prawdziwej rewolucji. I to na pewno nie dlatego, że nie było po temu powodów, lecz dlatego, że nie było środków. Władza publiczna zlała się w jedno z władzą społeczną. Od tej chwili żegnajcie już na zawsze rewolucje! Teraz możliwe jest w Europie już tylko przeciwieństwo rewolucji, mianowicie zamach stanu. Od tej chwili wszystko, co przybierało szaty rewolucji, było po prostu zamaskowanym Zamachem Stanu.

Państwo w naszych czasach stało się dzięki skuteczności licznych, precyzyjnie działających środków będących w jego dyspozycji, wspaniałą, doskonale funkcjonującą maszyną. […]

Konkretnym przykładem działania tego mechanizmu jest jedno z najbardziej alarmujących w ostatnim trzydziestoleciu zjawisk, a mianowicie: olbrzymi wzrost sił policji, który daje się zauważyć we wszystkich krajach Europy. Nieuniknioną tego przyczyną jest wzrost liczebności społeczeństwa. Choć wydaje nam się to rzeczą zupełnie naturalną, jednak nie powinniśmy tracić z pola widzenia straszliwego paradoksu, jakim jest to, że ludność współczesnego dużego miasta, aby się po nim spokojnie poruszać i załatwiać swoje codzienne sprawy, potrzebuje, i to w sposób nieunikniony, kierującej ruchem policji. Ale jedynie niewinna naiwność ludzi „porządnych” każe im wierzyć, że owe „siły porządkowe” stworzone po to, by utrzymywać porządek, zadowolą się na zawsze pilnowaniem tego, by zachowywane były ustalone przez nich reguły. Kończy się to zawsze i w sposób nieunikniony tym, że. „siły porządkowe” same określają i rozstrzygają, jak ten porządek ma wyglądać; oczywiście, bo jakże by inaczej, okazuje się, iż ma on być taki, jaki jest dla nich wygodny. […]