Zobaczysz ciemność w lepszym świetle, gdzie prawda leży po środku i kwiczy

Zamienić wszelkie wątpliwości na korzyść najbardziej absurdalnej opcji. Wszelkie wątpliwości na korzyść polityczną. Zmądrzałem, wydoroślałem, z czegoś od kogoś żyć trzeba. Postanowiłem założyć partię. Dawno postanowiłem, ale teraz nadarzyła się okazja. Plan był prosty, dać uwierzyć ludziom w to, co już wiedzą. Nie było łatwo, jak zawsze wszystko zaczęło się od wizyty u lekarza, ponieważ miałem – i wciąż mam podstawy – pewne, słowo to należy podkreślić, PEWNE wątpliwości, co do moich początków. Na podstawie przeprowadzonych analiz z wielu niezależnych źródeł, doszedłem do wniosku, że już na etapie reprodukcji doszczętnie pomieszano moje szczątki. Powinienem mieć rysy, do jakich mnie stworzono, przynajmniej greckie jeśli nie rzymskie, pasowałyby mi jak ulał, gdyby, no właśnie, gdyby jakiś Mongoł się w babkę nie ulał. Cały niezgrabnie się składam i na dodatek po szczątkowych przodkach bab, a nade wszystko, po wstępnych dziadach do tyłu. Ja z mozajką żyć nie mogę. Wewnętrznie się sypię, nic dziwnego, że nie daję sobie rady. Chciałbym się jakoś uklepać od środka, otrząsnąć z tych grudek, rozpuścić je w czystym i przenikliwym losie. Albo chociaż skupić go w najważniejszym. Nie wiem, jak moi wyborcy, ale nie uważam cielesnej integralności za równomiernie rozłożoną. Ręka niby moja i kolano również boli, lecz ośrodek mego bytu wyraźnie ciąży ku górze, to tam się wszystko rozgrywa, a ściślej mówiąc – to TU rozgrywa się wszystko. Tam, gdzie ja, a ja jestem tutaj.

Z tym tutaj to teraz po kolei. ABCD, bo od czegoś muszę zacząć, a w moim przypadku wszystko zaczyna się od liter. Czterech liter, i tak się dziwnie składa, że czwarta jest pierwsza, a pierwsza jest czwarta. Jak w życiu i polityce, bo polityka to sztuka jak żyć. I nie umierać; na to jest czas i czas jest od tego. Od kogo jest czas, w polityce ten wątek można pominąć. Najpierw piosenka, żeby nastroić duszę do moich przekonań. Najpierw własną, potem poleci.

Wyobraź sobie najpiękniejszą melodię, jakby ktoś ją wygrywał dla ciebie, ale to ty jesteś prawdziwym zwycięzcą. Nigdy wcześniej jej nie słyszałeś, ale znasz ją tak dobrze i na pamięć, jakby ci się zawsze podobała. Tak ci właśnie śpiewam. I sobie też, nie ukrywam. Bo szczerość to podstawa. Piękna pieśń to wspólnota, łączy twoje we mnie, a jej słowami moje kiedyś złączy z twoim, to ci mogę obiecać. Tylko jeszcze nie teraz. Teraz słuchaj i daj się ponieść, masz już łzy w oczach? To je starannie zachowaj, przydadzą ci się później.

Nie wiem, co strzeliło mi do głowy, ale na szczęście się zniechęciłem. Nie będę się z ludźmi użerał, jestem przecież czystej krwi teoretyk, te chore ciągątki do praktyki to jakieś zupełne nieporozumienie. Przynajmniej sobie pośpiewałem, a ludzie mieli okazję zobaczyć, na co mnie stać.

Nie ma w literaturze lepszego opisu zniechęcenia, od tego, jakiego nie chce mi się teraz napisać. Ludzie pudrują rzeczywistość, a ja bym ją w tyłek ogolił. Całkowicie porzucam perspektywę polityczną, koniec, czas wykorzystać moje znakomite kontakty z tu i z teraz oraz z tam i z potem. Nie napisałem w życiu jeszcze żadnej książki, to pewnikiem musi dowód na beztroską melancholię, a lata lecą jak Paetze za tacą, przyjdzie nadgonić traktatem.'' Teoria wszystkiego'', bo od czegoś trzeba zacząć. Tytuł zbiorczy, autor jeden. Uradowałem się na samą myśl i z tej radości pacnąłem się z całej siły oklaskiem w głowę, co i bez tego mi się zdarzało. Od razu też przyszła mi na myśl niebagatelna refleksja, że Teoria Wszystkiego NIE MOŻE BYĆ NIE NA TEMAT! Co za ulga z samej definicji! Już wiem, jak czuli się wszyscy przede mną. No może nie znowu tacy wszyscy i przede mną tylko w czasie, bo tym odkryciem nie do obalenia podałem ręce samemu Kopernikowi, a on podał porozumiewawczo uścisk dalej do Platona. W końcu jestem wśród swoich i na czasie, wieczność się nie starzeje i sięga poza pamięć.

A ja, uspokojony zdumiewającą perspektywą, odśmiechnąłem się do losu i wygodnie wspiąłem po taniość, kwitnie w zasięgu ręki.

Czy może być jeszcze gorzej albo tak źle, że nawet Prawo Murphy'ego przestanie działać? Wtedy koniec, czyli w jakimś sensie raj na ziemi. Ale na razie wszystko działa, wszystko zgodnie z Prawem. Co ma wisieć, wisi mi, reszta niech leży krzyżem na miejscu.