Z dwojga złego lepszy radziecki bajzel na Ukrainie, niż „europejskie wartości”

Po pierwsze na głowę nie upadłem, po drugie mam co robić, po trzecie nie interesuje mnie bicie piany. Wszystkie trzy powody są wystarczające, a prawdę mówiąc jeden z nich by wystarczył, aby nie szukać odpowiedzi na pytanie, czy nowy prezydent Ukrainy jest człowiekiem Putina? A gdy przyjmiemy do wiadomości najbardziej oczywistą i generalną prawdę, że cała Ukraina należy do Putina, to dalsze dywagacje stają się konkurencją dla komika Wołodymira Zełenskiego, który został prezydentem Ukrainy. Zamiast zajmowania się głupotami, warto zapytać co dla Polski z tego wszystkiego wynika.

Wstępnie powiem, że dobrze nie jest, ale mogłoby być znacznie gorzej. Jedno z większych państw w Europie, które przy jako takim gospodarowaniu w ciągu 5 lat może zalać Europę tanią i zdrową żywnością, to łakomy kąsek dla wielu „demokratów”. Pomimo tego o Ukrainę nie biją się Niemcy i Bruksela i nie tylko dlatego, że z Putinem nie wygrają. Nie rzucają się „liberalni demokraci” na ukraińskie czarnoziemy, bo niemieccy, francuscy i pozostali unijni rolnicy, zrobiliby w swoich krajach takie zadymy, że żółte kamizelki to przedszkole. Wprawdzie Putin swoimi działaniami wywołuje nieprzyjemne wrażenia estetyczne i nie wypada, aby miłośnicy pokoju, tolerancji oraz poszanowania mniejszości milczeli, gdy na Ukrainie jeżdżą ruskie czołgi, jednak poza tą niedogodnością demokratyczna Europa po cichu okazuje Putinowi wdzięczność i wcale nie pali się do stanowczych reakcji. Wszelkie pozorowane sankcje i oburzenie, to tylko tani teatr.

O suwerenności i samostanowieniu Ukraina też może zapomnieć lub raczej pogodzić się z losem, bo to nigdy nie była mocna strona Ukrainy. Jeszcze kilka lat temu należałem do tych naiwnych, którzy wierzyli, że Polska z suwerenną Ukrainą mogłaby zbudować sojusz przeciw Rosji Radzieckiej. Dziś do tej naiwności wstyd się przyznawać i jeśli w ogóle kiedykolwiek była taka szansa, to jedynie za rządów Wiktora Juszczenko. Nasi, pożal się Boże, „narodowcy” biegali po Internecie z memami, Juszczenki na tle symboliki UPA, ale ukraiński problem polega dokładnie na tym, że oni właściwie nie mają żadnej innej symboliki narodowej. Z polskiego punktu widzenia romansowanie z ukraińskimi nacjonalistami jest nie przyjęcia, niestety Juszczenko nie miał wielkiego wyboru i jeśli nie ukraiński, to rosyjski nacjonalizm zajmie niezagospodarowane politycznie miejsce. Tak, czy siak, to już przeszłość, Juszczenko się nie liczy i żaden poważny polityk nie dostanie na Ukrainie więcej niż 5% głosów, o ile się taki pojawi.

Twarde realia polityczne pokazują, że Ukrainą rządzi Putin, jak chce i z kim chce. W każdej chwili mógłby zająć całą Ukrainę, ale to mu się na szczęście nie opłaca, politycznie i ekonomicznie. Rosja jest w stanie eksploatować i trzymać za twarz Ukrainę przy pomocy tradycyjnego bajzlu, czy jak kto woli bezhołowia. Jestem przekonany, że ponad 70% Ukraińców, którzy głosowali na błazna, nie liczą na żadne wielkie zmiany i w większości doskonale wiedzą, czym to się skończy. Będzie tak samo albo i jeszcze gorzej, przy tym nie należy się spodziewać wybuchów śmiechu, raczej pogłębienia rozpaczy. Ukraina jako państwo zwyczajnie nie istnieje, jest fasadą pod nadzorem Kremla i wszystko, co przyjdzie Putinowi do głowy da się z Ukrainą zrobić. Taki stan rzeczy podlega rozmaitym ocenom, jednak samego stanu rzeczy nikt z kawałkiem rozumu nie podważy.

Tymczasem Niemcy i Bruksela nawet nie próbują wejść do gry, a i sama Ukraina „nie jest przygotowana na UE”, co usłyszeliśmy po drugim Majdanie. Nikomu nie zależy na silnej i niezależnej Ukrainie ani Unii Europejskiej, ani Rosji Radzieckiej i nam też nie powinno. Brutalna, ale realna polityka. Polska nic więcej poza radzieckim bajzlem na Ukrainie ugrać nie może, pozostałe kraje zresztą też. I jak nie mam żadnych złudzeń, co do Putina i jego kagiebowskiej czeredy, to w tym przypadku dżuma radziecka jest lepsza od cholery „wartości europejskich”, w ramach niemieckiej guberni. Dlatego też nie ma najmniejszego znaczenia kto się pod okiem Kremla bawi na Ukrainie w wybory prezydenckie i kto tę zabawę wygrywa.